Η μάχη του με τον καρκίνο που είχε προσβάλλει το πάγκρεας ήταν μικρή. Το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά η επιθετική μορφή της ασθένειας δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Λίαμ Μίλερ, κόβοντας το νήμα της ζωής του στα 36 του χρόνια.

Ο Μίλερ δεν έκανε σπουδαία καριέρα, αλλά ο ίδιος και οι δικοί του ήταν περήφανοι για τα όσα πέτυχε. «Έσβησε» πολύ νωρίς, αλλά κατάφερε να πετύχει κάτι που κάθε Ιρλανδός που ξεκινάει την ποδοσφαιρική του καριέρα ονειρεύεται. Να αγωνιστεί με το εθνόσημο του Εϊρε στο στήθος, να παίξει με τη φανέλα της Σέλτικ που τόσο λατρεύεται απ' άκρη σ' άκρη στην Ιρλανδία και να αγωνιστεί και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την αγγλική ομάδα που υποστηρίζεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στη χώρα.

Σκόραρε ο Χάρι Κέιν το πρώτο γκολ του αγώνα Τότεναμ - Αρσεναλ; Στη vistabet έχει επιστροφή στοιχήματος*!(21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Ο Μίλερ τα πέτυχε και τα τρία και σε αυτό κομβικό ρόλο παίξανε δύο μεγάλες μορφές που είχαν ξετρελαθεί από το ταλέντο του στην αρχή της καριέρας του. Ο Μάρτιν Ο'Νιλ και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Και για τους δύο ο Μίλερ έτρεφε τεράστια ευγνωμοσύνη και δεν το είχε κρύψει ποτέ. Ήταν εκείνοι που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω του στο ποδόσφαιρο και ένιωθε ευλογημένος που είχε καταφέρει σε νεαρή ηλικία να συνεργαστεί μαζί τους.

Ο Μάρτιν Ο'Νιλ, ένας από τους προπονητές που ταυτίστηκαν περισσότερο από κάθε άλλον με τη Σέλτικ, τη μεγάλη αγάπη των Ιρλανδών, ήταν αυτός που είχε αναδείξει στους Κέλτες τον Μίλερ. Υπό το βλέμμα του Βορεϊοιρλανδού τεχνικού ο Μίλερ είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με τη φανέλα των Bhoys. Τον έβλεπε ως τον παίκτη πάνω στον οποίο θα μπορούσε να «χτίσει» μια μεγάλη Σέλτικ, και γι' αυτό το καλοκαίρι του 2004, όταν έφυγε για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο “MON” (όπως αποκαλούν τον Ο'Νιλ στο Νησί) θα έμενε με άδεια χέρια.

Η μετακίνησή του στη Γιουνάιτεντ, την εποχή που οι «Κόκκινοι Διάβολοι» κυριαρχούσαν, ήταν σαν... ψέμα. Η πρώτη του ομάδα, όμως, η Σέλτικ, θα είχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. «Από τότε που ήμουν μικρό παιδί μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο, αλλά ποτέ μου δεν πίστευα ότι το όνειρο θα έβγαινε αληθινό. Όλα αυτά μέχρι τα 14-15 μου που πήγα στη Σέλτικ», είχε πει τρία χρόνια μετά την αποχώρησή του από το Πάρκχεντ.

Ο Μίλερ αποτέλεσε προσωπική επιλογή του τεράστιου Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στο Όλντ Τράφορντ. Κάτι που γέμιζε με μεγάλες ευθύνες τον Ιρλανδό, αλλά και απεριόριστη υπερηφάνεια. Εκεί θα συναντούσε στο κλείσιμο της καριέρας του έναν θρύλο της χώρας του που είχε αφήσει το στίγμα του στα αγγλικά γήπεδα. Τον σκληρό Ρόι Κιν. Μέσα του σίγουρα γίνονταν σκέψης διαδοχής, αλλά γνώριζε πως για να το πετύχει ήθελε δουλειά πολύ. Η καριέρα του Μίλερ στο Όλντ Τράφορντ αποδείχθηκε πολύ μικρή και μακριά από τις προσδοκίες, αλλά ο ίδιος αποκόμισε πολλά εφόδια από την παρουσία του εκεί. «Το να παίρνεις μέρος στις προπονήσεις και να μαθαίνεις πράγματα από αυτούς τους παίκτες ήταν κάτι φοβερό. Όταν κοιτάζω πίσω, βλέπω ότι ήταν μια τρομερή εμπειρία, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσα να τα είχα πάει καλύτερα», είχε αναφέρει.

Λίγο πριν κλείσει την καριέρα του, και έχοντας περάσει από Σάντερλαντ, Λιντς, ΚΠΡ, Χιμπέρνιαν, αλλά και από μία τριετία... ξενιτιάς στην Αυστραλία, ο Μίλερ επέστρεψε στην πατρίδα του και φόρεσε για μία σεζόν τη φανέλα της ομάδας της πόλης του, της Κορκ. Ήταν μια συγκινητική στιγμή για τον ίδιο που πάντα είχε μέσα στο μυαλό του πριν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Φέρνοντας στον νου του τα όσα πέτυχε, σε μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Bleacher Report πριν δύο χρόνια, ο Μίλερ αισθάνθηκε την ανάγκη να πει ότι ήταν χαρούμενος, απλά γιατί μπόρεσε να αγωνιστεί σε Σέλτικ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Οι στιγμές που κρατάω είναι τρεις. Το ντεμπούτο μου με την Ιρλανδία, με τη Σέλτικ και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μεγάλωσα υποστηρίζοντας τη Σέλτικ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και νιώθω πολύ τυχερός που κατάφερα να παίξω με τη φανέλα και των δύο συλλόγων. Έπαιξα σε μεγάλα ματς στο Πάρκχεντ και στο Όλντ Τράφορντ και δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν αυτή την ευκαιρία. Συνεπώς είμαι πολύ περήφανος για όσα κατάφερα».