Ο ΠΑΟΚ ήταν καλός στα πόδια, αλλά όχι στο μυαλό

Νέο παιχνίδι στα φρουτάκια! Το «Rise of Olympus» προσγειώθηκε στην Sportingbet.gr!

Ηταν παραπάνω από θετική η ευρωπαϊκή πορεία που διέγραψε μέχρι εδώ αυτό το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ. Είναι σαν να πέτυχε περισσότερα από όσα μπορούσε ρεαλιστικά να απαιτήσει από τον εαυτό του τον καιρό που μάθαινε τα ονόματα των αντιπάλων που θα έβρισκε στον δρόμο του στα προκριματικά του Champions League. Ο ΠΑΟΚ, μια ομάδα που δεν ήταν του Champions League, δηλαδή δεν είχε προηγούμενη εμπειρία παρουσίας στην φάση των ομίλων, με έναν προπονητή που είχε για πρώτη φορά την ευκαιρία να εκπαιδεύσει την ομάδα του σε καλοκαιρινή προετοιμασία, προτού ακόμη αυτός συμπληρώσει έτος στον σύλλογο, έβρισκε στον δρόμο της ομάδες του Champions League επιπέδου. Τέτοια ήταν η Βασιλεία, την οποία νίκησε μέσα έξω. Τέτοια ήταν η Σπαρτάκ Μόσχας, την οποία απέκλεισε δίχως να χάσει, και μάλιστα μετά από μια μεγάλη ανατροπή του σκορ στο πρώτο παιχνίδι στην Τούμπα. Τέτοια ήταν, φυσικά, η Μπενφίκα, την οποία ο ΠΑΟΚ κατάφερε να κοντράρει σε κάποια διαστήματα των δύο παιχνιδιών και να της αποσπάσει μια ισοπαλία στη Λισαβόνα. Αυτές είναι παραστάσεις από αυτές που μεγαλώνουν τα ευρωπαϊκά κυβικά ενός συλλόγου. Τρέφουν με εμπειρία τα στελέχη ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού. Οι προκρίσεις τονώνουν την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη στον σύλλογο. Βαραίνουν την φανέλα. Δίνουν σε έναν σύλλογο τα στοιχεία που του λείπουν προκειμένου να πετύχει την αναβάθμιση και τελικά να φτάσει στην φάση των ομίλων του Champions League.

Αυτά τα στοιχεία του έλειψαν του ΠΑΟΚ και του κόστισαν την παρουσία στο Champions League. Αυτά τα στοιχεία, με πρώτη την εμπειρία, από την οποία πηγάζει η ηρεμία στην διαχείριση των ειδικών καταστάσεων που διαμορφώνονται σε αγώνες τέτοιας σημασίας, της έλειψαν, φυσιολογικά, και της ΑΕΚ και την έβαλαν να φλερτάρει με τον αποκλεισμό. Η ΑΕΚ την γλίτωσε φτηνά επειδή απέναντι είχε την Βίντι.

Είναι ακριβώς αυτό που σχολίασε ο Ραζβάν Λουτσέσκου στην ανάλυσή του κατά την συνέντευξη Τύπου μετά από τη λήξη του ματς με την Μπενφίκα: η διαφορά ήταν στη διαχείριση της πίεσης. Στο κορυφαίο επίπεδο του ποδοσφαίρου είναι ακριβώς αυτή η ειδοποιός διαφορά, αυτή που ξεχωρίσει τις συνηθισμένες ομάδες από αυτές που επιτυγχάνουν στόχους και κατακτούν τίτλους. Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ μέθυσαν από την χαρά της γιορτής που είχαν στήσει στο πρώτο 20'λεπτο του παιχνιδιού, ξεθάρρεψαν, έχασαν την συγκέντρωση και την προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο του προπονητή, νοιάστηκαν περισσότερο για αυτά που έκαναν ή ήθελαν να κάνουν με την μπάλα στα πόδια και λιγότερο για όσα έπρεπε να κάνουν στις στιγμές απώλειας της κατοχής, και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες που ευνοούν τα λάθη. Το λάθος του Πασχαλάκη μπορεί να είναι άσχετο με τις διαμορφωμένες συνθήκες, αλλά η αντίδραση του ΠΑΟΚ μετά το πρώτο και το δεύτερο γκολ της Μπενφίκα δεν ήταν ψύχραιμη. Κι αυτό ήταν που επέτρεψε στην ομάδα του Ρουί Βιτόρια να κάνει εύκολη τη ζωή της και να μετατρέψει τη ρεβάνς σε περίπατο.

Ολο αυτό που έπαθε ο ΠΑΟΚ στο τερέν της Τούμπας μετά το εκρηκτικό 20'λεπτό του δεν προέκυψε ξαφνικά, δεν το γέννησε μόνο ο ενθουσιασμός της κερκίδας. Ολο αυτό άρχισε να δημιουργείται από τις στιγμές της λήξης του πρώτου αγώνα, στο “ντα Λουζ”. Κακώς, όπως αποδείχθηκε, ο ΠΑΟΚ έζησε από εκείνες τις στιγμές με την ψευδαίσθηση ότι είναι ίσος της Μπενφίκα και ότι μπορεί να την παίξει “στα ίσα” και όχι με αμυντικό game plan. Το διάβαζες στις δηλώσεις του προπονητή του και στη συμπεριφορά του συνόλου των στελεχών του μετά τη λήξη του ματς στη Λισαβόνα. Απαντες ήθελαν να πιστεύουν ότι το 1-1 έλεγε την αλήθεια για αυτό που είχε συμβεί στο τερέν. Δεν ήθελαν να δουν ότι δεν είναι έτσι. Και δεν μπήκαν στην Τούμπα με τη συνείδηση ότι πρέπει να αγωνιστούν όπως το αουτσάιντερ απέναντι σε ένα φαβορί σε ένα πυγμαχικό αγώνα. Δεν πήγαν προσεκτικά, δεν έκαναν πίσω βήματα μετά τη γροθιά που έριχναν προκειμένου να καλυφθούν. Ξεθάρρεψαν, πλησίασαν πολύ τον αντίπαλο, δεν προστάτεψαν καλά το σώμα, κοίταξαν να παίξουν περισσότερο επίθεση και λιγότερο άμυνα, κι έφαγαν ξύλο. Η απειρία ήταν που τους οδήγησε εκεί, όπως ακριβώς συνέβη και με τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή της ΑΕΚ στα ματς με τη Βίντι. Μόνο που ο ΠΑΟΚ είχε απέναντι την Μπενφίκα.

Μπορεί να τον βοηθήσει τον ΠΑΟΚ αυτή η εμπειρία ως οδηγός για την επόμενη προσπάθειά του να βρεθεί στους ομίλους του Champions League; Για να απαντήσει, κανείς πρέπει να ξέρει αν ο ΠΑΟΚ θα έχει και την επόμενη φορά στον πάγκο του τον Λουτσέσκου και αν θα έχει διατηρήσει τον κορμό της ενδεκάδας του. Αν ναι, τότε ναι, και μάλιστα πολύ. Αν όχι, δηλαδή αν ο ΠΑΟΚ θα καθοδηγείται από προπονητή χωρίς προηγούμενη εμπειρία προκριματικής φάσης Champions League και η ενδεκάδα του δεν απαρτίζεται κατά πλειοψηφία από τους “χθεσινούς” ποδοσφαιριστές, τότε όχι, αυτή η εμπειρία δεν θα είναι ωφέλιμη. Διότι την εμπειρία δεν την αποκτά γενικά και αόριστα ο οργανισμός, ο σύλλογος, η ομάδα. Την εμπειρία την αποκτά το ανθρώπινο δυναμικό, ο μάνατζερ και οι βασικοί συνεργάτες του εντός και εκτός τερέν. Αν αυτοί λείπουν, όλο αυτό που συνέβη αυτό το καλοκαίρι είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Προτού φτάσει στην επόμενη φορά όμως ο ΠΑΟΚ έχει μπροστά του το Europa League και την Superleague. Και στην ερώτηση σχετικά με το αν τα όσα έζησε στο Champions League θα τον ωφελήσουν στην πορεία του στη διάρκεια της σεζόν, η απάντηση είναι “κατηγορηματικά ναι”. Ο ΠΑΟΚ βγήκε πολύ κερδισμένος, διότι αφενός πήρε μαθήματα σχετικά με το πώς πρέπει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του κατά τη διάρκεια των αγώνων και αφετέρου πήρε μια σειρά από επιβεβαιώσεις και πιστοποιήσεις της αξίας της ομάδας που δημιουργεί. Πολύ δικαιολογημένα ο Λουτσέσκου δηλώνει ότι “μετά από αυτά μπορούμε, όταν είμαστε ήρεμοι, να κοιτάξουμε κάθε αντίπαλο στα μάτια”. Ο Ρουμάνος φτιάχνει μια πολύ καλή ομάδα, εξελίσσει το αγωνιστικό του σχέδιο, έχει αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος επιλογών για την ενδεκάδα, και τα ευρωπαϊκά δείγματα δημιουργούν δικαιολογημένα ενθουσιασμό στους φίλους του. Τα αγωνιστικά κυβικά του ΠΑΟΚ μεγαλώνουν.