Εκδήλωση με έντονη νοσταλγία και.... άρωμα 2004 διοργανώθηκε στο Κέντρο Πολιτισμού - Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με καλεσμένους τους Κώστα Κατσουράνη, Γιώργο Καραγκούνη και Άγγελο Μπασινά.

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος και ο Μιχάλης Τσόχος συντόνισαν τη συζήτηση, στην επέτειο 15 χρόνων από τη σπουδαία νίκη στην πρεμιέρα του EURO 2004 απέναντι στην Πορτογαλία με 1-2.

Οι διεθνείς ευχαρίστησαν το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» για τη φιλοξενία και στη συνέχεια θυμήθηκαν όσα έζησαν στα πορτογαλικά γήπεδα, αναφερόμενοι και σε όσα έγιναν ή παραλείφθηκαν για την αξιοποίηση εκείνης της επιτυχίας.

Εξάλλου, οι τρεις εκ των πρωταγωνιστών της Εθνικής Ελλάδας εκείνη την εποχή ανέλυσαν και τις σκέψεις τους για τη «συνταγή» επιτυχίας, άλλες φορές με αναφορές στο «σήμερα» και άλλες με βάση όσα είδαν να γίνονται στο εξωτερικό, έχοντας την εμπειρία της διεθνούς καριέρας.

Παρών ήταν και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που αντάλλαξε κοπλιμέντα με τους διεθνείς για τις επιτυχίες τους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Αποσπασματικά οι καλύτερες από τις ατάκες των παλαίμαχων διεθνών:

Καραγκούνης: «Ξαναπήγα στο γήπεδο πρόσφατα και θυμήθηκα τη γιορτή που βιώσαμε τότε στην Πορτογαλία, τον ενθουσιασμό και την υποδοχή του κόσμου στη διαδρομή προς το Ντραγκάο. Καταφέραμε να κερδίσουμε δυο φορές στην έδρα των Πορτογάλων, οπότε πιστεύω πως όπως σεβόμαστε όλοι έναν αθλητή που βρίσκεται 15 χρόνια στην κορυφή, όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, έτσι υπάρχει σεβασμός κι εκ μέρους τους προς εμάς. Στο Nations League υποστήριζα την Πορτογαλία και λόγω του Φερνάντο Σάντος, αλλά και γιατί είναι ωραίο να είμαστε οι μόνοι που έχουμε τους έχουμε νικήσει σε τελικό στην έδρα τους!».

Μπασινάς: «Δεν πίστευα πως είχαμε κερδίσει πέναλτι. Ο Γιούρκας κοίταζε δεξιά κι αριστερά. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν να σκοράρω, δεν είχα άγχος, νιώθαμε δυνατοί και σίγουροι. Πιο δύσκολο ήταν το πέναλτι με τη Γιουβέντους, εκεί δεν ένιωσα πίεση, παρά μόνο πως θα βάλω γκολ.».

Κατσουράνης: «Είχα μπει στο ημίχρονο, κάναμε το 0-2 στο 55’. Τότε ο Σκολάρι έβαλε δεύτερο φορ στο παιχνίδι και βρήκα ρόλο, γιατί ως τότε απλώς πήγαινα κι ερχόμουν! Έκτοτε ήταν ωραία, ανέλαβα να κάνω κάτι στο γήπεδο, ήταν ωραία!».

Καραγκούνης: «Δεν ήμασταν μόνο ομάδα, για να πάρεις EURO πρέπει να έχεις και ποδοσφαιριστές με μεγάλη προσωπικότητα. Είχαμε και χαρακτήρα, αλλά και σπουδαίους παίκτες ατομικά. Εξάλλου ήμασταν όλοι έμπειροι, είχαμε παίξει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εγώ είχα ήδη πάει και στο εξωτερικό, οπότε είχαμε απομυθοποιήσει τους αντιπάλους μας. Ακόμα και σήμερα, όσες φορές κι αν πάω στην Πορτογαλία δεν μπορούν να το ξεχάσουν. Τους έχει μείνει αυτό που τους συνέβη μέσα στη χώρα τους, ενώ ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν».

Κατσουράνης: «Πιστεύω πως δεν μας… έβλεπαν καν, δεν ήξεραν ούτε έναν παίκτη μας».

Μπασινάς: «Ο Ρεχάγκελ άλλαξε την ιστορία της Εθνικής. Τον άφησαν να το κάνει, εμπιστεύτηκε 20-25 ποδοσφαιριστές και δικαιώθηκε. Υπήρξε και ως συνέχεια ο Σάντος, που το συνέχισε, διατηρώντας το στυλ μας. Αυτός είναι ο τρόπος για να παίζει και να πετυχαίνει τους στόχους της η Εθνική ομάδα».

Καραγκούνης: «Ο Ρεχάγκελ δεν μας δίδαξε κάτι τρομερό τεχνικά. Ήταν όμως σοφός, το καταλάβαινες μιλώντας μαζί του. Έκανε την Εθνική να λειτουργήσει σαν σύλλογος, κάτι τρομερά δύσκολο. Όταν παίζαμε αργότερα με την Ουκρανία, ήρθαμε 0-0, δεν ήταν κακό αποτέλεσμα, αλλά η κριτική ήταν έντονη. Έγραφαν να μην μπει ο Ρεχάγκελ στο αεροπλάνο, μπας και καταφέρουμε τίποτα. Τότε του έλεγα να βγει να πει κάτι, να μην αφήνει να τον ξεφτιλίζουν οι εφημερίδες. Μου είπε ότι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν ούτε γκολ να βάλουν, ούτε την άμυνά μας να προστατεύσουν. Εμείς θα έπρεπε να κάνουμε τη δουλειά μας. Έτσι κι έγινε, νικήσαμε με 0-1, πήγαμε στο Μουντιάλ και ο Ρεχάγκελ έγινε από άχρηστος ξανά ο καλύτερος προπονητής του κόσμου».

Κατσουράνης: «Το 2002 πήγα στην ΑΕΚ, έγινα βασικός και τότε γραφόταν για μένα ότι επρόκειτο να κληθώ στην Εθνική. Το καλοκαίρι του 2003 έγινα διεθνής και βρέθηκα στην Ισπανία, όπου πανηγυρίσαμε το σπουδαίο διπλό. Είδατε, είχα τύχη, πήγα στην Εθνική και νικήσαμε τους Ισπανούς».

Μπασινάς: «Στο ποδόσφαιρο, όταν δεν έχεις αποκλειστεί μαθηματικά, πάντα ελπίζεις. Όταν έχεις έστω μια ευκαιρία, δεν πρέπει να την αφήσουμε. Τη δεχόμαστε την κριτική, δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Απλά ζητάω υπομονή, να δούμε πρώτα και μετά να κρίνουμε».

Κατσουράνης: «Αν έδινα μια συμβουλή στον Άγγελο που έχει σήμερα αυτή τη θέση, θα ήταν να τηρούνται οι κανόνες. Ο Σάντος έλεγε ότι δηλώσεις θα κάνουμε μόνο εγώ, ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης, κανένας άλλος. Δεν γίνεται να βγαίνουν 23 παίκτες και να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του».

Γιαννάκης: «Είναι άξια θαυμασμού αυτά τα παιδιά. Ο τρόπος επιτυχίας τους αναδεικνύει έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης για το ποδόσφαιρο. Λίγες χώρες έχουν αναπτύξει με παιδαγωγικό τρόπο το άθλημα, ώστε να φτάσουν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης. Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να αναδείξει παιδιά με ταλέντο μέσω συστήματος και αυτοί οι παίκτες έδειξαν ότι με σκληρή δουλειά, ομαδικότητα και εμπειρίες μπορούν να τα καταφέρουν, εκπλήσσοντας τον κόσμο. Όλες οι χώρες πλέον ελπίζουν ότι μπορούν να το κάνουν όπως αυτή η ομάδα. Θύμισαν κάτι από εμάς και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Αποτέλεσε έμπνευση και για μας το 2005 στο Βελιγράδι. Ο αθλητισμός είναι ενιαίος, μέσω αυτού μπορείς να βρεις τον χαρακτήρα σου και να βάλεις τον εγωισμό σου κάτω από μια ομαδική προσπάθεια. Ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση και η πίστη στις δυνάμεις της ομάδας είναι απαραίτητα στοιχεία, τα είχε η Εθνική 2004, καθώς και η δική μας ομάδα έναν χρόνο αργότερα. Δεν έκανε οικονομία δυνάμεων, όλοι έτρεχαν παντού, είχαν υπομονή, που στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με την ηττοπάθεια, ενώ είναι αρετή. Τους ευχαριστώ και πάλι».

Κατσουράνης: «Τόσα χρόνια μετά, πιστεύω πως μόνο εμείς συνειδητοποιήσαμε τι καταφέραμε. Όλοι οι υπόλοιποι είναι που δεν το κατάλαβαν!».