Η ΑΕΚ της υψωμένης γροθιάς!
Μεγάλωσα με την μεγάλη ΑΕΚ στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Ήταν εποχή που δεν απαγορευόταν να εκφράζεις τον θαυμασμό σου για άλλη ομάδα από αυτήν που υποστήριζες. Στα χρόνια μας κοντεύει να χαρακτηριστεί ποινικό αδίκημα, υποκρισία, επιτηδευμένη ή δόλια αντικειμενικότητα. Δεν βγάζεις άκρη...
Μεγάλωσα με την μεγάλη ΑΕΚ και την θαύμασα όπως και όλη η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη, να φτάνει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλου ΟΥΕΦΑ και να αποκλείεται από την αχτύπητη Γιουβέντους εκείνης της εποχής του Τραπατόνι ,με παιχταράδες στην σύνθεση της , όπως ο Τζοφ, ο Σιρέα, ο Τζεντίλε, ο Ταρντέλι, ο Κουκουρέντου, ο Καούζιο, ο Μπονισένια και ο Μπέτεγκα
Την Ιταλική υπερδύναμη Γιουβέντους νικήτρια του Κυπέλου ΟΥΕΦΑ στον διπλό τελικό της εποχής με αντίπαλο της Αθλέτικ Μπιλμπάο, μέσα στην «κλούβα των λεόντων», όπως αποκαλούσαν το Σαν Μαμέθ, την έδρα των Βάσκων. Θυμάμαι σαν τώρα πιτσιρικάς να λαθραναγνώσκω στο περίπτερο της γειτονιάς τον «Δικέφαλο», παραμονές της ρεβάνς στην Νέα Φιλαδέλφεια με το πηχυαίο τίτλο στο πρωτοσέλιδο του: «Τι τον φέρνουν τον Μπενέτι;»
Κι’ αυτό γιατί στο πρώτο ματς στο Τορίνο όπου η Ένωση έχασε με το βαρύ 4-1 ο Ρομέο Μπενέτι δεν αγωνίστηκε γιατί ήταν τραυματίας. Αλλά στην ΑΕΚ πίστευαν ότι θα επαναλάβουν την μεγάλη ανατροπή , όπως στο αλησμόνητο εκείνο παιχνίδι με την Κουίνς Πάρκ Ρέϊντζερς και ότι η παρουσία του διεθνή αμυντικού Μπενέτι δεν θα γλύτωνε τους Ιταλούς από το κάζο.
Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό , να γίνει η δεύτερη ομάδα φινάλιστ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αλλά έγραψε ιστορία. Και όσοι από εσάς δεν ζήσατε τα γεγονότα και ανατρέξετε στα λιγοστά τηλεοπτικά στιγμιότυπα εκείνης της περιόδου θα διαπιστώσετε την ποιότητα και την προσωπικότητα στο παιχνίδι της ομάδας του Φάντρονκ και ακόμα πιο εύκολα θα διαπιστώσετε ότι δεν της χαρίστηκε τίποτα.
Μεγάλωσα με την μεγάλη ΑΕΚ του 2-3 στο Μπέιζμπολ Γκράουντ με αντίπαλο την Ντέρμπι του Ντέιβιντ Μακ Κέι διάδοχου του μεγάλου Μπράιν Κλάφ. Μεγάλωσα με την υψωμένη γροθιά του Τάκη Νικολούδη και το σήμα της νίκης στην κερκίδα των οπαδών , μετά την γκολάρα που πέτυχε από απευθείας χτύπημα φάουλ.
Ένα πανηγυρισμό που επαναλαμβάναμε πιτσιρικάδες στις αλάνες κάθε φορά που καταφέρναμε να πετύχουμε ένα γκολ από χτύπημα φάουλ και στην φαντασία μας έμοιαζε ολόιδιο μ’ αυτό του παικταρά Νικολούδη! Είχα την τύχη- το προνόμιο(;) πείτε το όπως θέλετε- να παίξω μαζί του στα γηπεδάκια 5 χ 5 ιδιοκτησίας του στην Θεσσαλονίκη και σας εξομολογούμαι, επειδή η μοίρα το έχει φέρει να έχω διασκεδάσει παίζοντας με πολλούς βετεράνους του αθλήματος , ότι δεν έχω συναντήσει τόση φινέτσα, αρχοντιά και άνεση στην μια επαφή και πάσα με την μπάλα σε άλλον ποδοσφαιριστή! Με μια λέξη: Μαγεία!
Μεγάλωσα με την ΑΕΚ του Μίμη Παπαϊωάννου, του πατριώτη Λάκη Στεργιούδα , του Τσάμη, του Ραβούση, του Νικολάου, του Ιντζόγλου, του Τάσου, του «θεϊκού» Θωμά Μαύρου. Η τεχνική κατάρτιση του Μαύρου παραμένει ακόμα και στις μέρες μας αξεπέραστη για έλληνα ποδοσφαιριστή και δυσεύρετη για ξένο.
Έτσι όπως σας το λέω! Μόνο Δεληκάρης μπορεί να συγκριθεί στην τεχνική μαζί του, αλλά ο Γιώργαρος δεν είχε την κεφαλιά στο ρεπερτόριο του ενώ ο Μαύρος σκόραρε όπως ήθελε και με το κεφάλι! Είναι τουλάχιστον ιεροσυλία και θα προκαλούσα την μήνη των φίλων της Ένωσης –και δικαιολογημένα- αν σύγκρινα εκείνη την ΑΕΚ με την σημερινή.
Ούτε φυσικά συγκρίνεται η επιτυχία του τότε με την τωρινή πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα Λίγκ. Τι να λέμε…
Από την ομάδα του Χιμένεθ τα ποιοτικά χαρακτηριστικά απουσιάζουν από ορισμένους ποδοσφαιριστές, η προσωπικότητα από ακόμα περισσότερους, επίσης η εμπειρία μεγάλων παιχνιδιών και αναμετρήσεων. Αν το ματς με την Αούστρια γινόταν ένα χρόνο μετά και είχε προηγηθεί η φετινή πορεία είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι παίκτες της Ένωσης σε προσωπικό επίπεδο αλλά και ομαδικό θα το αντιμετώπιζαν διαφορετικά με περισσότερο αέρα και άνεση είμαι βέβαιος ότι θα το κέρδιζαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Αλλά για τα πάντα στη ζωή υπάρχει μια αρχή. Τίποτα δεν χτίζεται από την μια μέρα στην άλλη. Και για την δημιουργία του κόσμου χρειάστηκαν εφτά μέρες σύμφωνα με τις Γραφές. Μην ξεχνάτε ότι η Ένωση είχε χρόνια να εμφανιστεί στις ευρωπαϊκές αίθουσες, χρόνια να διεκδικήσει μια πρόκριση στην επόμενη φάση.
Η αρχή έγινε, το πρώτο στάδιο κατακτήθηκε! Με την ΑΕΚ του πάθους, της θέλησης , της αγωνιστικής συνέπειας του σωστού σε πολλές περιπτώσεις αγωνιστικού προσανατολισμού. Η πρώτη μεγάλη κατάκτηση είναι να πιστέψεις στις δυνάμεις σου, να πιστέψεις ότι μπορείς!
Αυτό που βιώνει η Ένωση σήμερα! Η ΑΕΚ των ισοπαλιών πέρασε και συνεχίζει στην επόμενη φάση. Όσο για τις ισοπαλίες ρωτήστε τον Λουίτζι Ραντίτσε τον ιταλό κόουτς που κάποτε πολύ σοφά είχε δηλώσει πως «μια ομάδα πρώτα θα μάθει να μην χάνει τα μεγάλα παιχνίδια και μετά θα μάθει να τα κερδίζει»
Σύμφωνα με τις αρχές του θεωρήματος του η ομάδα του,το Τορίνο, κέρδισε το πρωτάθλημα με έντεκα ισοπαλίες το 1976 και από τότε έχει να δει ξανά Σκουντέτο! Η ΑΕΚ ξεκίνησε το ταξίδι της τον Ιούνη στις ανίσχυρες , βρισκόταν κάπου στην 200η θέση στην κατάταξη των ομάδων και στα μέση του Δεκέμβρη βρίσκεται κιόλας 100 θέσεις επάνω!
Η αρχή που λέγαμε! Είναι επίσης η μόνη εκπρόσωπος της χώρας μας στην Ευρώπη, είναι πρώτη στην βαθμολογία στο πρωτάθλημα και τα πιο κρίσιμα ματς στο Γιουρόπα Λίγκ τα έπαιξε με τον ηγέτη της Μάνταλο να παρακολουθεί τις εξελίξεις με πατερίτσες από την κερκίδα.
Όταν η Ένωση βίωνε τα πέτρινα της χρόνια το κυρίαρχο σύνθημα ήταν το «ερχόμαστε». Έχω την αίσθηση ότι η ρηματική επιλογή ήταν λάθος. Το «επιστρέφουμε» θα ήταν το σωστό. Το «ερχόμαστε» για Ελλάδα και Ευρώπη είναι τώρα! Η ΑΕΚ της υψωμένης γροθιάς έρχεται!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
