Η Cosmote History φέρνει μία σειρά ντοκιμαντέρ από 12 μέρη, όπου ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα από θρυλικές μορφές.

Η παρουσίαση του πρώτου μέρους, έγινε στο μέγαρο του ΟΤΕ, όπου παρόντες ήταν οι Δομάζος, Αντωνιάδης, Σαργκάνης, Νεστορίδης, Υφαντής και Μαύρος. Η αίθουσα γέμισε από ταλέντο, δόξα, μνήμες που ζωντάνεψαν και δημιούργησαν χαρά, συγκίνηση και δάκρυα. Ο Νεστορίδης δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά του. Οι υπόλοιποι τα κατάφεραν.

Ο Μίμης Δομάζος, την ημέρα της ονομαστικής του εορτής έκανε τα... εγκαίνια στο «Θρύλοι των γηπέδων», εκπομπή που αποτελεί έμπνευση του Γιώργου Λιάνη. Κατά την παρουσίασή του, ο γνωστός δημοσιογράφος αναφέρθηκε στον εγωισμό του στρατηγού Δομάζου και στα... 4 κιλά ιδρώτα που έβγαιναν από την φανέλα του μετά από κάθε ματς. Στον Σιδέρη που κουβαλούσε ένα καρότσι ενός τόνου από τη Λαχαναγορά του Ρέντη στην Ομόνοια, στην ταχύτητα του Σαργκάνη, στα ρεκόρ του Αντωνιάδη και στον Μαύρο, ο οποίος είναι ο μόνος που άκουσε τον κόσμο να του βγάζει το παρατσούκλι «Θεός». Αναφέρθηκε και στον Υφαντή, στο «δαντελένιο» αυτό φορ, που μέχρι και σήμερα χορεύει εξαιρετικό ζεϊμπέκικο. Φυσικά, δεν έμεινε εκτός αναφοράς ο Νεστορίδης, που είναι ίσως ο μόνος που έχει σκοράρει 7 φορές από εκτέλεση κόρνερ.

Κάπου εκεί, τα φώτα έσβησαν. Αυτά της Λεωφόρου άναψαν (μέσω της οθόνης βεβαίως). Ο θρύλος του Μίμη Δομάζου άρχισε να παίρνει σάρκα κι οστά. Ο ίδιος παρακολουθούσε έχοντας την κόρη του Πόπη στο πλευρό του. Αλλά και τον καλό του φίλο, το ποδοσφαιρικό του ταίρι, τον Αντωνιάδη, τον «ψηλό».

Από τος προσφυγικές γειτονίες απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού και την Άμυνα Αμπελοκήπων, στον Παναθηναϊκό για μία... πορτοκαλάδα. Τα γκολ του, το ψαλιδάκι στον Ολυμπιακό, ο εγωισμός του, το πάθος του... Οι αναφορές στη φιλία του με τον Ζαμπέτα, το έπος του «Γουέμπλεϊ» κι η γρονθιά από τον Πολυχρονίου. Το ντοκιμαντέρ τελειώνει, τα φώτα της Λεωφόρου σβήνουν κι αυτά της αίθουσας ανοίγουν.

Η ευκαιρία για ερωτήσεις και για να θυμηθούν όλοι τους τη δική τους ιστορία.

Δομάζος: «Δεν έκανα το χατίρι να μην παίζω καλά ούτε σε ματς με δημοσιογράφους»

Το μικρόφωνο πρώτα πιάνει ο Δομάζος λέγοντας για το ντοκιμαντέρ και το πως του φάνηκε: «Το είχα δει. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο (Λιάνη), τον Πάνο έτσι θα τον λέω εγώ γι' αυτά που είδατε. Θα δείτε και τα άλλα τα παιδιά και νομίζω πως δεν θα χάσει ο κόσμος όταν δει αυτήν την ωραία ταινία. Θέλω να πω "ευχαριστώ" στους συνεργάτες σου Γιώργο.

Εχουμε παίξει και αντίπαλοι με τον Γιώργο. Θα πω και κάτι άλλο, την εφημερίδα "Derby" ξέρετε ποιος την έβγαλε; Εγώ. Το ξέρατε; Το μάθατε τώρα. Είχα φίλους δημοσιογράφους κι όταν παίζαμε οποιαδήποτε παιχνίδι μεταξύ μας, ήθελαν να μην παίξω καλά για να μην γράψουν κάτι καλό για εμένα. Δεν τους έκανα ποτέ το χατίρι».

Αντωνιάδης: «Ο Δομάζος δεν ήταν ποτέ προσβλητικός»

Αν εκνευρίστηκαν ποτέ οι παίκτες από τις παρατηρήσεις του Δομάζου: «Εκνευρισμός ποτέ. Ξέρουμε τον χαρακτήρα του, δεν ήθελε ποτέ να χάσει η ομάδα. Ποτέ δεν ήταν ακραίος, δεν ήταν προσβλητικός, μην τον βλέπετε έτσι. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με κανέναν. Αυτό που ήθελε ήταν να παίζει εκείνος, αυτός δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξει και έτσι πάντα δεν ασχολιόταν. Το 2010 που πήραμε το νταμπλ και ήμουν αντιπρόεδρος, κάναμε μια φιέστα και λέω του Δομάζου να βγει για να πάρει το χειροκρότημα γιατί το άξιζε. Ε, δεν έβγαινε. Λέω στον διαιτητή βγάλε του κόκκινη κάρτα κάρτα και όταν το έκανε εκείνος εκνευρίστηκε, μιλάμε για το 91'. Ήταν ο πιο παθιασμένος σε ματς φιέστα.

Να συγχαρώ την Cosmote γι' αυτήν την αναμόχλευση όλων εκείνων των στιγμών που ζήσαμε. Τότε ήταν μια άλλη εποχή, ερχόντουσαν με τις γραβάτες στο γήπεδο οι φίλαθλοι και ήταν ανακατεμένοι όλων των ομάδων. Καμία σχέση μ' αυτά που βλέπουμε σήμερα. Υπήρχε αναγνώριση στον αντίπαλο. Εχω στην αυτοβιογραφία μου το πανό των φιλάθλων του Ολυμπιακού που πανηγυρίσουν μαζί με τους Παναθηναϊκούς. Άλλαξαν πολύ τα πράγματα. Πρέπει να κρίνουμε εκείνη την εκάστοτε εποχή για εκείνη την εποχή».

​

Μαύρος: «Με τον Δομάζο είχα κάνει χατ-τρικ σε 12 λεπτά»

Αναφερόμενος στον Δομάζο και τη συνεργασία τους στην ΑΕΚ, ο Θωμάς Μαύρος τόνισε: «Ο Μίμης, όταν ήρθε στην ΑΕΚ ήταν ολοκληρωμένος παίκτης παγκόσμιου επιπέδου. Νιώσαμε μεγάλη χαρά που ήρθε στην ΑΕΚ του μεγάλου Μπάρλου. Κάτσαμε περίπου 2 χρόνια μαζί. Βλέπαμε το πάθος του για τη νίκη, τον εγωισμό του και ξέρετε ο επιθετικός αν δεν τον καταλάβαινε μπορούσε να εκτεθεί. Μπορούσε να σου έβγαζε ασίστ και να το έχανες. Σ΄ ένα ματς μου κάνει τρεις ασίστ πανέξυπνες και κάνω τρία γκολ, δεν έχασα την ευκαιρία. Είπα "ευκαιρία να βάλουμε και επτά γκολ". Βλέπω το ρολόι και το ματς ήταν στο 12'. Ξαφνικά ο Μίμης άλλαζε πλευρά και πήγε να βοηθήσει τον Αρδίζογλου από την άλλη πλευρά. Ε, έμεινε στο 3-0 το σκορ. Ήταν γεννημένος για την μπάλα, δικαιωματικά έχει τον τίτλο του καλύτερου παίκτη στην θέση του.

Ευχαριστώ παρά πολύ την Cosmote. Είναι άκρως τιμητικό να είμαι και 'γω μέσα στους 12 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Ο Γιώργος (σ.σ. Λιάνης) έπαιξε μεγάλο ρόλο, είναι αγαπητός, υπήρξε μια πολύ καλή συνεργασία».

Ο Νεστορίδης που δεν... θυμόταν ότι πρόλαβε τον Δομάζο

Με τη σειρά του ο Νεστορίδης είπε ο Δομάζος «είναι από τους μεγαλύτερους χάφ που πέρασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο». Και συνέχισε: «Εγώ δεν τον πρόλαβα, ευχαριστώ που ήρθατε να μας δείτε».

Για να τον διορθώσει ο Δομάζος λέγοντάς του:

«Παραμονές ενός ματς με την ΑΕΚ με ρώτησε ο Σταμάτης Γρατσίας "αν ήσουν στην ηλικία του Νεστορίδη θα τα παρατούσες;". Του είπα "αν ήμουν θα σταματούσα". Την άλλη μέρα η Αθλητική βγήκε με τίτλο: "Δομάζος: Νεστορίδη γέρασες, φύγε". Την ημέρα του ματς κάναμε ζέσταμα στο διάδρομο κι οι δυο ομάδες. Του είπα: "Κώστα δεν είπα τίποτα για εσένα". Ξεκινάει το ματς, βάζει τρία γκολ. Σε κάθε γκολ ερχόταν και μου τα... έχωνε, "εγώ γέρασα..." και τι δεν μου έλεγε. Είχα κοκκινίσει, ανέβηκαν τα μαλλιά ψηλά. Τότε είχα, μη κοιτάτε τώρα. Πάω στην επίθεση. Βάζω το πρώτο, το δεύτερο... ό,τι γκολ έβαζα του έλεγα και εγώ όσα εκείνος. Κερδίσαμε 4-3... ήταν ωραίες οι εποχές εκείνες.

Έπαιξα και με τον Ηλία Υφαντή, ήταν μεγάλος ζογκλέρ. Όταν παίζαμε με τον Ολυμπιακό ο Ηλίας πετούσε τον Λινοξυλάκη από εδώ και από εκεί. Του λέγαμε "Λίνο" ρίξε του καμία κλωτσιά. Ένας "Λίνος" ποτέ δεν χτυπάει. Ε, αλλάξαμε τον παίκτη που τον μάρκαρε κι ο Ηλίας πήγαινε μετά στο κέντρο δεν ήρθε ξανά στην περιοχή».

Σαργκάνης: «Χωρίς σεβασμό σ' αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει ιστορία»

«Ο άνθρωπος που είχε το κλειδί να μου βάζει γκολ ήταν ο Μαύρος. Το να τρώω γκολ από τον Μαύρο δεν είναι ντροπή. Ο Σαρανταδέκας που μου έβαλε γκολ, ακόμη θα πανηγυρίζει στην Καβάλα. Ήταν μια πολύ ωραία παραγωγή, ωραία έμπνευση, ωραίοι άνθρωποι που μας πλαισίωσαν. Αξίζει να πεις ότι προσφέρομαι για να δώσω χαρά στον κόσμο. Πήγαμε σε μέρη που γεννηθήκαμε, εκτεθήκαμε στον κόσμο. Συγχαρητήρια σ' όλους.

Θα σας πω ένα πράγμα: Στην Ραφήνα που γεννήθηκα, χωριζόμασταν μικροί Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί, παίζαμε στην αλάνα, δεν φανταζόμαστε να παίξουμε ποδόσφαιρο, να γίνουμε επαγγελματίες η να ζήσουμε από το ποδόσφαιρο. Όταν ήρθα στην Αθήνα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, βρήκαμε πλαστική μπάλα. Ήρθα στον Ηλυσιακό και μετά πήγα στην Καστοριά με την ελπίδα να βρω χόρτο. Τίποτα. Έπαιξα τρία χρόνια με την ελπίδα να βρω και πάλι χόρτο, τίποτα. Φτάσαμε στα χρόνια του Ολυμπιακού που ήταν πολύ ωραία με τίτλους... Δεν μπορούσαν να φανταστώ ότι θα παίζω στους παλαίμαχους με Παπαϊωάννου και με Δομάζο.

Είναι σεβασμός στην ιστορία. Εμείς γεννηθήκαμε μέσα απ' αυτούς. Αν δεν υπάρχει αυτός ο σεβασμός από γενιά σε γενιά είναι σίγουρο ότι θα χαθούν όλα».

Υφαντής: «Δομάζος - Αντωνιάδης είναι... Πανεπιστήμιο»

«Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι μου δίνεται η ευκαιρία να είμαι κοντά σ' αυτά τα παιδιά, σ' αυτούς τους παικταράδες που έδωσαν μεγάλη δύναμη στο ελληνικό ποδόσφαιρο» τόνισε με την σειρά του ο Ηλίας Υφαντής και συνέχισε: «Ο Δομάζος είναι για το ποδόσφαιρο πανεπιστήμιο. Ο Αντωνιάδης το ίδιο.

Τον Μαύρο τον είχα κοντά μου στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Ήταν στον Πανιώνιο με υπογραφή, πήρα τον πατέρα του τον πήγαμε πίσω στον Πανιώνιο και βγήκα στην εφημερίδα μετά από τρεις μήνες και είπα ότι θα αφήσει εποχή και κακώς ο προπονητής του Πανιωνίου δεν τον χρησιμοποιεί

Είμαι από τον Αθανάσιο Διάκο, το χωριό του ήρωα του 1821. Όταν μου έδωσε το κράτος αποζημίωση, πήγα να δώσω τα λεφτά στον πατέρα μου για να φτιάξουμε το σπίτι που ήταν αρχηγείο κι ο στρατός το είχε καταστρέψει. Ήμουν 15 ετών, τότε πήγα στην πλατεία, στο άγαλμα του Αθανασίου Διάκου, του οποίου το όνομα το κανονικό είναι Μασσαβέτας. Κι η οικογένεια μου είναι Μασσαβέτα αλλά επειδή η γιαγιά μου ύφαινε, είπε ο παππούς μου να το κάνει Υφαντής. Τότε λοιπόν, στην πλατεία τα παιδιά που έπαιζαν δεν με δέχτηκαν να παίξω μαζί τους. Εγώ έβγαλα μια λαστιχένια μπάλα και με ρώτησαν αν μπιστάει. "Θα την δείτε, αν με δεχτείτε" τους είπα και τους έβαλα τεσσάρα γκολ. Εκεί με είδε ο θείος μου, πήγα στον Ολυμπιακό και το πρώτο μου ματς ήταν στην Καλαμάτα. Επαιξα ένα ημίχρονο. Εκεί ο Δαρίβας είπε στον Χέλμη "θέλω τον μικρό να παίξει κοντά μου". Και έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου στον Ολυμπιακό».

Νεστορίδης: «Δεν ξέρω γιατί αλλά μ' άρεσε να βγάζω γκολ»

«Παρόλο που δεν έχω όρεξη... θα σας πω. Ξεκίνησα από τον Πανιώνιο ή μάλλον όχι. Πήγα στον Ολυμπιακό και με βάζουν στην Ελλάδα Μοσχάτου, ομάδα που ήταν δική τους. Εκεί έβαλα 30 γκολ στην Β' εθνική και όταν γινόταν η επιβεβαίωση των στοιχειών πετάχτηκε κάποιος και είπε «φύγε θα φας δύο χρόνια». Πάω στον Πανιώνιο, βγαίνω πρώτος σκόρερ, μετά πάω στην ΑΕΚ και εκεί το ίδιο. Μ' άρεσε να βγάζω γκολ. Δεν ξέρω γιατί αλλά το έκανα. Χαιρόταν ο κόσμος και μαζί του κι εγώ».