Αποτυχία που πονάει, αλήθειες και η... ψαλίδα!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και ας εστιάσουμε στις αλήθειες για να συνεχίσουμε στην πορεία και να καταγράψουμε όσα απαιτεί ένας τόσο επίπονος αποκλεισμός λόγω του αρνητικού ρεκόρ στον θεσμό των αστεριών... Έτσι πρέπει να κάνει κάποιος όταν τελειώνει κάτι: στην περίπτωσή μας ολοκληρώθηκε με αποτυχία η παρουσία της ΑΕΚ στο come back της στην ελίτ της Ευρώπης και σε αυτό πρέπει όλοι όσοι υπάρχουν στον σύλλογο να εστιάσουν σωστά προκειμένου να μην υπάρξει άλλη αντίστοιχη σεζόν. Πάμε να δούμε όμως τα δυο γεγονότα ωμά και αληθινά όπως πρέπει και να σημειώσουμε και όσα είδαμε.

Fact 1: η ΑΕΚ πέτυχε κάτι σπουδαίο με την επιστροφή της στον πιο μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Η σεζόν, ξεκίνησε ιδανικά μετά τις προκρίσεις επί της Σέλτικ και της Βίντι, κάτι που μόνο δεδομένο δεν ήταν αφού οι περισσότεροι σημείωναν και περίμεναν ότι δεν θα συμβεί. Ειδικά για τα ματς με τους Σκωτσέζους. Η πρόκριση αυτή μετέτρεψε τη σεζόν στο 60% επιτυχημένη σε επίπεδο οικονομικό (με τεράστια και σημαντικά οφέλη) και έπειτα αγωνιστικό. Η συμμετοχή και μόνο σε όμιλο του Champions League συνιστά για τα τωρινά δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου (όπου ο πρωταθλητής παίζει δύο προκριματικά ματς) πολύ μεγάλη επιτυχία. Επιπρόσθετα υπάρχει και το κομμάτι των εμπειριών που για την ΑΕΚ είναι πολύ σημαντικό.

Fact 2: Από την έναρξη της φάσης των ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και μέχρι το τέλος αυτής η πρωταθλήτρια δεν έχει τίποτα να θυμάται με (έστω) ικανοποίηση... Απολύτως τίποτα πλην της ατμόσφαιρας στις αναμετρήσεις εντός (εξαιρώ το ματς με τον Άγιαξ) και εκτός έδρας. Για την ΑΕΚ και την κανονικότητά της, αλλά και την ιστορία της όλα αυτά τα χρόνια, συνιστά τεράστια αποτυχία το γεγονός ότι δεν κατέκτησε, όχι έναν αλλά περισσότερους, βαθμούς στον όμιλό της. Και δεν μπορούμε να συζητάμε για το ότι «δεν δέχθηκε όμως ούτε 7 γκολ, ούτε καμία πανωλεθρία από την Μπάγερν» όπως στοιχημάτιζαν -βέβαια- όλοι ότι θα συμβεί. Στην Ένωση πρέπει να μείνουν στο αρνητικό κομμάτι της ιστορίας της επιστροφής στ' αστέρια...

Η ήττα από την Μπενφίκα ήταν για όλους δεδομένη πριν την αναμέτρηση. Κι όμως αυτή ήρθε τελικά στο 88' από ένα τραγικό λάθος και από μια εκτέλεση φάουλ. Δίκαιο αποτέλεσμα αν κρίνουμε από την εικόνα του αγώνα. Όμως μη ξεχνάει κανείς ότι η ΑΕΚ στην Πορτογαλία πήγε και έπαιξε μισή ομάδα (δεν εξετάζουμε τα αίτια αφού προφανώς και... κακό του ''κεφαλιού'') και για να ηττηθεί χρειάστηκε ένα μεγάλο λάθος και ένα μεγάλο (σε εκτέλεση) φάουλ.

Οι πρωταθλητές είχαν διάθεση, έβγαλαν πάθος, προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν. Δεν έπαιξαν καλό δημιουργικό ποδόσφαιρο, δεν βγήκαν σωστά στην επίθεση, αλλά δεν γινόταν κιόλας με τόσα προβλήματα στο αγωνιστικό. Η αποτυχία του μηδέν στον όμιλο είναι μεγάλη. Ενοχλεί και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όμως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Όπως πέρυσι έκανε το εθνικό ρεκόρ επιτυχημένων αποτελεσμάτων και έσπασε εκείνο που κατείχε η ίδια φτάνοντας σε 14 ματς αήττητη στις υποχρεώσεις της (μέσα και τα τέσσερα ματς του καλοκαιριού που μας πέρασε), έτσι φέτος στον όμιλο απέτυχε σε απόλυτο βαθμό...

Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο και αυτό. Πρέπει να μάθεις όμως και να μην ξαναπάθεις. Η σκληρή αλήθεια είναι η λέξη «αποτυχία». Ωστόσο πρέπει να εμπεδώσουμε ότι πλέον το επίπεδο για τις ελληνικές ομάδες που συμμετέχουν σε αυτή τη διοργάνωση είναι πολύ μακριά από αυτό που δύναται να δώσουν εκείνες. Πέρυσι ο Ολυμπιακός πήρε μόλις έναν βαθμό στον όμιλό του από την Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε. Φέτος ο ΠΑΟΚ (ξανά) απέτυχε να πετύχει την παρθενική του παρουσία σε ομίλους του Champions League (τη στιγμή που παλεύει για να προκριθεί από όμιλο του Europa με Τσέλσι που είναι η κορυφαία του γκρουπ και τις Μπάτε και Βίντι έχοντας συγκομιδή μόλις 3 βαθμούς...

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για όλες τις ελληνικές ομάδες. Μπορούμε μέσα στο... χωριό μας και τον μικρόκοσμό μας να αρκούμαστε στα πειράγματα ο ένας στον άλλον ανάλογα την ομάδα, όμως το πρόβλημα είναι πιο σημαντικό απ' όσο το αντιμετωπίζουμε συνολικά για την εικόνα των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Προσθέστε στα παραπάνω και τους αποκλεισμούς του Αστέρα και ου Ατρόμητου για να έχετε τη συνολική εικόνα. Θα πρέπει να το κοιτάξουν πολύ σοβαρά αυτό όλα τα ελληνικά club και στην περίπτωσή μας η ΑΕΚ. Να επενδύσουν περισσότερο όπου αυτό απαιτείται για να γίνονται υπερβάσεις.

Αν δεν το κάνουν αυτό όλοι δεν θα 'χουν και καμία τύχη στο μέλλον στο κορυφαίο επίπεδο και δύσκολα θα το συναντήσουν ξανά στο... διάβα τους. Η ψαλίδα μεγαλώνει και οι προκρίσεις ποτέ δεν θα είναι δεδομένες είτε παίζεις με την Σέλτικ προκριματικά είτε με την Βιντι... Θα τους αφήσει πίσω, πολύ πίσω και για πολύ καιρό αν δεν προνοήσουν να επιχειρήσουν να το αλλάξουν και να κοιτάξουν να θέσουν προτεραιότητα το εκτός συνόρων μέλλον τους!

Για το ματς δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Σημειώσαμε και παραπάνω πως με τα δεδομένα που είχε η ΑΕΚ δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερα από την ήττα... Μπορεί να ήρθε από ένα φάουλ, από ένα λάθος ατομικό του Γαλανόπουλου, από ένα ίσως λάθος του διαιτητή αφού νωρίτερα στην ίδια ακριβώς φάση φωνάζουν στην Ένωση για φάουλ πάνω στον Μάνταλο (όπως και να 'χει ήταν εχθρική και στην Πορτογαλία, αναμενόμενα), σε ένα κακό πολύ χρονικό σημείο, όμως συνέβη. Άλλωστε θα μπορούσε να ερχόταν και αν έμπαινε ένα δοκάρι του αντιπάλου, ή αν δεν έβγαζε μια – δυο σούπερ ευκαιρίες (του Σεφέροβιτς και του Γκέντσον) ο Μπάρκας.

Υγ: Αν πρέπει να πάμε ατομικά και να κρίνουμε τους παίκτες μπορούμε θαρρώ στα θετικά να εστιάσουμε στην πολύ καλή παρουσία του -κατ' ανάγκη χαφ- Τσόσιτς. Προσωπικά θεωρώ πως ήταν από τους καλύτερους. Άλλο ένα ματς τα πήγε σούπερ ο Χουλτ ενώ καλή εικόνα είχε και ο Μπακάκης. Όσο άντεξε ανταποκρίθηκε μια χαρά και ο Μοράν. Αντίθετα εκτός ματς με μισή μόνο σωστή ενέργεια ήταν ο Μπογέ. Πολύ κακός ο Αργεντινός ενώ και ο Κλωναρίδης που προσπάθησε και είχε διάθεση δεν κατάφερε να κάνει τίποτα, δυστυχώς... Επίσης καλό παιχνίδι και από τον Πόνσε που μας έχει συνηθίσει άλλωστε πια αν εξαιρέσουμε το λάθος του 43΄ και την... πάσα του στον Σεφέροβιτς. Οι αλλαγές επίσης βοήθησαν στο σχέδιο. Ο Γιαννιώτας έδειξε καλά πράγματα (πρώτη φορά και είναι πολύ σημαντικό αυτό) και φυσικά ο Μάνταλος απ' όταν μπήκε, γι' αυτό που τον χρειάστηκε η ομάδα, ήταν αρκετά καλός και συνεπής. Εννοείται πως και πάλι οι Τσιγκρίνσκι και Οικονόμου ανταποκρίθηκαν πολύ καλά.

Υγ2: Η ανάγκη για ενίσχυση είναι πιο μεγάλη από ποτέ τώρα κι ας μην έχει πλέον ματς στην Ευρώπη η ΑΕΚ. Οπωσδήποτε ένα σούπερ χαφ και ένα εξτρέμ, οπωσδήποτε όμως...

Υγ3: Τώρα πρέπει να αλλάξει το τσιπάκι ξανά και να μην επηρεαστεί η ομάδα. Απαιτείται μόνο νίκη στην Λάρισα και μέχρι το τέλος της χρονιάς που μετράει αντίστροφα για να μας αφήσει. Είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι αυτό που έρχεται για την Ένωση, με έναν σκληρό αντίπαλο που έχει διορθωθεί πολύ τακτικά και σε ένα κάκιστο αγωνιστικό χώρο. Δεν θα είναι εύκολο τη στιγμή που έχουν προηγηθεί όλα αυτά από τον Αλέξη Κούγια.

Υγ4: Περισσότεροι από 1800 οπαδοί της ΑΕΚ και στην Λισαβόνα για ένα αδιάφορο ματς. Τι να πει κανείς; Μαγικοί... Στο τέλος το χειροκρότημα το έδωσαν απλόχερα και με την καρδιά τους γιατί αναγνώρισαν την προσπάθεια σε ένα ματς με δεδομένα κακή διαιτησία όπως σε όλα στον θεσμό από τα προκριματικά. Κι αυτό δείχνει πολλά.

Υγ5: Η ΑΕΚ πλήρωσε κάθε λάθος της στη διοργάνωση. Γιατί τέτοιο είναι το level. Απλά τα πράγματα: κάθε λάθος κόστισε ακριβά και ήττα για την πρωταθλήτρια...

100% Επιστροφή* χρημάτων στον αγώνα Ολυμπιακός – Μίλαν! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)