Ο θρίαμβος του Σάρι και η δύσκολη επόμενη μέρα της Αρσεναλ...

Ο θρίαμβος του Σάρι και η δύσκολη επόμενη μέρα της Αρσεναλ...

bet365

Ο Μιχάλης Τσόχος είδε από κοντά τον απολύτως αποτυχημένο τελικό της UEFA στο Μπακού και καταλήγει στα αγωνιστικά συμπεράσματα...

Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για την επιλογή της UEFA ο τελικός του εφετινού Europa League να γίνει στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία από όποια οπτική γωνία και να το δει κανείς, ότι η επιλογή και συνεπώς και η διοργάνωση του τελικού ήταν απολύτως αποτυχημένη. Το γήπεδο δεν γέμισε, οι ομάδες έμειναν με φρικτά παράπονα, τα media όλου του πλανήτη έφυγαν με την αίσθηση ότι χειρότερος τελικός, από άποψη οργάνωσης, στη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου δεν έχει υπάρξει, οι χορηγοί απογοητεύτηκαν πλήρως και φυσικά ακόμη και οι ντόπιοι δεν πήγαν στο γήπεδο και δεν έζησαν κανένα πάρτι. Το χειρότερο όλων βέβαια είναι ότι η UEFA με αυτή την επιλογή στέρησε και την δυνατότητα σε έναν ποδοσφαιριστή, τον Μιχιταριάν, να παίξει στον τελικό, ενώ μέσα στο γήπεδο είχε κερδίσει αυτό το δικαίωμα.

Ηταν όλα τόσο λάθος, που ακόμη και η εικόνα που έφτασε σε ολόκληρο τον πλανήτη, ήταν μία άθλια εικόνα τηλεοπτικής μετάδοσης αγώνα 20 ετών πίσω, αφού το ματς έμοιαζε να καλύπτεται τηλεοπτικά από ταράτσα. Η UEFA που κάνει μία προσπάθεια να πείσει ότι το Europa League πλησιάζει το Champions League και προσπαθεί να πείσει τις ομάδες και τους χορηγούς να ασχοληθούν πολύ πιο σοβαρά μαζί του, πήγε τη διοργάνωση με αυτόν τον τελικό χρόνια πίσω και ενώ είχε την ευκαιρία με αυτό το ζευγάρι, Τσέλσι – Αρσεναλ, να έχει στα χέρια της ένα σπουδαίο αποτέλεσμα από κάθε άποψη. Ενας τελικός μεταξύ αυτών των δύο ομάδων σε ένα γήπεδο της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, θα μπορούσε να έχει εντελώς διαφορετική απήχηση στον πλανήτη ποδόσφαιρο και φυσικά τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα.

Δεν έχει νομίζω αξία να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για το πόσο αποτυχημένη επιλογή ήταν το Μπακού και πόσο πίσω πήγε την διοργάνωση αυτός ο τελικός, αφού δεν υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει το αντίθετο και ακόμη και στην ίδια την UEFA είναι φανερό ότι το έχουν μετανιώσει οικτρά.

Αφήνοντας στην άκρη όλο αυτό που δεν σηκώνει άλλωστε και περισσότερη κουβέντα και ανάλυση, το αγωνιστικό κομμάτι του τελικού ήταν μία άλλη ιστορία. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η Αρσεναλ είχε αντίστοιχη εικόνα με την οργάνωση του τελικού. Αθλια! Ας δούμε όμως την πραγματικότητα.

Όσα έγιναν στο χόρτο...

Ο θρίαμβος της Τσέλσι είναι πρώτα και πάνω απ' όλα ένας θρίαμβος του Μαουρίτσιο Σάρι. Ενας προπονητής που δεν τον στήριξε σχεδόν κανείς μέσα στους κόλπους της ίδιας της ομάδας του, πέτυχε όλους τους στόχους που είχε βάλει. Εβαλε ξανά την Τσέλσι στην τετράδα (ξεπέρασε και την Τότεναμ στη βαθμολογία) και την οδήγησε σε έναν ευρωπαϊκό τίτλο και σε έναν ακόμη εγχώριο τελικό. Και όλα αυτά αλλάζοντας πλήρως την φιλοσοφία και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας από την πρώτη κιόλας χρονιά του. Με τους οπαδούς της ομάδας να τον αποδοκιμάζουν και να ζητούν την απόλυσή του εδώ και μήνες, με την διοίκηση να μην τον καλύπτει ποτέ δημόσια και να αφήνει να εννοηθεί ότι στο τέλος της σεζόν θα τον απολύσει, ο Σάρι κράτησε την ομάδα, κράτησε τους παίκτες (παρά τα προβλήματα που είχε μαζί τους) και τελικά έκλεισε την χρονιά με απόλυτη επιτυχία. Εφτασε εκεί που έφτασε επί της ουσίας χωρίς κανένα σύμμαχο, μόνο με την δουλειά του.

Οσο για τον τελικό, τον πήρε με τον τρόπο του και με την ποιότητα των παικτών του. Δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο, δεν σκάρωσε κάτι διαφορετικό, έπαιξε το ποδόσφαιρο της Τσέλσι και άφησε τους παίκτες του να κάνουν τη δουλειά τους. Προφανώς έχοντας ένα πολύ πιο ποιοτικό ρόστερ και μεγαλύτερο βάθος. Ισχύει ότι αυτός έβαζε αλλαγή τον Γουίλιαν και ο Εμερι τον Γουίλοκ... Η Τσέλσι έφτασε δίκαια στον θρίαμβο, ήταν η καλύτερη ομάδα όλη τη σεζόν, το πήρε αήττητη και επί της ουσίας τυχερή στάθηκε μόνο στα πέναλτι στη ρεβάνς με την Αίντραχτ. Ο Αζάρ ήθελε πολύ αυτό το τρόπαιο για να πει αντίο με έναν ευρωπαϊκό τίτλο και έκανε την διαφορά, διότι είναι παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά σε κάθε ομάδα, ακόμη και στην Ρεάλ που εκτός εξαιρετικού απρόοπτου θα συνεχίσει την καριέρα του.

Την ίδια ώρα η Αρσεναλ, έμεινε ξανά με άδεια χέρια. Μπορεί όποιος θέλει να ρίξει το ανάθεμα στον Εμερι. Είναι λάθος. Η Αρσεναλ προσπάθησε να κάνει υπέρβαση και στις δύο διοργανώσεις που συμμετείχε. Υπέρβαση θα ήταν και η τετράδα στην Πρέμιερ, υπέρβαση θα ήταν και η κατάκτηση του Europa. Οποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν αντιλαμβάνεται την αξία των παικτών και του ρόστερ της. Δεν έχει σχέση το ρόστερ της Αρσεναλ με αυτό της Τσέλσι, πόσο μάλλον με αυτό της Τότεναμ. Ζήτημα είναι αν είναι καλύτερο και από αυτό της Νάπολι την οποία απέκλεισε με δύο νίκες.

Ο Εμερι και τον τελικό μία χαρά τον είχε διαβάσει. Οσο ο τελικός ήταν μία παρτίδα σκάκι η Αρσεναλ έμοιαζε να έχει πιο αποτελεσματικό σχέδιο από τον προπονητή της. Στα σημεία στο... σκάκι του πρώτο ημιχρόνου η Αρσεναλ με τα τρικ του Εμερι και τον τρόπο που είχε διαβάσει το παιχνίδι της Τσέλσι και του Αζαρ έμοιαζε λίγο καλύτερη. Οταν το ματς ξέφυγε από το... σκάκι, οι παίκτες της Αρσεναλ έκαναν το ένα ατομικό λάθος πίσω από το άλλο τα πάντα είχαν τελειώσει. Ο Εμερι δεν μπορεί να κάνει κάτι με τον άπειρο και εκτός θέσης επί της ουσίας, δεξιό μπακ χαφ Μέιτλαντ Νάιλς. “Εκρυψε” υπέροχα την αδυναμία του με το ντουμπλάρισμα στο μαρκάρισμα του εκπληκτικού Παπασταθόπουλου και του γρήγορου Τορέιρα. Οταν η Αρσεναλ πήρε ρίσκα και ο Αζαρ συναντήθηκε στο ένας με έναν με τον Νάιλς, η Αρσεναλ ήταν χαμένη από χέρι. Ετσι κι έγινε.

Αν κάτι μπορεί να πει κάποιος για τον Εμερι είναι η διαχείρισή του στο φινάλε της σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ. Εκεί έπρεπε να λειτουργήσει λίγο διαφορετικά, να δώσει προτεραιότητα στο πρωτάθλημα και όχι στα ημιτελικά με τη Βαλένθια. Οι πειραματικές ενδεκάδες στα ματς με την Κρίσταλ Πάλας (κυρίως σε αυτό) αλλά και με την Μπράιτον και την Λέστερ κόστισαν την 4η θέση στην Αρσεναλ. Προσπαθούσε να τα συνδυάσει όλα και δεν είχε το ρόστερ για να το κάνει. Εριξε το βάρος στους δύο ημιτελικούς με τη Βαλένθια, τα κατάφερε μαζί της, αλλά έχασε τον τελικό. Αν είχε κερδίσει την Κρίσταλ Πάλας και την Μπράιτον (εντός έδρας και τις δύο) θα είχε βγει περίπατο τρίτος, ήταν πιο εύκολο από το να νικήσει την Τσέλσι στον τελικό. Οπως και να έχει η Αρσεναλ έκανε μισό βήμα παραπάνω από πέρυσι και εντός και εκτός των συνόρων στην πρώτη χρονιά του Εμερι. Εμεινε ξανά με άδεια χέρια, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο να γίνει κάτι διαφορετικό.

Η επόμενη μέρα...

Οσο για την επόμενη ημέρα, είναι πιθανό να είναι αρκετά δύσκολη και για τους δύο. Η Τσέλσι δεν θα έχει κατά πάσα πιθανότητα τον Αζάρ, είναι πιθανό να μην μπορεί να κάνει μεταγραφές και είναι άγνωστο τι θα συμβεί με τον Σάρι. Δεν το λες και εύκολη άσκηση.

Για την Αρσεναλ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η Αρσεναλ είναι πιθανό να έχει μικρότερο μπάτζετ για μεταγραφές όχι μόνο από τους άλλους πέντε του big six, αλλά από καμία δεκαριά ομάδες της Πρέμιερ. Με το ποσό που ακούγεται ότι έχει στη διάθεσή του ο Εμερι, τα 40 εκατ ευρώ που προβλέπει δηλαδή ο προϋπολογισμός χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Χρειάζεται στόπερ, αριστερό μπακ, κεντρικό χαφ, και τουλάχιστον ένα εξτρέμ για την ενδεκάδα του και μπαλώματα αρκετά για τις υπόλοιπες θέσεις. Με 40 εκατ. ευρώ είναι αδύνατον να βρει πάνω από έναν έτοιμο παίκτη στη σημερινή αγορά...

Ράμσεϊ και Γουέλμπεκ φεύγουν χωρίς να έρχεται ούτε ένα ευρώ στα ταμεία, ο Τσεχ σταματάει το ποδόσφαιρο και ο Λιχστάινερ αποχωρεί ως ελεύθερος. Ο Εμερι ξέρει ότι πρέπει να στηριχτεί σε νέα παιδιά, όπως ο Γουίλοκ ή ο Νέλσον που επιστρέφει από τον δανεισμό του στη Χοφενχάιμ. Οπως επίσης ξέρει, το δήλωσε άλλωστε κιόλας, ότι πρέπει να πουλήσει παίκτες για να αυξήσει το μπάτζετ του. Θα ήθελε να του αδειάσουν τη γωνιά και να φέρουν και λεφτά στα ταμεία του συλλόγου, ο Μουστάφι, ο Τσέιμπερς που επιστρέφει από τον δανεισμό στη Φούλαμ, ο Ελνένι και οι Μιχιταριάν και Εζίλ. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Ηδη Εζίλ και Μουστάφι έχουν πει δημόσια ότι θέλουν να μείνουν και έχουν υψηλότατα συμβόλαια που αποκλείεται να βρουν κάπου αλλού. Πώς θα φύγουν άραγε;

Επιπλέον στην Αρσεναλ μπορεί να προκύψει θέμα με Κοσιενλί και κυρίως Λακαζέτ. Και οι δύο είναι πιθανό να ζητήσουν μεταγραφή, για να μην μείνουν ένα ακόμη χρόνο χωρίς Τσάμπιονς Λιγκ. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι η Αρσεναλ μοιάζει μία ομάδα “παρατημένη”. Μέσα στη σεζόν αποχώρησε ο CEO του club Ιβαν Γκαζίδης χωρίς να έχει αντικατασταθεί. Το ίδιο συνέβη και με τον υπεύθυνο του μεταγραφικού σχεδιασμού, ενώ η Αρσεναλ δεν έχει ακόμη ούτε τεχνικό διευθυντή έχοντας εισπράξει αρκετά “όχι”, από τον Οφερμάρς, τον Μόντσι και άλλους. Η λύση του Βραζιλιάνου Εντου είναι μία λύση χαμηλού προφίλ και στόχευσης στην αγορά της λατινικής αμερικής με φθηνούς νεαρούς παίκτες που πρέπει να εξελιχθούν.

Η δουλειά του Εμερι την πρώτη χρονιά μετά την εποχή των σχεδόν 23 χρόνων του Βενγκέρ ήταν πολύ δύσκολη, η δεύτερη χρονιά όπως έχουν σήμερα διαμορφωθεί τα πράγματα στην Αρσεναλ μοιάζει με mission imposible. Το καλοκαίρι του Εμερι μοιάζει με εφιάλτης και το φθινόπωρο μετά από ένα καλοκαιρινό εφιάλτη είναι άγνωστο τι μπορεί να βγάλει...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.