Ο Μαρτίνς έπιασε γρήγορα το νόημα για το πώς πρέπει να είναι ο Ολυμπιακός

Το Καραϊσκάκη έδειξε και χθες λοιπόν ότι είναι μία πολύ σκληρή έδρα ακόμη και για τις ομάδες του πλουσιότερου πρωταθλήματος του κόσμου, της Πρέμιερ Λιγκ-σε εννιά επισκέψεις τους έχουν χάσει έξι φορές από τον Ολυμπιακό (τρεις η Άρσεναλ κι από μία οι Λίβερπουλ, Γιουνάϊτεντ και Μπέρνλεϊ), έχουν μία ισοπαλία (Τσέλσι) και δύο νίκες (Νιούκαστλ και Άρσεναλ)…

Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύθηκε την έδρα του και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα τώρα πρέπει να περάσει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Να συνεχίσει αυτό που χτίζει τα τελευταία χρόνια στα νοκ άουτ παιχνίδια, παίρνοντας την έκτη του πρόκριση (μετά από Λουκέρνη, Ριέκα, Παρτίζαν, Οσμάνλισνπορ, Αρούκα) σε εφτά παρτίδες (αποκλεισμό μόνο από Μπεσίκτας), σπάζοντας την παράδοση που τον θέλει να μην ξεπερνάει ποτέ αγγλική ομάδα.

Η νίκη στον πρώτο αγώνα συνήθως φέρνει προκρίσεις για τον Ολυμπιακό. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μόνο η Μέταλιστ στο 85’ στο Καραϊσκάκη κι η Γιουνάϊτεντ με τον Φαν Πέρσι στο Όλντ Τράφορντ του έκαναν ανατροπές στα νοκ άουτ. Αν θέλετε την γνώμη μου, το έργο του στη ρεβάνς θα είναι πολύ δύσκολο. Οι Άγγλοι μου φαίνεται ότι έχουν σκυλιάσει και δεν ξέρουμε και τι άλλα, μετά τα χθεσινά του α΄ ημιχρόνου του Σλοβένου, μπορεί να κάνει ο διαιτητής που θα στείλουν οι...φίλοι μας στην UEFA...

Για τους «ερυθρόλευκους» θα άγγιζε το τέλειο, ένα ακόμη γκολ στο φινάλε, παίζοντας με παίκτη παραπάνω. Θα μπορούσε να το κάνει είτε ο Μπουχαλάκης με την άλλη καρφωτή κεφαλιά του στο 67’, είτε ακόμη πιο εύκολα ο Γκερέρο με το συρτό του σουτ στο 73’, αλλά είναι αλήθεια ότι η επιθετικότητα της ομάδας μειώθηκε από κάποιο σημείο και μετά-τελευταία τελική ήταν, άλλωστε, στο 80’.

Προφανώς ο ρυθμός είναι δύσκολο να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στο μόλις τρίτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν. Ο δε Μάρτινς προτίμησε να κάνει στο τελευταίο δεκάλεπτο και πεντάλεπτο τις δύο αλλαγές του (την τρίτη την άφησε, ίσως γιατί είχε τον άπειρο Βρουσάϊ για ρεζέρβα εξτρέμ), αφού είναι σαφές ότι ποντάρει στην ενδεκάδα που έχει διαλέξει εδώ και καιρό, για την ακρίβεια από την καλή εικόνα της κόντρα στην Άϊντχοβεν, όταν οι πολλοί είχαν σταθεί στο τελικό 0-4 κι όχι στο 0-0 ως το 67’…

Η ουσία είναι, όμως, μία: από παιχνίδι σε παιχνίδι επιβεβαιώνουμε αυτό που είχαμε αντιληφθεί όλοι όσοι είχαμε πιάσει τα σωστά μηνύματα της προετοιμασίας, μέσω των φιλικών-στον Ολυμπιακό γίνεται καλή δουλειά. Ο Μαρτίνς έχει πιάσει το νόημα. Έχει καταλάβει τι θέλει ο Ολυμπιακός και τι χρειάζεται για να το πετύχει. Έχει πλάνο, δίνει ρόλους, κάτι καλό φτιάχνει ο άνθρωπος.

Σίγουρα υπάρχουν κι οι συγκυρίες στο ποδόσφαιρο, αλλά ας προσέξουμε ότι και στα τρία παιχνίδια του, και δη ευρωπαϊκά, στα οποία άμα λάχει καταγράφει συνολικό σκορ 10-2, ο Ολυμπιακός έχει προηγηθεί στο 10’ (στο 4-0 με τη Λουκέρνη), στο 23’ (στο 3-1 στην Ελβετία) και στο 19’ (στο χθεσινό 3-1). Γιατί αυτός είναι ο Ολυμπιακός! Πρέπει να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια του, ιδίως στο Καραϊσκάκη αλλά ει δυνατόν κι εκτός έδρας και να παίρνει αυτός κεφάλι στο σκορ.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δείτε τι κάνει ο Ολυμπιακός στα μέχρι τώρα παιχνίδια του: ανοίγει το σκορ στα 10, άντε 20 πρώτα λεπτά και μετά από ένα διάστημα ξανακτυπάει δυνατά και μάλιστα εις διπλούν! Στο 4-0 μετά το 1-0 έκανε το 2-0 και το 3-0 μέσα σε τέσσερα λεπτά (33’-36’). Στο 3-1 μετά το 1-0 έκανε το 2-0 και το 3-0 μέσα σε εννιά λεπτά (59’-68’). Και χθες μετά το 1-0 έκανε το 2-1 και το 3-1 μέσα σε 13 λεπτά (48’-60’)…

Όπως έχει μεγάλη σημασία κι ο χαρακτήρας που έβγαλε η ομάδα στο β΄ ημίχρονο. Να σου στραβώνει το παιχνίδι και να ισοφαρίζεσαι στο 33’ και δη με τον τρόπο που είδαμε, δεν είναι το πιο βολικό πράγμα. Αλλά είδαμε τον Ολυμπιακό να μπαίνει στην επανάληψη και να βάζει στα δίχτυα από το πρώτο λεπτό τους Άγγλους, βγάζοντας μία νοοτροπία, «είμαι καλύτερος, θα μπω μέσα και θα σου δείξω».

Ο δε Ολυμπιακός ήταν και διαβασμένος: μόλις την Κυριακή η Μπέρνλεϊ είχε χάσει ακριβώς τον ίδιο τρόπο από τη Γουότφορντ-δέχθηκε γρήγορα γκολ στο α΄ ημίχρονο, ισοφάρισε γρήγορα και στις αρχές του β΄ μέρους έφαγε δύο γκολ μαζεμένα! Όπως χθες!

Σημαντικό κι ότι ο Ολυμπιακός δεν τρώει φάσεις για γκολ. Χθες δεν απειλήθηκε επί της ουσίας ποτέ. Και το πέναλτι ήταν φάση που η μπάλα πήγαινε προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα, έβγαιναν δηλαδή από την περιοχή ο Καμαρά κι ο Άγγλος, όπως είχε συμβεί και σε ένα φιλικό με τον Σισέ (μόνο που τότε αυτός είχε βάλει καθαρά τα χέρια κι είχε ρίξει τον αντίπαλο, δεν ήταν το ίδιο χθες). Και στο 4-0 η Λουκέρνη δεν είχε καθαρή ευκαιρία για γκολ…

Τι άλλα μου άρεσαν;

Πρώτον, ότι συνεχίζεται η αξιοποίηση των στημένων φάσεων, με τον Ολυμπιακό να έχει σε τρία παιχνίδια ήδη τέσσερα γκολ από κόρνερ και φάουλ και πλέον να έχει προστεθεί κι ένα γκολ από απευθείας φάουλ-όπως είχε ο ίδιος ο Φορτούνης δοκάρι από απευθείας φάουλ με τη Λουκέρνη!

Και δεύτερον, ότι ομάδα έβγαλε αυτό που λέμε αγωνιστικό τσαμπουκά. Στα πρώτα τρία λεπτά δύο φορές ο Καμαρά κι ο Φορτούνης σε εναέριες μονομαχίες είχαν πετάξει κάτω με φάουλ τα βαριά και ψηλά κορμιά των Άγγλων. Ο δε Μπουχαλάκης λίγο αργότερα σε ένα αράουτ υπέρ της Μπέρνλεϊ όταν πήγε να του την πει ένας αντίπαλος, τον έστειλε κι αυτόν χάμω.

Τώρα, για τον Φορτούνη, όπως και για τον Καμαρά και τον Μπουχαλάκη, νομίζω ότι υπάρχουν τα «γραφτά» της στήλης...Χθες, έκανε τη διαφορά κι ο Βούκοβιτς.