Άλλο level και το καμπανάκι νοοτροπίας!

Ένα ημίχρονο, αυτό το δεύτερο εδώ στο Άμστερνταμ με αντίπαλο τον Άγιαξ, ήταν αρκετό για να μπει τέλος σε ένα σούπερ (και μάλλον ανεπανάληπτο) ρεκόρ αήττητου στην Ευρώπη για την ΑΕΚ και την ίδια ώρα για να επιβεβαιώσει όσα γνωρίζαμε πριν από την αναμέτρηση ότι της λείπουν και μπορεί να τα συναντήσει. Ήταν υπεραρκετό (σ.σ: το δεύτερο 45λεπτο ντε) για να μας αναδείξει τα λάθη που έγιναν και σημειώναμε στον αγωνιστικό σχεδιασμό του καλοκαιριού. Δεν γίναμε σοφότεροι και δεν έχει μεγάλο νόημα να τα υπενθυμίζει κανείς.

Έπρεπε γι αυτό το επίπεδο να υπάρχει ένας σούπερ χαφ και ένας καλός εξτρέμ. Δεν έγινε κάτι τέτοιο και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είχαμε στο Άμστερνταμ. Ένα θέμα που αναδείχτηκε κυρίως από τον πάγκο της ΑΕΚ και την είσοδο των Άλεφ και Γιαννιώτα που ήταν δύο κινήσεις οι οποίες επί της ουσίας ήταν σα να μην έγιναν ποτέ. Διότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το level οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές τη δεδομένη χρονική περίοδο (ίσως να μπορούν αργότερα, από του χρόνου, αλλά για τώρα δεν...)! Δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα.

Η πρωταθλήτρια ήταν αυτή που έπρεπε για ένα 45λεπτο. Υποχρέωσε τον Αγιαξ να μη μπορεί να φτασει να κανει τελική άξια αναφοράς και είχε καταφέρει να απειλήσει σε δύο περιπτώσεις: με τον Σιμόες έπειτα από το φάουλ του Μάνταλου και με τον Πόνσε που τον πρόλαβε ο Ντε Γιονγκ. Ενώ και η μπάλα που βγάζει στην πλάτη της άμυνας ο αρχηγός στον Κλωναρίδη ήταν εξαιρετική αφού για εκατοστά δεν τη μάζεψε να βγει τετ α τετ ο Βίκτωρας. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε και η εικόνα του άφηνε πολύ καλή εντύπωση και την πίστη ότι με ανάλογη συνέχεια θα μπορούσε να φύγει η Ένωση με βαθμό από το Άμστερνταμ.

Κάτι που δεν θα άξιζε βέβαια με την έννοια ότι φαινόταν πως ο Αγιαξ, ακόμη και στο πρώτο 45λεπτο που ήταν ακίνδυνος, ήταν ένα σκαλί πολύ πάνω σε επίπεδο και ποιότητα. Κάτι που είδαμε χάρη και στη... βοήθεια από τους παίκτες της ΑΕΚ, στο δεύτερο ημίχρονο. Εκεί ο Άγιαξ απέδειξε ότι του αρκεί μια - δυο στιγμές αδράνειας και απουσίας συγκέντρωσης του αντιπάλου. Είναι άλλο το level δεδομένα... Αυτό που ακολουθεί στο τέρμα που σημειώνει ο Αγιαξ στο 46' αναδεικνύει και ένα ακόμη πρόβλημα που δεν διέκρινε την Ένωση πέρυσι πάντως: αυτό της νοοτροπίας!

Με το που δέχτηκε η ΑΕΚ το τέρμα από τον Ταλιάφικο ήρθε και η κατάρρευση... Μετά 12 λεπτά ο ίδιος παίκτης χάνει το άχαστο, το έβγαλε ο Μπάρκας βασικά, ενώ ακολουθούν δύο γκολ και κάνα δυο φάσεις καλές... Μπορεί το πρόβλημα της απειρίας συμμετοχής σε τέτοια διοργάνωση λόγω απουσίας επί σειρά ετών να υπάρχει σαν δικαιολογία, αλλά η νοοτροπία συμβιβασμού με το μοιραίο δεν υπηρχε πέρυσι (για την ακρίβεια ίσχυε το αντίθετο) πρέπει το τεχνικό τιμ να το προσέξει και να το δουλέψει.

Το καλό μαντάτο για την ΑΕΚ και για κάθε ομάδα που γνωρίζει μια τόσο εύκολη ήττα από αντίπαλο της στην Ευρώπη είναι πάντα το γεγονός ότι ακολουθεί ματς. Ευτυχώς για την πρωταθλήτρια και τους ποδοσφαιριστές της αυτό το παιχνίδι που έρχεται είναι με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Έτσι δεν γίνεται οι παίκτες του Ουζουνίδη να μείνουν περισσότερο στην πρεμιέρα των υποχρεώσεων για το Champions League η οποία δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Η αναμέτρηση με την Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, είναι σίγουρα η πλέον σημαντική μετά τα δύο αποτελέσματα της πρώτης αγωνιστικής. Αλλά ευτυχώς ξαναλέω υπάρχει η Τούμπα και οι "κιτρινόμαυροι" δεν μπορούν να μείνουν σε αυτό που έγινε εδώ στην Ολλανδία και στο δεύτερο 45λεπτο.

Το είδαμε και στην Τούμπα με την Μπενφίκα (και στην Πορτογαλία η αλήθεια είναι άσχετα με το σκορ) πως ομάδες όπως αυτές (και ο Αγιαξ φυσικά) είναι σε ένα level πολύ μπροστά από τις ελληνικές ομάδες. Παρά πολύ όμως... Εδώ ήταν η Σπορτινγκ Λισαβόνας πέρυσι στον Ολυμπιακό, πόσο μάλλον η καλύτερη πορτογαλική ομάδα από οποιαδήποτε ελληνική. Όμως είναι θέματα συγκέντρωσης και τακτικής πειθαρχίας που στο τέλος κάνουν τη διαφορά. Είναι και θέματα εμπειρίας που τα κερδίζεις με τον χρόνο...

Μη ξεχνάμε πως εκτός από τις μεταγραφές που έχουμε γράψει όλοι και κατ' επανάληψη ότι ΚΑΚΙΣΤΑ δεν έγιναν στην ΑΕΚ, υπήρχαν και σημαντικότατες απουσίες. Παίκτες όπως ο Λιβάια, ο Λόπες, ο Μπογέ με παραστάσεις και εμπειρίες από Ισπανία και Ιταλία δίνουν πολλά σε μια ομάδα σε αυτό το level. Το ίδιο και ο Μπακασέτας που έχει εμπειρία χάρη στην Εθνική. Τέσσερις περιπτώσεις παικτών που είναι γενικά βασικοί στην ενδεκάδα της πρωταθλήτριας, ή ως τέτοιοι (σ.σ.: Μπογέ) αποκτήθηκαν. Όμως ήταν γνωστά αυτά και γι' αυτό επιλέγω να τα σημειώσω στο τέλος της... κουβέντας μας γιατί μπορούμε να τα αναφέρουμε, αλλά όχι να τα αναδεικνύουμε σαν δικαιολογία! Δεν υπάρχουν τέτοιες.

Επιστρέφουμε τούτη την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Είμαστε στην πορεία να φτάσουμε αεροδρόμιο και να επιστρέψουμε για την ακρίβεια. Και η ΑΕΚ πρέπει να προετοιμαστεί για μια μεγάλη μάχη που αν την κερδίσει θα ηρεμήσει για τα καλά και θα μπορέσει να εστιάσει και περισσότερο για να έρθει μια ίσως υπέρβαση και στην Ευρώπη με νίκη επί της Μπενφίκα και διεκδίκησης έπειτα ίσως της 3ης θέσης. Η γιορτή ξεκίνησε και είναι πραγματικά υπέροχη όταν συμμετέχεις σε αυτήν. Αρκεί να βοηθήσεις και να την κάνεις να έχει ενδιαφέρον... Για να δούμε...

Επιστρέφουμε λοιπόν πατρίδα και ετοιμαζόμαστε για Θεσσαλονίκη...

Υγ: Δεν θα εστιάσω σε πρόσωπα... Αν εξαιρέσω άλλωστε τον Οικονόμου και τον Λαμπρόπουλο οι υπολοιποι δεν ήταν στα καλύτερα τους. Ακόμη και στο πρώτο 45λεπτο που υποτίθεται έπαιξαν σωστά τακτικά φαινόταν το άγχος και το... ταβάνι που δεν μπορούσαν να υπερβούν. Οκ δεν γίνεται να το κάνουν και συνέχεια. Αλλά ο Οικονόμου έκανε ματσάρα και έσβησε τον Χούντελαρ για πλάκα ενώ ήταν πάντα σωστός σε αντιδράσεις, τοποθετήσεις και με την μπάλα στα πόδια. Από κει και πέρα τίποτα...

Υγ2: Η λογική με τον Τσόσιτς μετά το πρώτο δεκάλεπτο που ο Σέρβος είχε πρόβλημα, βγήκε. Στο πρώτο 45λεπτο λειτούργησε. Όμως όχι σε όλο το ματς. Το γκολ ήρθε νωρίς και ο Ουζουνίδης χρειάστηκε να ξεκινήσει τη διαχείριση ενόψει Τούμπας. Γι αυτό βγήκε ο Μπακάκης και ο Γαλανόπουλος. Αν μπορούσε θα έδινε ανάσες και στον Σιμόες που χθες ήταν κακός πολύ και έλειψε στην ΑΕΚ.

Υγ3: Για την Ένωση η ήττα στην Θεσσαλονίκη δεν φέρνει καταστροφή σε βαθμολογικό επίπεδο, άλλωστε στο -1 θα πάει και ίσως -3 αν κερδίσει ο Ολυμπιακός στην Νέα Σμύρνη. Αλλά θα έχει τεράστια κέρδη αν επικρατήσει ή δεν χάσει έχοντας βγάλει ήδη από το πρόγραμμα Τρίπολη και Τούμπα τη στιγμή που θα είναι +2 ή +5 από τον ΠΑΟΚ. Μεγάλη υπόθεση αυτό το ματς για να διαπιστώσουμε πως λειτουργεί εσωτερικά το club έπειτα από πίεση στην εποχή Ουζουνίδη, ειδικά τώρα που δεν παίζονται πολλά για την ΑΕΚ.

Υγ4: Έχω πάει από το 1998 σε πολλές έδρες εκτός Ελλάδας. Σε πολλές εντός και καυτές. Αυτό που συνάντησα στο Άμστερνταμ και την "Γιόχαν Κρόιφ Αρένα" δεν το χω δει ΠΟΥΘΕΝΑ. Λέμε για Τούμπα και Φάληρο αλλά ειλικρινά δεν είναι τίποτα και τις έχω ζήσει στα καλύτερα και τα δύο γήπεδα. Αυτό στο Άμστερνταμ είναι άλλο πράγμα. 50.000 στο πόδι και να κουνιέται το γήπεδο όλο. Δεν ξανάγινε... Από το πρώτο ημίχρονο κι ας την κακή η ομάδα τους. Δεν σταμάτησαν λεπτό. Ανεπανάληπτο...

Υγ5: Απίθανοι όμως ήταν και οι 2.500 οπαδοί της ΑΕΚ. Και με τη λύσσα τους όλο το ματς και με το χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα στην ομάδα που τους έχει προσφέρει πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια από την επιστροφή κι έπειτα. Κι ο ΑΕΚτσης δεν είναι από εκείνους που δεν ξέρουν να αναγνωρίσουν και τον καλύτερο, και την προσπάθεια όταν τη βλέπουν. Κυρίως όμως όσα του έχουν προσφέρει...