Μια ομάδα με ενδιαφέρον, μια ομάδα για να ελπίζεις

Ναι, η βαθμολογία γράφει Φινλανδία 18 κι Ελλάδα 11 σε 9 αγώνες. Και είναι δίκαιη η βαθμολογία. Η Φινλανδία είναι η ομάδα που έπρεπε να βρίσκεται στη τελική φάση του Euro 2020. Ομως αν νικάγαμε την Αρμενία και το Λιχτενστάιν θα είχαμε 16 βαθμούς και την Δευτέρα θα παίζαμε τελικό με την παρέα του Πούκι για την δεύτερη θέση. Δεν γράφω και κάτι παράλογο σωστά; Μία νίκη (και όχι ήττα) επί της Αρμενίας, άλλη μία (και όχι ισοπαλία) με το Λιχτενστάιν... Εντός έδρας.

Ας αφήσουμε τα αν όμως. Οτι γράφει, δεν ξεγράφει. Η Ελλάδα δικαίως δεν προκρίθηκε με βάση τα όσα έδειξε σε 6 αγώνες. Η Φινλανδία καλώς βρίσκεται από σήμερα το βράδυ στην τελική φάση. Συνέπεια, πλάνο κι ένα project που χτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Project και πλάνο που δείχνει να χτίζει-δημιουργεί και ο Φαν'τ Σιπ για την δική μας ομάδα. «Πλάνο Κατάρ» το λέει ο ίδιος. Και μακάρι να του βγει ώστε να δούμε την Εθνική μας στην τελική φάση του Μουντιάλ. Ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος και μέχρι την ώρα των προκριματικών έχουμε αρκετούς μήνες όμως έχουμε κάτι για να ελπίζουμε. Κάτι να προσδοκούμε...

Μια ομάδα κλινικά νεκρή πριν μερικές εβδομάδες έχει βρει ζωή, έχει βρει παλμό και έχει βρει νίκες. Και νίκες με καλό, με ωραίο ποδόσφαιρο.

Θυμάστε εσείς την τελευταία φορά που είχαμε δύο σερί ματς που να έχουμε δημιουργήσει 45 τελικές! Με την Βοσνία το κοντέρ σταμάτησε στις 25. 7 on target… Mε την Αρμενία εκτός έδρας σταμάτησε στις 20. 5 εντός εστίας αλλά πιο επικίνδυνες ήταν αυτές που ήταν off target. Του Μασούρα η πιο χαρακτηριστική. Το δοκάρι του Μάνταλου επίσης. Το σουτ του Μπακασέτα.

Μια ομάδα που (επιτέλους) έχει διαβάσει τον αντίπαλό της. Που φτιάχνει συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο πριν από τα ματς. Ο Ολλανδός και το επιτελείο του έκρινε πως η αδύναμη πλευρά είναι η δεξιά της Αρμενίας. Η εντολή ήταν συγκεκριμένη για επιθέσεις εκεί με τον Γιαννούλη να παίρνει την πλευρά τον Μάνταλο να συγκλίνει και την Εθνική να χτίζει σιγά σιγά την δημιουργία της. Και όταν άρχιζε να υπερφορτώνεται η δεξιά πλευρά της Αρμενίας η Ελλάδα μετέφερε την μπάλα στα δεξιά που έμενε ο Λημνιός. Είτε στο ένας εναντιόν ενός (όπως στο γκολ) είτε μόνος του (στις δύο φάσεις που έφτιαξε στο δεύτερο ημίχρονο).

Οπως μας έδειξε ο Φαν'τ Σιπ ότι μαθαίνει από τα λάθη του. Με το σκορ στο 0-1 δεν ανέβασε την άμυνά του στο κέντρο (όπως με το Λιχτενστάιν που το πλήρωσε στο τέλος). Ναι μεν κράτησε τις γραμμές του κλειστές αλλά ανανέωσε την επίθεσή του (με Μασούρα, Κουλούρη, Δώνη) για να βοηθήσει την άμυνά του με την πίεση και τα τρεξίματα που έδιναν οι φρέσκοι παίκτες.

Εν κατακλείδι αυτή η Εθνική σε κάνει να περιμένεις για το επόμενο παιχνίδι της. Εχει ενδιαφέρον, σου προσφέρει ποδόσφαιρο και δίνει και νίκες. Πρέπει να ενθουσιαστούμε; Σε καμία περίπτωση. Στο τέλος των προκριματικών θα διαπιστώσουμε πόσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία που χάσαμε για πρόκριση.

Μπορούμε όμως να ελπίζουμε ξανά. Γιατί με την Εθνική των προηγούμενων μηνών είχαμε χάσει και την ελπίδα μας...

ΥΓ Το ματς με την Φινλανδία μόνο αδιάφορο δεν πρέπει να είναι. Η Εθνική ΠΡΕΠΕΙ να νικήσει όχι για να μεγαλώσει το σερί της αλλά για να συνεχίσει την άνοδό της στο FIFA Ranking που τόσο πολύ το έχουμε ανάγκη για την κλήρωση των προκριματικών του Μουντιάλ.