Δύο ευχάριστες ώρες για να ξεχαστείς στην Τούμπα…

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ασχολείσαι και να γράφεις για ποδόσφαιρο και την ίδια ώρα να βλέπεις μεταξύ άλλων… έναν πατέρα να ψάχνει τα δύο δίδυμα κοριτσάκια του, τα οποία βλέπει στην τηλεόραση ότι σώθηκαν από την τρομερή φωτιά, ότι αποβιβάστηκαν στην Ραφήνα, αλλά από εκεί και πέρα δεν τα βρίσκει πουθενά!! Αυτό ΔΕΝ αντέχεται. Και αυτό μάλλον…

Με τι κουράγιο να συγκεντρωθείς και να γράψεις για άλλα πράγματα, μετά από όλα όσα έγιναν στην Αττική; Ειδικά όλα όσα γίνονται γνωστά και αφορούν παιδιά, σε λυγίζουν…

Από την άλλη, χθες το βράδυ στην Τούμπα πήγαμε και εμείς και άλλοι 28 χιλιάδες άνθρωποι για να περάσουμε δύο ώρες πιο ευχάριστα και να ξεφύγουμε… Ας το δούμε έτσι όλο αυτό το οποίο βιώνουμε και είναι αν μη τι άλλο σοκαριστικό. Είναι ένας εφιάλτης που δυστυχώς δεν ξέρουμε πώς και πότε θα τελειώσει…

Και όμως! Το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς για το Ελληνικό ποδόσφαιρο πραγματοποιήθηκε κάτω από πολύ-πολύ περίεργες συνθήκες. Μέσα σε ένα πένθιμο κλίμα το οποίο αντιλαμβανόσουν από τα πρώτα λεπτά που πλησίαζες στο γήπεδο.

Λίγα πράγματα λοιπόν για το ποδοσφαιρικό κομμάτι…

Χθες γράψαμε ένα κείμενο το οποίο δεν ανεβάσαμε, μια και πραγματικά δεν είχε νόημα, την ώρα που χάνονταν τόσες ζωές.

Σε αυτό το κείμενο γράφαμε: «Γενικά και στα εκτός έδρας ματς πρωταθλήματος, είναι μεγάλη έκπληξη όταν η Βασιλεία δεν σκοράρει, όσο και αν το επίπεδο εκεί, δεν είναι τόσο υψηλό.
Γι’ αυτό λοιπόν αν απόψε στην Τούμπα βάλουν γκολ οι Ελβετοί… δεν έγινε και κάτι τρομερό. Σε άλλες περιπτώσεις λέγεται: «Μην τυχόν δεχθούμε γκολ εντός έδρας…». Έτσι όπως παίζουν οι Ελβετοί, αυτό δεν θα είναι τόσο οδυνηρό, αρκεί και ο ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί τα αμυντικά τους κενά. Στην Τούμπα απόψε, αλλά και στη Βασιλεία την άλλη εβδομάδα.
Υπομονή χρειάζεται, σχέδιο, πίεση που θα ξεκινάει από την εξέδρα, εμπιστοσύνη στην ομαδάρα αυτή που ξέρουμε από πέρυσι και… ότι και αν γίνει υπάρχει και δεύτερο ματς με… ακόμη περισσότερους χώρους».

Η Βασιλεία λοιπόν που ΠΑΝΤΑ σκοράρει εκτός έδρας (το έκανε και πέρυσι σε όλα σχεδόν τα μεγάλα ευρωπαϊκά της παιχνίδια με Σίτυ, Μπενφίκα, ΤΣΣΚΑ) έβαλε ένα γκολ και στον ΠΑΟΚ…

Ε και; Σε όλο το άλλο αγώνα τι έγινε; Ποια ομάδα ήταν εμφανώς καλύτερη; Ποια ομάδα έβαλε δύο γκολάρες και έφθασε πολλές φορές κοντά και σε άλλα τέρματα; Ποια ομάδα είχε τον έλεγχο και ειδικά στο δεύτερο μέρος δεν κινδύνευσε κατά διάνοια; Ποιος έπεισε μέσα στο γήπεδο ότι έχει την εικόνα του νικητή;

Αντί λοιπόν να μένουμε σε μία στιγμή που διαμόρφωσε το άδικο 2-1 (δίκαιο αποτέλεσμα, άδικο σκορ) ας μείνουμε σε όλο το 90λεπτο. Αυτό κάνει και ο Ραζβάν Λουτσέσκου και από την πρώτη στιγμή χθες βράδυ, τονίζει: «Δεν θα πάμε για σκορ πρόκρισης στην Ελβετία, αλλά θα πάμε να κερδίσουμε».

Αυτό είναι το σωστό. Αυτή είναι νοοτροπία, ειδικά όταν ξέρεις ότι είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο…

Ομαδικά ο ΠΑΟΚ έπεισε γι’ άλλη μία φορά και φυσικά συνεχίζει να εμπνέει εμπιστοσύνη ως ένα δουλεμένο σύνολο που ξέρει τι θέλει και έχει συγκεκριμένη ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Ατομικά κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα. Και δεν θα αναφερθώ σε παίκτες το επίπεδο των οποίων έχει ξεπεραστεί από τον ΠΑΟΚ εδώ και καιρό και ήδη έπρεπε να αντικατασταθούν από άλλους ικανούς να ανεβάσουν την ομάδα. Θα αναφερθώ σε όσους ηγούνται της προσπάθειας και της ομάδας, από όσους πραγματικά υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις. Και πρώτα απ’ όλους και πάνω απ’ όλους στον πιο αγαπητό, τον αρχηγό Αντρέ Βιεϊρίνια. Τα όποια λάθη επιπολαιότητας μέσα στο 90λεπτο και σε ένα παιχνίδι, μπορούν να συγχωρεθούν και φυσικά θα ξεπεραστούν. Η απογοήτευση όμως μετά το 2-1 και το… κατεβασμένο κεφάλι, δεν αρμόζει σε αυτόν ειδικά τον ποδοσφαιριστή.

Ο Βιεϊρίνια στον οποίο και εμείς έχουμε μεγάλη αδυναμία ως ποδοσφαιριστή και ως προσωπικότητα, οφείλει πάντα να αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για όλους…

Και είμαστε βέβαιοι ότι αυτό θα κάνει και την άλλη εβδομάδα και σε όλη τη χρονιά…