Το γκολ κομψοτέχνημα και το «10 το καλό» του Ολυμπιακού!

Για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε καμία καλή εικόνα από πλευράς απόδοσης στο παιχνίδι του στην Πόλη.

Αν πω ότι μου άρεσε η ομάδα, ιδιαίτερα στο δημιουργικό-επιθετικό κομμάτι, θα είμαι ψεύτης. Όμως, μετράει πρώτα το αποτέλεσμα σε τέτοια ματς και πάνω σε αυτό πρέπει να χτίσει η ομάδα για τη ρεβάνς.

Αυτά που μου άρεσαν από τον Ολυμπιακό ήταν συγκεκριμένα κομμάτια, που βάζοντας τα το ένα δίπλα στο άλλο έφτιαξαν ένα παζλ θετικού αποτελέσματος!

Για παράδειγμα, στο γκολ όλοι στεκόμαστε στην δεξιοτεχνική σέντρα του Βαλμπουενά και το άριστο τελείωμα της φάσης από τον Μασούρα, αλλά πρέπει να σταθούμε και στο πόσο καλά δουλεμένη ήταν όλη η επίθεση, που ξεκίνησε από την άμυνα. Από τον Σα και τον Σεμέδο και στη συνέχεια τους Ομάρ, Γκιγέρμε και τους Βαλμπουενά, Ποντένσε, πάλι Ομάρ, πάλι Ποντένσε και στο τέλος πάλι Βαλμπουενά. Ολόκληρη η δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού λειτούργησε για να μπει το γκολ.

Μέσα σε 25 δευτερόλεπτα, από το 51.42 στο 52.07, οι «ερυθρόλευκοι» κινητοποίησαν όλους τους παίκτες της δεξιάς πλευράς τους, από το δεξί στόπερ (Σεμέδο) και τον δεξί μπακ (Ομάρ), έως τον δεξιό χαφ του άξονα (Γκιγέρμε) και τον δεξιό εξτρέμ (Ποντένσε), με τη συμμετοχή του δεκαριού (Βαλμπουενά) και το γνωστό πιά, αλλά αποδοτικό κόλπο της υπερφόρτωσης της αριστερής αμυντικής πτέρυγας του αντίπαλου. Και με τελικό αποδέκτη τον έξω αριστερά (Μασούρα), που είχε πλασαριστεί έξοχα στο δεύτερο δοκάρι.

Ήταν ένα κομψοτέχνημα το γκολ του Ολυμπιακού! Και μία απάντηση στις κριτικές-επισημάνσεις ότι, «τα γκολ τα βάζει μόνο από στημένες φάσεις κι αντεπιθέσεις». Μία υποδειγματική ανάπτυξη, με μηδενική παρεμβολή ποδιού αντίπαλου στην εξέλιξη της επίθεσης και με παρουσία στην περιοχή την στιγμή της σέντρας τριών παικτών, τόσο του σκόρερ (Μασούρα), όσο και του σέντερ φορ (Γκερέρο), αλλά και του κεντρικού χαφ (Μπουχαλάκη), που είχε χωθεί σαν κρυφός κυνηγός.

Όπως έβγαλε ο Ολυμπιακός και κάποιες πραγματικά εξαιρετικές, και με…πολύ κόσμο, αντεπιθέσεις, με κορυφαία εκείνη πριν το γκολ, όταν από την ωραία πάσα του Μασούρα βγήκαν μπροστά ο Βαλμπουενά με τον Ποντένσε, από αριστερά πλέον, αλλά ο Πορτογάλος δεν έκανε το σωστό. Αντί να σεντράρει για κάποιον εκ των Γκερέρο, Μπουχαλάκη, Μασούρα που είχαν πατήσει περιοχή, έκανε ένα σουτ πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ. Ο δε Ποντένσε, ξανά, ήταν που μετά το 1-0, μετά από μία νέα καλή συνεργασία του με τον Βαλμπουενά, πάλι από δεξιά, όπως στο γκολ, προτίμησε εκ νέου να σουτάρει πάνω στην αγκαλιά του τερματοφύλακα...

Οι συνεργασίες των δύο καλών μπαλαδόρων, Βαλμπουενά-Ποντένσε, που με τον χρόνο γίνονται ολοένα και καλύτερες, αποτελούν μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού. Με τη διαφορά ότι ο Πορτογάλος πρέπει να κάνει καλύτερες επιλογές, όχι μόνο στο σουτ, αλλά και στην πάσα. Δεν έχει νόημα να ζήσουμε πάλι την περσινή ιστορία, με τον Ποντένσε να κυνηγάει συνεχώς το γκολ, με τα γνωστά αποτελέσματα. Και γενικά ο κοντός πρέπει να φορμαριστεί φέτος πιο γρήγορα σε σχέση με πέρσι. Γιατί το να φορμαριστεί όπως πέρσι όταν οι περισσότεροι στόχοι είχαν κριθεί, αρνητικά, δεν αποτελεί μία…ιδανική εξέλιξη.

Απόντος του Φορτούνη, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη ακόμη περισσότερο από τις πρωτοβουλίες του Πορτογάλου κυνηγού κι όχι απλά από κάποια 15λεπτα (καλής μεν, αλλά όχι αρκετής) δραστηριότητας του. Γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει ακόμη ανεβάσει στροφές παρά μόνο σε διαστήματα παιχνιδιών-όταν το κάνει, αποδεικνύεται καταλυτικός τουλάχιστον στο κατά πόσο ανεβαίνει κι όλη η ομάδα, αλλά από διάρκεια υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι πια μικρό παιδί ο Ποντένσε και πρέπει να βγάλει ακόμη περισσότερο προσωπικότητα, αξιοποιώντας την ποιότητα του. Κι έχοντας πάρει τη φανέλα με το 10, να γίνει το δέκα το καλό του Ολυμπιακού!

Τέλος πάντων, στο παιχνίδι με τους Τούρκους ο Ολυμπιακός είχε αρκετές πολύ καλές ατομικές στιγμές. Και ανασταλτικά. Όπως π.χ. όταν στο ξεκίνημα του ματς ο Γκιγέρμε νίκησε κατά κράτος σε προσωπική μονομαχία τον διάσημο συμπατριώτη του, τον Ρομπίνιο. Η, όταν ο Σεμέδο στο ένας προς ένα πήρε την ταυτότητα του Νορβηγού κυνηγού της Μπασάκ.

Αυτό που δεν είχε ήταν ποσότητα στις επιθέσεις του, με συνέπεια ουσιαστικά να πρέπει να νιώθει τυχερός που με μία καθαρή ευκαιρία έκανε γκολ. «Κτύπησε» σε καίρια σημεία του αγώνα, κάνοντας ό,τι ακριβώς είχε κάνει ο Άγιαξ στον ΠΑΟΚ μία ημέρα πριν (!): κι ο Ολυμπιακός στα πρώτα δεκάλεπτα των δύο ημιχρόνων ήταν που κυριάρχησε και το αξιοποίησε μέσα από το μοναδικό εν τέλει γκολ. Μόνο που τα δύο καλά πρώτα δεκάλεπτα αποδείχθηκαν αρκετά, περισσότερο συγκυριακά, με το χαμένο πέναλτι και τις άλλες ευκαιρίες των Τούρκων, έστω όχι κλασικές.

Γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα μετά τα δύο δεκάλεπτα. Πολλά κόρνερ (11!), αλλά και φάουλ κοντά στην περιοχή του Σα (από Ομάρ, Τσιμίκα, Σεμέδο, Μπουχαλάκη, Μπρούνο). Μέχρι και πέναλτι έδωσε!

Κατά τα άλλα…

Η (προς ολοκλήρωση) συμφωνία Ολυμπιακού-Μπόκα για Σολδάνο προβλέπει δανεισμό ενός έτους, όχι 18 μηνών, όπως γράφουν στην Αργεντινή…

Οι Πορτογάλοι που έφερε η ΑΕΚ κι ο Βέρντε δεν μοιάζουν κακοί παίκτες, όπως τους είδαμε χθες, αλλά ο Λιβάγια έδειξε μία κλάση πάνω απ΄ όλους…

Καλό το 0-0 του Ατρόμητου στην Πολωνία (με Ρισβάνη, Μέγερι, αλλά και Γούτα) και μακάρι να διαψευστώ εγώ, αλλά δεν μπορώ να δω πώς η Λέγκια που έπρεπε να κερδίσει μίνιμουμ με 2-0 θα αποκλειστεί στο Περιστέρι…