Οι 8 μεγαλύτερες βραδιές του καλύτερου Champions League ever

Κρατά ακόμη το hangover από τις νοκ άουτ φάσεις του Champions League 2018-'19. Το πιο γλυκό ποδοσφαιρικό hangover της σεζόν, ως συνέπεια της πιο συναρπαστικής σεζόν σε ολόκληρη τη ζωή του Champions League, είναι στην πραγματικότητα το καταπραϋντικό για όλους εμάς, τους Ελληνες ποδοσφαιρόφιλους, στον πόνο που μας προκαλούν όλα αυτά που συμβαίνουν στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Ηταν τόσο απολαυστικό το φετινό Champions League όσο δείχνει η δυσκολία του θεατή να ξεχωρίσει τις μεγαλύτερες στιγμές που έζησε στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου κατά την εξέλιξη των νοκ άουτ φάσεων της διοργάνωσης. Τώρα, που προετοιμαζόμαστε να ζήσουμε τον τελικό με την προσμονή αυτός να αποδειχθεί η κορύφωση του φετινού Champions League, επιχείρησα να βάλω σε μια σειρά τις κορυφαίες στιγμές της διοργάνωσης με βασικό κριτήριο το πότε και γιατί ένα παιχνίδι με έκανε να σηκωθώ από τη θέση μου. Ηταν πολλά τα παιχνίδια που με έβαλαν γλυκά για ύπνο στη διάρκεια της φετινής σεζόν, με την ψυχή γεμάτη ευχαρίστηση χάρη στην ψυχαγωγία που είχε προηγηθεί. Κι είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει και να αναδείξει κανείς με ψυχρή ματιά την μεγαλύτερη στιγμή που έζησε στη φετινή διοργάνωση, διότι ποτέ στο ποδόσφαιρο η ευχαρίστηση δεν είναι στενά ψυχαγωγική, δεδομένου ότι για τους ποδοσφαιρόφιλους αυτή η διασκέδαση δεν είναι ποτέ μόνο ή κυρίως πνευματική· συνδέεται πάντοτε με τα συναισθήματα και την ψυχή, ακόμη και αν πρόκειται για αγώνες ανάμεσα σε ομάδες με τις οποίες δεν συνδέεσαι συναισθηματικά.

Ξεφυλλίζω το άλμπουμ με τις πιο δυνατές αναμνήσεις μου, και περιμένω να διαβάσω στα σχόλια τις δικές σας. Ομως προσοχή, αν είστε από αυτούς που διαβάζετε ένα κείμενο προτού κατεβείτε στο τέλος για να το σχολιάσετε, μη μπείτε στη δίνη να ζυγίσετε τις επιλογές μου με κριτήρια απολύτως ποδοσφαιρικά ή συναισθηματικά. Θυμηθείτε, συζητώ για τις στιγμές που με ενθουσίασαν, με ξάφνιασαν, με σόκαραν, με άφησαν κατάπληκτο, άφωνο, και κυρίως απολύτως ευχαριστημένο για την επιλογή μου να παρακολουθήσω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα της κορυφαίας ποιότητας. Τις βάζω σε σειρά, από τα πιο “χαμηλά” προς την κορυφή, αν και τουλάχιστον οι τρεις κορυφαίες στιγμές είναι το ίδιο δυνατές.

Γιουβέντους – Ατλέτικο 3-0

Τι βραδιά Κριστιάνο Ρονάλντο! Το 2-0, που είχε προηγηθεί, στη Μαδρίτη, είχε βάλει τον Πορτογάλο στον δρόμο της πρόκλησης που του δημιουργούσε η συνείδηση ότι η Γιουβέντους ζούσε με την προσδοκία να τον δει να την παίρνει από το χέρι και να την πηγαίνει στην επόμενη φάση. Και το ίδιο περιμέναμε και εμείς οι θεατές από εκείνον, για να το ζήσουμε. Ασχέτως αν η εξέλιξη και η κατάληξη της πορείας της Γιούβε στο Champions League δεν αποδείχθηκε ονειρεμένη και υπεράνω προσδοκιών, εκείνη η βραδιά ήταν τέτοια για τον Κριστιάνο με τα τρία γκολ. Σε μια ... γήινη σεζόν στη διοργάνωση, εκείνη η νύχτα λειτούργησε σαν υπενθύμιση προς όλους μας ότι στα 34 εξακολουθεί να είναι το ίδιο αποφασιστικός και το ίδιο απολαυστικός στο κορυφαίο επίπεδο.

Μπαρτσελόνα – Λίβερπουλ 3-0

Οπως αποδείχθηκε, ήταν η καλύτερη ανάμνηση που μας δημιούργησε σε αυτό το Champions League ο Λίο Μέσι, σε συνέχεια των highlights που μας είχε δώσει από την εποχή της φάσης των ομίλων. Πόσοι μπορεί να μην σηκώθηκαν όρθιοι στο 82'ο λεπτό, όταν έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με εκείνο το μακρινό φάουλ; Μέχρι τις καθυστερήσεις εκείνου του ματς ο Αργεντινός έδωσε μια κορυφαία παράσταση, η οποία έχει ήδη πάρει τη θέση της ανάμεσα στις κορυφαίες βραδιές του στην ιστορία του Champions League.

Εφτιαξα ένα video με τους προπονητές που ξεχώρισα, για την επιτυχία ή για την αποτυχία τους, στο φετινό Champions League:

Γιουβέντους – Αγιαξ 1-2

Ναι, ήμασταν υποψιασμένοι τόσο από αυτό που είχε συμβεί στα ματς με την Ρεάλ όσο και από την εικόνα του παιχνιδιού (1-1) στο Αμστερνταμ. Απέναντι όμως ήταν η Γιουβέντους του Κριστιάνο Ρονάλντο και ο υποψιασμένος Μαξ Αλέγκρι. Γι' αυτό νιώσαμε έκπληκτοι εκείνο το βράδυ βλέποντας τον Αγιαξ να επαναλαμβάνει στο Τορίνο αυτό που είχε κάνει στη Μαδρίτη, δηλαδή το επιθετικό ποδόσφαιρό του σε μια βραδιά που τον βρήκε να ολοκληρώνει περισσότερες επιθετικές προσπάθειες από την μεγάλη αντίπαλό του, η οποία μάλιστα είχε παρουσιαστεί ως φαβορί έως και για τον τελικό ή και την κατάκτηση του τροπαίου. Η στάση του Αγιαξ, η ωριμότητα και η μεθοδικότητα νεαρών ποδοσφαιριστών απέναντι σε φτασμένους παίκτες και απέναντι σε μια πολύ ωριμότερη ομάδα ήταν λόγοι για να τσιμπιέσαι εκείνο το βράδυ για να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που παρακολουθείς είναι αληθινό και όχι γέννημα της φαντασίας.

Παρί – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-3

Ναι, ήταν η Παρί, που έχει δείξει επιρρεπής σε τέτοιες βραδιές. Ομως απέναντι ήταν μια Γιουνάιτεντ που ερχόταν χαμένη με 2-0 στο Μάντσεστερ και αποδεκατισμένη. Ναι, το βλέπαμε να έρχεται στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού, αλλά προτού αρχίσει το ματς ο Τσόχος είχε πει το ιστορικό “αν περάσει η Γιουνάιτεντ την επόμενη μέρα δεν θα βγει ο ήλιος” πριν από την αναμέτρηση. Η εκτέλεση του πέναλτι στο 90'+3' από τον Ράσφορντ ήταν μια κορυφαία στιγμή αυθεντικού ποδοσφαιρικού δράματος. Χάρη στα όσα έζησα κατά τη διάρκειά του αλλά και μετά από τη λήξη αυτού του ματς στο στούντιο της CosmoteTV αυτή η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη. :)

Αγιαξ – Τότεναμ 2-3

Το σοκ ενθουσιασμού και εντυπωσιασμού δεν ήταν του ίδιου μεγέθους με εκείνα που προκάλεσαν τα φυντάνια του Ερικ Τεν Χάαγκ στη Μαδρίτη και το Τορίνο, αλλά αυτή ήταν μια βραδιά ημιτελικού. Και παρ' όλο που στο β' ημίχρονο ο Αγιαξ δεν έπαιξε με την επιθετική ορμή και τον ενθουσιασμό που είχε απέναντι σε Ρεάλ και Γιουβέντους, αυτή ήταν ακόμη μια ιστορική βραδιά για τη διοργάνωση και για όλους εμάς που την παρακολουθούμε.

Ρεάλ – Αγιαξ 1-4

Η έκταση του σκορ, ο τρόπος της επίτευξης αυτής της νίκης, το όνομα του αντιπάλου και η συνείδηση ότι αυτή ήταν η κάτοχος του τίτλου στη διάρκεια της τελευταίας 3ετίας, η επιλογή του Αγιαξ να επιτίθεται και μετά το 1-3 στο 70', η ποιότητα του ολοκληρωμένου ποδοσφαίρου που απέδωσε στο τερέν του “Μπερναμπέου”, όλα αυτά ήταν λόγοι για να ενθουσιαστεί ο θεατής και να χειροκροτεί την ομάδα – ευχάριστη έκπληξη του φετινού Champions League. Εκείνο το βράδυ κλείσαμε την τηλεόραση γεμάτοι, χορτάτοι, ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι με την αναγέννηση του Αγιαξ, που μας είχε λείψει.

Λίβερπουλ – Μπαρτσελόνα 4-0

Ημασταν αρκετοί που δεν αποκλείαμε ότι “γίνεται”. Ολοι όμως το αντιλαμβανόμασταν ως παραπάνω από δύσκολο. Μαζί μας και ο Γιούργκεν Κλοπ. Την επόμενη ημέρα αυτό που είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ έβρισκε απολύτως λογικές ποδοσφαιρικές εξηγήσεις. Τη στιγμή όμως που συνέβαινε έμοιαζε με θαύμα. Από το 7'ο μέχρι και το 79'ο λεπτό όλα ήταν βγαλμένα από την φαντασία των οπαδών της Λίβερπουλ αλλά και από τις ευχές όσων ήθελαν να ζήσουν μια μεγάλη ποδοσφαιρική βραδιά. Αυτό έγινε ήδη ένα από τα παιχνίδια – σημεία ιστορικής αναφοράς της διοργάνωσης, διότι η Λίβερπουλ το έκανε ερχόμενη από το 3-0 του πρώτου ματς και απέναντι στην Μπαρτσελόνα του Μέσι.

Μάντσεστερ Σίτι – Τότεναμ 4-3

Είναι το VAR που κάνει αυτή τη στιγμή να εντυπώνεται ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στη μνήμη μου. Είναι που είδα μια ομάδα και χιλιάδες οπαδούς της να εκρήγνυνται συναισθηματικά, να πανηγυρίζουν μια μυθική πρόκριση με 5-3, την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοι ζούσαν τις στιγμές ενός οδυνηρού σοκ, κι αμέσως μετά βιώσαμε τις σκηνές της πλήρους αντιστροφής των γεγονότων και των συναισθημάτων, όταν χωρίς να παιχτεί ποδόσφαιρο στο ενδιάμεσο άλλαξε χέρια η πρόκριση στην ημιτελική φάση του Champions League. Γι' αυτούς που νοιάζονταν συναισθηματικά, αυτή ήταν μια στιγμή VAR από αυτές που δεν αντέχονται. Ενδεχομένως να ισχύει το ίδιο και για τους εραστές του ποδοσφαίρου της εποχής που δεν υπήρχαν τα τεχνολογικά βοηθήματα. Κατά τα άλλα όμως αυτό που συνέβη στο 90'+4' του ματς δημιούργησε νέο ιστορικό γεγονός, αυτό της βραδιάς που το video αποφάσισε ποιος θα προκριθεί στους 4 του Champions League. Κι επειδή συνέβη την τελευταία στιγμή, αυτή ήταν η πιο έντονη τελευταία στιγμή της σεζόν· μέχρι σήμερα.