Η ευρωπαϊκή πορεία τελείωσε στον Χάσι

Η ευρωπαϊκή πορεία τελείωσε στον Χάσι

Βασίλης Σαμπράκος Βασίλης Σαμπράκος
Η ευρωπαϊκή πορεία τελείωσε στον Χάσι

bet365

Ο Βασίλης Σαμπράκος κοιτάζει το αγωνιστικό σχέδιο του Λεμονή στη Λισαβόνα, και διαπιστώνει ότι στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε στο Champions League τίποτα λιγότερο από αυτό που θα μπορούσε να απαιτεί από τον εαυτό της μια ομάδα που άλλαξε προπονητή στο τέλος Σεπτεμβρίου.

Δεν απαιτεί μεγάλη ανάλυση και τεκμηρίωση η διαπίστωση ότι ο Ολυμπιακός που παρουσίασε ο Τάκης Λεμονής στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου ήταν άλλη ομάδα, πολύ πιο οργανωμένη και με πολύ συγκεκριμένο και οφθαλμοφανές αγωνιστικό σχέδιο συγκριτικά με αυτήν που παρουσίαζε μέχρι τα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου ο Μπέσνικ Χάσι. Αρκούν, ως βοήθημα, τα λόγια του Ζόρζε Ζέσους πριν από το ματς της Λισαβόνας για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο άλλαξε και πόσο σοβαρεύτηκε ο Ολυμπιακός του Λεμονή στα μάτια ενός αποστασιοποιημένου, έμπειρου και ικανότατου προπονητή. Από τα δικά του λόγια, μετά το ματς, μπορείς να επιβεβαιώσεις και αυτό που παρατηρούσες κατά τη διάρκεια της προσπάθειας του Ολυμπιακού στη Λισαβόνα, δηλαδή ότι το αγωνιστικό σχέδιό του την φανέρωσε την προοπτική να ζορίσει τη Σπόρτινγκ. Συνεπώς, για την οικονομία της ανάπτυξης του συλλογισμού μου, αφήνω στην άκρη την επιρροή που είχε ο προπονητής σε αυτή την προσπάθεια του Ολυμπιακού προκειμένου να εστιάσω στην επιρροή του προκατόχου του αλλά και στους υπόλοιπους παράγοντες που επηρέασαν την ομάδα σε αυτή την πορεία στο Champions League.

Στο “Ζοσέ Αλβαλάντ” ο Ολυμπιακός στήθηκε για να υπηρετήσει το “δεν τρώμε γκολ και ψάχνουμε με ταχύτητα στην ανάπτυξη, κάθετα και οριζόντια κυρίως από δεξιά, μια επίθεση που θα τελειώσουμε αποτελεσματικά ώστε να πάρουμε το προβάδισμα και να αλλάξουμε διαχείριση του ματς” σχέδιο. Από το 10', που άρχισε να πατάει καλά, μέχρι το 40', ο Ολυμπιακός έδειχνε στο τερέν ότι μπορούσε να είναι λειτουργικός στο κομμάτι της ανασταλτικής λειτουργίας και στο κομμάτι της μεταφοράς της μπάλας μέχρι το επιθετικό τρίτο του τερέν. Κατάφερε να κρατά τη μπάλα κατά 50%, να μην αφήνει χώρους στη Σπόρτινγκ για να τον “τρέξει” και να του αντεπιτεθεί α λα Καραϊσκάκη, και κυκλοφορούσε τη μπάλα με σχετικά υψηλή ακρίβεια στις μεταβιβάσεις. Τι του έλειπε για να γίνει απειλητικός; Ο σέντερ φορ, τον οποίο δεν είχε επειδή ο Λεμονής ανάμεσα σε αυτόν τον Τζούρτζεβιτς, που παρακολουθεί το τελευταίο δίμηνο, και τον Φορτούνη επέλεξε τον δεύτερο. Αν είχε δηλωμένο τον Ανσαριφάρντ, ή διαθέσιμους τους Εμενίκε, Μπεντ, ή έτοιμο για 90' λεπτά παιχνιδιού τον Οτζίτζα, ο Λεμονής θα είχε, λογικά, κάνει άλλη επιλογή. Στις δεδομένες συνθήκες δεν είχε καλύτερη, ασχέτως αν ούτε αυτή αποδείχθηκε καλή. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να δείξει μόνο σε μια επίθεση, στο σουτ του Πάρντο, πώς ακριβώς είχε στο νου του την καλή επιθετική προσπάθεια: ο Πάρντο με την κίνησή του ανέβασε τον Φιγκέιρας, ο οποίος έκανε κούρσα και σέντραρε στον Πάρντο, που είχε κινηθεί εντός περιοχής. Αυτό ήταν και το μόνο αποτελεσματικό σχέδιο που μπορούσε να υπηρετήσει ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που στήθηκε. Γιατί δεν κατάφερε να ανεβάσει περισσότερες φορές τους μπακ ώστε να φέρει τους πλάγιους επιθετικούς εντός περιοχής; Στην πραγματικότητα αυτό είναι και ο μόνο πεδίο ελέγχου σχετικά με τη διαχείριση του ματς από τον Λεμονή, ο οποίος όμως είναι βέβαιο ότι θα έδινε μια “έπρεπε να κάνουμε διαχείριση δυνάμεων, δεν θα ήταν φρόνιμο να “σκάσω” τους μπακ από το πρώτο ημίχρονο με τα πάνω – κάτω” απάντηση. Προφανώς ο προπονητής ήλπιζε ότι δεν θα ζήσει αυτό που έζησε στο 40'-43' με την έλλειψη συγκέντρωσης, η οποία κόστισε ακριβά στον Ολυμπιακό.

Στο διάστημα του ημιώρου 10'-40' ο Ολυμπιακός έδειξε ένα πολύ ενδιαφέρον σχέδιο που είχε προοπτική να αποδειχθεί αποτελεσματικό. Κι αυτό το είχε κάνει σε ένα μεγάλο διάστημα του ματς στο Τορίνο, και σε ένα μεγάλο διάστημα του ματς στο Καραϊσκάκη με την Μπαρτσελόνα. Αν κανείς λάβει υπόψη ότι ο Λεμονής μόλις μεθαύριο θα συμπληρώσει δίμηνο στον Ολυμπιακό και ότι συνεργάζεται για πρώτη φορά με αρκετούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συνεργάζονται για πρώτη φορά μεταξύ τους, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι με αυτά τα δεδομένα και απέναντι σε αυτούς τους αντιπάλους ο Ολυμπιακός δεν θα ήταν εύκολο, και γι' αυτό δεν θα μπορούσε να είναι και απαιτητό, να δείξει πολύ περισσότερα καλά πράγματα συγκριτικά με αυτά που έδειξε.

Γιατί αποκλείστηκε, και γιατί τερματίζει 4ος; Πέρα από τις προφανείς εξηγήσεις, δηλαδή τον συντελεστή δυσκολίας σε έναν όμιλο με Μπαρτσελόνα & Γιουβέντους, υπάρχουν ακόμη τρεις: 1. Η τραγική βραδιά της πρεμιέρας απέναντι στην Σπόρτινγκ ήταν καταδικαστική, τον χαντάκωσε. 2. Οι επιλογές που έκανε ο Χάσι για την λίστα των παικτών που δηλώθηκαν ταλαιπώρησαν και τον επόμενο, ο οποίος δεν είχε, για παράδειγμα, τον Σισέ και τον Ανσαριφάρντ στη Λισαβόνα. 3. Αυτή η έκδοση του Ολυμπιακού δεν έχει ωριμάσει, δεν έχει αυτοματοποιήσει το παιχνίδι της στη φάση της κατοχής της μπάλας, δεν έχει βρει ηγέτες στο παιχνίδι της, δεν είχε προλάβει να εξελιχθεί όσο το απαιτούσαν οι περιστάσεις του ματς της Λισαβόνας.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται χρόνο μέχρι να φέρει τον εαυτό του στη θέση να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα τόσο σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των μεθόδων του προπονητή του όσο και σε σχέση με την επάρκεια και τις δυνατότητες που του δίνει το συγκεκριμένο ρόστερ. Οποιοδήποτε συμπέρασμα στη δεδομένη, τη σημερινή στιγμή, είναι πρόωρο. Αν για κάτι μπορεί να είναι σίγουρος, είναι για το γεγονός ότι η ήττα από τη Σπόρτινγκ στο Καραϊσκάκη έθαψε τις ελπίδες του για μια αξιόλογη ευρωπαϊκή πορεία σε αυτή τη σεζόν μέσα από το Europa League, που ήταν και ο ρεαλιστικός στόχος. Την ημέρα που έφτασε σε συμπέρασμα ότι ο προπονητής του ήταν ακατάλληλος και στην απόφαση να τον αλλάξει, ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να περιμένει, ή πιο σωστά να απαιτεί ότι θα του συμβούν στο Champions League περισσότερα καλά και λιγότερα κακά από όσα έχει ζήσει στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.