Ο Σισέ με τις 14 επεμβάσεις σε ένα ημίχρονο (!) και το δίδυμο με Μιράντα

Η πρώτη στιγμή του Σισέ στον αγώνα με τη Μίλαν, στο 30^ο δευτερόλεπτο (!), φωτογράφισε κι όλο το παιχνίδι του!

Πάνε σε μονομαχία οι Γκιγέρμε και Μπακαγιόκο αριστερά από την περιοχή του Ολυμπιακού. Ο Σισέ φεύγει από τη θέση του αριστερού στόπερ και με εντυπωσιακό τρόπο παίρνει την μπάλα από τον πρώην άσο της Τσέλσι, που την ήλεγχε απόλυτα. Ο αμυντικός του Ολυμπιακού με την μπάλα στα πόδια προχωράει βγαίνοντας από την περιοχή κι έχει δίπλα του τρεις συμπαίκτες του για να την δώσει. Και σαν να του σταματάει το κεφάλι, την κρατάει τόσο πολύ στα πόδια του, που έρχεται ο αντίπαλος του, την κλέβει και κερδίζει και φάουλ σε πλεονεκτική θέση για το αριστερό του Σούσο. Κάπως έτσι, θα μπορούσε η Μίλαν να προηγηθεί στο σκορ από το πρώτο λεπτό…

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Νιούκαστλ! Με υψηλές αποδόσεις και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Το φινάλε του α΄ ημιχρόνου φέρνει για το Σισέ ένα απίστευτο δεδομένο, αφού έχει προλάβει κι έχει κάνει 14 θετικές επεμβάσεις σε επιθέσεις των Ιταλών! Άλλοι αμυντικοί το νούμερο αυτό, δεν το πιάνουν ούτε σε δύο 90λεπτα. Κάποιες φορές το έκανε με άγαρμπο τρόπο (δίνοντας χωρίς λόγο κόρνερ), τη μία με την απόκρουση να καταλήγει πάνω σε ένα αντίπαλο, αλλά έδιωξε 14 φορές, εκ των οποίων ουκ ολίγες έχοντας βγει από την περιοχή του Σα, έχοντας γίνει κι αριστερό μπακ. Πραγματικά ένιωθες να μην περνάει τίποτα από τον Σενεγαλέζο!

Στο β΄ ημίχρονο οι επεμβάσεις του Σισέ ήταν σαφώς λιγότερες (τρεις), από τις οποίες η μία πολύ καίρια, αλλά αυτό συνέβη και γιατί ο Ολυμπιακός έλεγξε καλύτερα το παιχνίδι στη μεγαλύτερη διάρκεια της επανάληψης-με την ειρωνεία φυσικά ότι δέχθηκε τρία γκολ σε δέκα λεπτά…Έχει ήδη αναλυθεί η σχεδόν ολοκληρωτική ευθύνη του στο 1-1, ίσως η πιο καθοριστική φάση στην εξέλιξη του αγώνα. Είναι αστείο να του ρίχνει κανείς ευθύνη, γιατί ηττήθηκε στην προσωπική μονομαχία από τον Ιγκουαίν στο 1-2, ενώ στο 1-3 υπήρξε γενική παράλυση της άμυνας με κανέναν εκ των Κούτρη, Σισέ, Σα και Μεριά να μην αντιδράει σωστά.

Ο έτερος κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού, ο Μιράντα, αυτή τη φορά περιόρισε τα λάθη του σε μία κακή πάσα σε όλο το 90λεπτο. Δεν εντυπωσίασε, αλλά έκανε τη δουλειά του, είχε πέντε-έξι καλές επεμβάσεις, ορισμένες από αυτές κρίσιμες και διακρίθηκε στην σωστή μεταβίβαση της μπάλας από την άμυνα στη μεσαία γραμμή. Έχει ένα θέμα στο πώς του βγαίνει στην πλάτη ο αντίπαλος κυνηγός, π.χ. ο Μπορίνι στο 91’ και κυρίως ο Ιγκουαίν στο 35’, αν και νομίζω ότι σε αυτή τη φάση κινήθηκε ωραία για να βγάλει οφσάϊντ τον Αργεντίνο, όμως δεν τον ακολούθησαν τέλεια οι υπόλοιποι αμυντικοί, χωρίς πάντως να είμαι σίγουρος ότι άφησε ορθά ο επόπτης την επίθεση να εξελιχθεί (εκεί που ο Σα έδιωξε σωτήρια με τα πόδια).

Σαν δίδυμο Μιράντα και Σισέ έπαιξαν μαζί μόλις για δεύτερη φορά, μετά από εκείνη του παιχνιδιού Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό. Ακόμη και στην προετοιμασία είχαν παίξει μαζί μισή ώρα σε ένα εύκολο φιλικό και σε εκείνα τα 25 λεπτά, στα οποία η Άϊντχοβεν είχε βάλει άλλα τρία γκολ μέσα σε δέκα λεπτά στον Ολυμπιακό, μετά το αρχικό 1-0…

Είχαν προχθές κάποια προβλήματα συνεννόησης, ωστόσο δεν μπορείς να το πεις παράλογο-τα στόπερ πρέπει πρωτίστως να έχουν χημεία. Σε δύο σέντρες του Σούσο π.χ. η μπάλα πήγε ανάμεσα τους και στην πρώτη περίπτωση έκανε το γκολ ο Μποναβεντούρα στο 5’ (ακυρώθηκε σωστά για οφσάϊντ, λόγω της κουτής κίνησης του Καστιγέχο να στείλει όντας ακάλυπτος πιο βαθιά την μπάλα στα δίκτυα), στην δε δεύτερη περίπτωση ο Καστιγέχο δεν την βρήκε για ένα κλικ, ειδάλλως πιθανότατα θα σκόραρε. Κοινώς, ήταν τυχεροί οι «ερυθρόλευκοι» κεντρικοί αμυντικοί που δεν έγινε γκολ στις δύο φάσεις καρμπόν στις οποίες δεν είχαν καλή τοποθέτηση, με την μπάλα να περνάει από τον πρώτο, τον Σισέ.

Γενικά αν το πάρουμε, ο Μιράντα στα 27 προς 28 χρόνια του και δανεικός από τη Γουλβς, μοιάζει ένας στόπερ που μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό, χωρίς όμως να σου βγάζει την εικόνα για ένα υψηλό ταβάνι. Κι ατυχώς σπάνια αποφεύγει τα λάθη και δη σε φάσεις που δεν μυρίζουν γκολ, όπως π.χ. σε κάποιες βαθιές μπαλιές, που για κάποιο λόγο ενίοτε αδυνατεί να τις ελέγξει, όχι μόνο απέναντι σε ένα ντερέκι της Μπέρνλι, αλλά ακόμη και με κυνηγούς όπως ο κοντούλης Τόνσο η, ο πιτσιρικάς Ιωαννίδης του Λεβαδειακού.

Ο 23χρονος Σισέ, και λόγω ηλικίας και λόγω αθλητικών προσόντων (ταχύτητα, άλμα), σου δίνει μία αίσθηση ότι μπορεί να πάει για μεγάλα πράγματα. Μία αίσθηση που βέβαια την έχουμε από πέρσι και που επιβεβαιώθηκε κατά κάποιο τρόπο από μία προσφορά της τάξης των 3 εκ. Ευρώ, που είχε φτάσει στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι.

Με την λεπτομέρεια ότι χρειάζεται να δουλέψει πολύ για να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Όχι μόνο στην πάσα (ενώ έχει καλές μεταβιβάσεις κι όχι μόνο σε κοντινή απόσταση, και κάνει το λάθος, αλλά και παρασύρεται συχνά σε βαθιές πάσες χωρίς νόημα) και φυσικά στις τοποθετήσεις, αλλά ακόμη και στο ψηλό παιχνίδι, παρότι πανύψηλος, αλλά και πολύ αλτικός. Όμως, είδαμε ότι στο 43’ ο Ζαπάτα του πήρε πολύ εύκολα μία κεφαλιά στη μικρή περιοχή (άσχετα αν αστόχησε), ότι σε άλλες δύο στιγμές δεν καθάρισε στον αέρα σε στημένες φάσεις και σε σχετικές μονομαχίες κι ότι κι επιθετικά όταν βγήκε μπροστά και πήρε την κεφαλιά έστω στο 91’ ήταν πολύ άστοχος, μην αξιοποιώντας το φοβερό επιτόπιο άλμα που έκανε.

Παρεμπιπτόντως, το κομμάτι σήμερα γράφεται φυσικά με αφορμή το παιχνίδι στο Μιλάνο, αλλά και γιατί υπάρχει ένα ενδεχόμενο αύριο με την ΑΕΚ να παίξει βασικός ένας εκ των δύο. Αναφέρομαι, επαναλαμβάνω, σε ενδεχόμενο κι όχι σε βεβαιότητα. Με τον Μιράντα να έχει το πλεονέκτημα ότι ξέρει καλύτερα τον τρόπο άμυνας που θέλει ο προπονητής (έχοντας άλλωστε παίξει και πολύ περισσότερο από την αρχή της σεζόν) και τον Σισέ να δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση.