Ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε και αρέσει…

Ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε και αρέσει…

Ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε και αρέσει…

bet365

Ο Σταύρος Σουντουλίδης επέστρεψε από τη Μόσχα και υποκλίνεται στον ΠΑΟΚ (της Ευρώπης) και τον «μαέστρο» του μέσα στο χορτάρι, τον ένα και μοναδικό Χοσέ Μαουρίσιο.

Τον ΠΑΟΚ της Ευρώπης πρέπει να τον σέβεστε! Τον ΠΑΟΚ της Ευρώπης, ειδικά εκτός έδρας, να μη τον φοβάστε! Πάντα, μα πάντα, θα βρίσκει τον τρόπο. Ακόμη κι αν χρειαστεί να μην σκοράρει, μετά από τις 5 Νοεμβρίου, για πρώτη φορά. Ακόμη κι αν αυτό το 0-0 της Μόσχας ήταν μόλις η δεύτερη «λευκή ισοπαλία», με τον Ραζβάν Λουτσέσκου στον πάγκο του. Στην... εξωτική Λιβαδειά καταγράφηκε το προηγούμενο 0-0 στην πρεμιέρα του περσινού πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ (της Ευρώπης) έχει ένα μαγικό τρόπο να γράφει χρυσές σελίδες στην ιστορία του. Σε πόλεις και έδρες πραγματικά-σύμβολα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και εδώ που τα λέμε η Μόσχα του είχε… ξεφύγει πριν από επτά χρόνια, σε μια από τις πιο υπέροχες παραστάσεις στο παγοδρόμιο του «Λουζνίκι», αλλά συνάμα και πιο άδικους αποκλεισμούς ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Στα μέσα Ιουλίου αυτή η ομάδα έβαλε ένα υψηλότατο στόχο: Να σκαρφαλώσει στο… Εβερεστ της (ποδοσφαιρικής) Ευρώπης για να φτάσει μέχρι τ’ αστέρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι, απλά, έμοιαζε με μια «επικίνδυνη αποστολή» (σε δύο και τρεις sequel κόντρα σε ελβετικά και ρωσικά project), ήταν σχεδόν ακατόρθωτη για τους περισσότερους, κυρίως για αυτούς που έβαλαν το χεράκι τους προκειμένου να γίνει ο δρόμος των δευτεραθλητών (και ούχι πρωταθλητών) Ελλάδας δύσβατος, γεμάτος από αγκάθια και ψηλά εμπόδια (Βασιλεία, Σπαρτάκ Μόσχας).

Τα παιδιά του Λουτσέσκου είχαν και έχουν απαντήσεις και γι’ αυτό, βασικά απέδειξαν ότι ξέρουν τον τρόπο για να πετυχαίνουν το στόχο τους. Τι άλλο πρέπει να κάνει η ομάδα που μετράει 27 νίκες, 1 ισοπαλία και μόλις 1 ήττα στα τελευταία 28 επίσημα παιχνίδια της; Απολύτως τίποτα! Δεν χρειάζεται…

Το τελευταίο εμπόδιο, αυτό των «αετών της Λισαβόνας» έχει τεράστιο βαθμό δυσκολίας, ωστόσο αυτός ο ΠΑΟΚ μπορεί να τα καταφέρει και απέναντι σε μια γνωστή γι’ αυτόν ομάδα, με δύο καταγεγραμμένες μονομαχίες στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1999) και το Γιουρόπα Λιγκ (2014), αρκετούς «κοινούς» παίκτες (Κατσουράνης, Μαχαιρίδης, Σάμπρι, Μιγκέλ Βίτορ) και έναν προπονητή, τον Φερνάντο Σάντος, να αγαπά εξίσου τα δύο κλαμπ στα οποία άφησε το δικό του στίγμα.

Τίποτα απ’ όλα αυτά μπορεί τώρα να μην αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης και ανάλυσης αν στη Μόσχα, ο ΠΑΟΚ δεν κατέθετε από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό καρδιά, χαρακτήρα, πίστη, συστατικά που τον έχουν οδηγήσει στο κατώφλι των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ίσως, να μη τα συζητούσαμε αν δεν υπήρχε στο χορτάρι της κατάμεστης «Otkritie Arena» ο «μαέστρος» του, Χοσέ Μαουρίσιο. Ο Βραζιλιάνος έκανε παιχνιδάρα! Από τις κορυφαίες παραστάσεις του, αν όχι η κορυφαία, με την «ασπρόμαυρη» φανέλα. Απέναντι στο «άλφα και το ωμέγα» της Σπαρτάκ, το δίδυμο Φερνάντο – Ζόμπνιν, τα πήγε περίφημα, υπήρχαν στιγμές που τους είχε «καταπιεί», στιγμές που έμοιαζε σα να κρατάει μόνος του, ειδικά όταν ο Κάνιας έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, ολόκληρο το κέντρο του ΠΑΟΚ.

Στη μετάδοση του Epsilon TV ο Αλέξης Σπυρόπουλος τον χαρακτήρισε «μετρονόμο» του ΠΑΟΚ και δεν είχε άδικο. Και να φανταστεί κανείς, ότι η συμμετοχή του ήταν αμφίβολη και ίσως να μην προλάβαινε να αγωνιστεί στη ρεβάνς της Μόσχας.

Στην Ελλάδα παρεξηγήθηκε, βρέθηκε στο στόχαστρο, γιατί η μοίρα του έπαιξε το δικό της παιχνίδι, έχοντας συμμετοχή στην πλέον κομβική φάση του περσινού πρωταθλήματος, ας όψεται ο Κομίνης και ο Ποντίκης, στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, το ίδιο είχε συμβεί και νωρίτερα στην ήττα από τον Αστέρα, τη μοναδική του ΠΑΟΚΚ (στο γήπεδο και όχι στις δικαστικές αίθουσες) στα τελευταία 29 παιχνίδια

Ο Μαουρίσιο είναι ο ορισμός του «μαέστρου». Το είχε παραδεχθεί και «υπογράψει» ο μεγάλος Γιώργος Κούδας. Από τις πρώτες εμφανίσεις είχε... κόψει με το έμπειρο μάτι του τον Βραζιλιάνο, είδε έναν χαφ το οποίο ξέρει να ορίζει άψογα το ρυθμό, με μια χαρακτηριστική ηρεμία, στα όρια της απάθειας, ξέρει πότε να βγάλει την ομάδα μπροστά, πότε να κρατήσει τα χαλινάρια, πότε να παίξει με τους εξτρέμ και πότε από τον άξονα. Ενίοτε, ρίχνει και καμία κλωτσιά, ένα κομμάτι που ανήκει περισσότερο στον Κάνιας και οσονούπω θα ανήκει στον Βέρνμπλουμ, που έρχεται να προσθέσει ποιότητα και διαφορετικά χαρακτηριστικά στο ρόστερ της ομάδας.

Το ότι δεν κάνει με την ίδια επιτυχία, όπως τον καιρό που έβγαζε το ψωμάκι του στο μακρινό Γκρόζνι, να έρχεται δηλαδή με ευκολία στο γκολ, ενδεχομένως να είναι και απόρροια οδηγιών του Λουτσέσκου. Παραμένει συμμετοχικός στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας (δείτε τη φάση της ευκαιρίας του Πρίγιοβιτς στο πρώτο μέρος του χτεσινού αγώνα και θα καταλάβετε)

Το επίθετο του (με «σ», όπως ο ίδιος διευκρίνισε κόντρα σ’ όλους όσοι κακώς επιμένουν να το προφέρουν και να το γράφουν λανθασμένα με «τσ») Μαουρίσιο δεν ήταν καθόλου άγνωστο στην «transfer list» του ΠΑΟΚ. Ήταν πάνω, πάνω σε περίοπτη θέση και παρέμεινε εκεί όταν ο Βραζιλιάνος επέλεξε να δοκιμάσει την τύχη του στη Ζενίτ, υπογράφοντας συμβόλαιο έξι μόλις μηνών με την ομάδα της Αγίας Πετρούπολης. Ηταν σίγουρος πως θα υπέγραφε, όπως και έγινε, νέο συμβόλαιο, αλλά τα πράγματα στράβωσαν όταν οι Ρώσοι, προς χάρη της εθνικής ομάδας τους, άρχισαν να «κόβουν» τους ξένους από τις ομάδες τους.

Όταν πριν ένα χρόνο έμεινε ελεύθερος από τη Ζενίτ, στα γραφεία της Τούμπας σήμανε συναγερμός. Έγινε η πρώτη μεταγραφική επιλογή, κάτι σαν τον Βέρνμπλουμ βρε παιδάκι μου, με τον Ιβάν Σαββίδη να ανάβει το «πράσινο φως» για την απόκτησή του έχοντας νωρίτερα πεισθεί από τα εντυπωσιακά report των σκάουτερ της ομάδας,

Η παρουσία του σχεδόν 30αρη Μαουρίσιο αποδεικνύεται κομβική για την εξέλιξη και το παιχνίδι του «Δικεφάλου». Γι’ αυτό τα όποια σενάρια και σκέψεις αφορούν το μέλλον του, ειδικά αυτά που τον θέλουν μακριά από την Τούμπα, πρέπει να μείνουν στα συρτάρια…

Όπως είχε μείνει στο συρτάρι και η πρόταση της Σπαρτάκ Μόσχας, το χειμώνα του 2010, με τον Βραζιλιάνο να επιλέγει την Τέρεκ Γκρόζνι του Ραμζάν Καντίροφ, ο οποίος με προεδρικό διάταγμα (!) τον παρασημοφόρησε με μετάλλιο «για τις υπηρεσίες στη δημοκρατία της Τσετσενίας».

Αντί επιλόγου να αναδημοσιεύσουμε από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης τη φωτογραφία που «ανέβασε» ο Αντρέ Βιεϊρίνια λίγα λεπτά, μετά την πρόκριση επί της Σπαρτάκ, μέσα από τα αποδυτήρια.

Μια εικόνα (χίλιες λέξεις…) που φανερώνει ένα από τα μεγαλύτερα «όπλα» αυτού του ΠΑΟΚ, με μια μόλις λέξη για λεζάντα της: Οικογένεια!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Σταύρος Σουντουλίδης
Σταύρος Σουντουλίδης

Στα 17 του έκανε τα πρώτα του βήματα, ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτιρίου της «Μακεδονίας», επί της Μοναστηρίου, χαζεύοντας από απόσταση «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας. Ένας κλασικός «εφημεριδάς» ολκής, ο αείμνηστος Σταύρος Μπαλτίδης φρόντισε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, άλλωστε η εφημερίδα παραμένει η πρώτη και μοναδική αγάπη του.

Έχοντας περάσει από το σύνολο των εντύπων της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία», «Αγγελιοφόρος», «Σπορ του Βορρά»), αποτέλεσε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Φωνή των Σπορ», μιας πρωτοποριακής προσπάθειας για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το 1995 η τηλεόραση μπήκε στη ζωή του με το Star Channel, ακολούθησε η ΕΡΤ-3, βίωσε τη «μαγεία» του ραδιοφώνου (FM-100, Helexpo 105 FM, Flash 96.0) και αρκετά νωρίς, κάπου γύρω στο 2005, «κολύμπησε» στον ωκεανό του διαδικτύου, με τις πρώτες αμιγώς αθλητικές ιστοσελίδες, το «Sportnews.gr», πολύ πριν δηλαδή αποτελέσει μέλος της μεγάλης παρέας του Gazzetta.

Η ενασχόληση του με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τον οδήγησε να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να ζήσει «από μέσα», ως μέλος του Γραφείου Τύπου, την περίοδο της… επανάστασης του Ζαγοράκη.