Η καλύτερη εμφάνιση ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα

Βασίλης Σαμπράκος Βασίλης Σαμπράκος
Η καλύτερη εμφάνιση ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα

bet365

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την εντυπωσιακά καλή ανάπτυξη παιχνιδιού από τον ΠΑΟΚ του Ιβιτς, για το εντελώς άδικο χρέωμα του 2ου γκολ της Ξάνθης στον Στιλ και για την εξέλιξη της δουλειάς του Μπέντο στις στατικές φάσεις.

Τον αδικεί πολύ τον ΠΑΟΚ αυτό το 1-0 επί του Ηρακλή. Αδικεί την προσπάθειά του και κυρίως την ποιότητα του δημιουργικού μέρους του παιχνιδιού του, το οποίο ήταν ίσως το καλύτερο που έχει παρουσιάσει κάποια από τις μεγάλες ομάδες στο φετινό πρωτάθλημα απέναντι σε μια ομάδα που αμύνεται καλά, και αμύνθηκε καλά ακόμη και στο διάστημα που έπαιξε με παίκτη λιγότερο. Κυρίως αδικεί, ή τουλάχιστον δεν φωτίζει όσο της πρέπει την πρόοδο, την εξέλιξη, την ωρίμανση του παιχνιδιού που κάνει ο ΠΑΟΚ του Βλάνταν Ιβιτς στην φάση της κατοχής της μπάλας. Αυτό που παρουσίασε απέναντι στον Ηρακλή ο ΠΑΟΚ ήταν ότι πλησιέστερο έχει εμφανίσει στην τρέχουσα σεζόν ένας προπονητής με εφαρμογή της Positional Play φιλοσοφίας, αυτής που κηρύττει με το παιχνίδι του ο Πεπ Γκουαρδιόλα στη διάρκεια της τελευταίας 8ετίας. Η βασική αρχή στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ το βράδυ της Κυριακής ήταν η δημιουργία υπεροχής, δηλαδή αριθμητικού πλεονεκτήματος σε κάθε επίθεση. Ο ΠΑΟΚ διαρκώς δημιουργούσε ελεύθερο παίκτη χάρη στις τοποθετήσεις, τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών του χωρίς την μπάλα, τόσο στον κάθετο άξονα της μπάλας όσο και στον οριζόντιο. Με απλά λόγια, χάρη στο παιχνίδι που έκανε ο ΠΑΟΚ, το γυμνό μάτι έβλεπε συχνά έναν ελεύθερο παίκτη του σε “επικίνδυνη” θέση, να κινείται σε ελεύθερους χώρους είτε μπροστά από τον συμπαίκτη – κάτοχο της μπάλας είτε στο πλάι του.

Ετσι πέτυχε το γκολ, που ήρθε χάρη στην κάθετη κίνηση του Γκάρι Ροντρίγκεζ, την υπομονή και την καλή πάσα του Μπίσεσβαρ, και τις κινήσεις που έκαναν ο Αθανασιάδης και ο Τζάλμα Κάμπος προκειμένου να πάρουν μαζί τους τους δύο κεντρικούς αμυντικούς του Ηρακλή και να δημιουργήσουν αυτόν τον ελεύθερο διάδρομο που εκμεταλλεύτηκε με την κίνηση και την ταχύτητά του ο Ροντρίγκεζ.

Ετσι έφτιαξε ένα σωρό ευκαιρίες, όπως αυτή του 19'ου λεπτού, που έχασε ο Αθανασιάδης μετά από την πάσα του Κάμπος, η οποία είναι ίσως και η μόνη χαμένη ευκαιρία για την οποία θα έπρεπε να “τα βάλει” με τον εκτελεστή του ο Ιβιτς, δεδομένου ότι ο Κλάους είχε το προνόμιο να κάνει ένα ελεύθερο σουτ, χωρίς πίεση, και έβαλε λάθος το σώμα του με συνέπεια να αστοχήσει.

Στην πλειοψηφία των – πολλών – άλλων ευκαιριών οι εκτελεστές βρήκαν εστία, αλλά τους σταμάτησαν ο Χουάντερσον, τα δοκάρια, και μια φορά ο επόπτης, στο 38'ο λεπτό, όταν “χάλασε” το πολύ αποτελεσματικό τρίγωνο που έφτιαξαν ο Μάτος με τον Αθανασιάδη και τον Σακχοφ.

Αυτό το παιχνίδι το “έβγαλε” επειδή οι ποδοσφαιριστές του ήταν, στην πλειονότητά τους, πολύ συγκεντρωμένοι και πολύ πειθαρχημένοι τακτικά. Το “έβγαλε” επειδή είχε τον Μπίσεσβαρ σε άριστο απόγευμα, βγαλμένο από την – προ 6ετίας – εποχή που οι Ολλανδοί τον θεωρούσαν ισάξιο ταλέντο με τον Βαϊνάλντουμ, αν όχι μεγαλύτερο. Στην πλειονότητά τους οι παίκτες του ΠΑΟΚ ήταν θετικοί. Και γι' αυτό κατάφεραν να γεννήσουν ένα παιχνίδι που σε ορισμένες φάσεις του δεν δείχνει τόσο ελκυστικό, επειδή δεν είναι ακόμη πολύ γρήγορο, αλλά ήταν πάρα πολύ αποτελεσματικό. Στις περισσότερες φάσεις παιχνιδιού ο εκάστοτε κάτοχος της μπάλας είχε περισσότερες από τρεις επιλογές για να πασάρει, είχε πάντοτε μία ή δύο επιλογές για να παίξει τη μπάλα προς τα εμπρός. Και όταν η μπάλα έφτανε στο επιθετικό 1/3 του τερέν, ο ΠΑΟΚ κατάφερνε να “δημιουργήσει” έναν ελεύθερο παίκτη σε επίκαιρη θέση, χάρη στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών του χωρίς την μπάλα και χάρη στις πολύ καλές επιλογές που έκανε ως οργανωτής του παιχνιδιού ο Μπίσεσβαρ.

Αν κάποιος έπρεπε να κρίνει από το χθεσινό δείγμα, θα οδηγούνταν στην εκτίμηση ότι αυτή η ομάδα δουλεύει με έναν προπονητή με σύγχρονες ιδέες, ο οποίος έχει την ικανότητα να τις μεταδίδει αποτελεσματικά στους ποδοσφαιριστές του. Το σχόλιο του παρατηρητή ταυτίζεται με το “ο ΠΑΟΚ είναι σε καλό δρόμο” κλισέ.

Αν δεν ξέρεις, το "χρεώνεις" στον Στιλ

Ο ΠΑΟΚ ήταν σίγουρα η ομάδα που έδειξε το καλύτερο παιχνίδι, συγκριτικά με αυτό που έδειξαν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Επειδή σε αυτό το κείμενο όμως δεν επεξεργάζομαι και δεν παραθέτω τελικά αποτελέσματα, και επειδή τις κρίσεις κανείς οφείλει να τις κάνει μέσα από ανάγνωση και μελέτη του παιχνιδιού και όχι μόνο εκ του αποτελέσματος, ο χαμένος των αποτελεσμάτων Παναθηναϊκός δεν είχε όσο προβληματική εμφάνιση νομίζει ο κοινός νους.

Ας ξεκινήσουμε από αυτά στα οποία στηρίχθηκε η κριτική της επόμενης ημέρας, δηλαδή από τον Λουκ Στιλ. Προτού συνεχίσω, ας υπενθυμίσω την αντίληψή μου ότι ο Παναθηναϊκός έκανε λάθος το καλοκαίρι που δεν απέκτησε τερματοφύλακα.

Το πρώτο γκολ που δέχεται ο Παναθηναϊκός είναι μια ευγενική χορηγία του Αγγλου τερματοφύλακα προς την Ξάνθη. Επικαλείται τον ήλιο, αλλά ένας έμπειρος τερματοφύλακας οφείλει να ξέρει πώς να διαχειριστεί μια κατάσταση προκειμένου να ξεπεράσει ένα φυσικό εμπόδιο που του βάζουν οι συνθήκες διεξαγωγής του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό.

Αντιθέτως όμως ο Στιλ δεν έχει ευθύνη για το δεύτερο γκολ που δέχεται. Ο Αγγλος στέκεται ακριβώς εκεί που τον οδηγεί το εγχειρίδιο της θέσης του: σε μια φάση με την μπάλα διεκδικήσιμη στον αέρα από τον αντίπαλο σέντερ φορ και τον έναν στόπερ, ο τερματοφύλακας οφείλει να ετοιμαστεί για το πιο πιθανό σενάριο, δηλαδή την περίπτωση που ο φορ θα κάνει την κεφαλιά προς τα πίσω και ο αντίπαλος μεσοεπιθετικός, κινούμενος μπροστά ή πίσω από τον έτερο στόπερ θα μπει με την μπάλα στην μεγάλη περιοχή. Σε τέτοια κατάσταση αγώνα ο τερματοφύλακας πρέπει να βρίσκεται μακριά από την εστία του ώστε να είναι έτοιμος να επέμβει στην περίπτωση που ο δεύτερος στόπερ (στη συγκεκριμένη φάση ο Σαμπά) χάσει τον αντίπαλό του.

Αν πρέπει να κάνει σε κάποιον παρατήρηση ο Αντρέα Στραματσόνι για την φάση, αυτή πρέπει να είναι στον Σαμπά, ο οποίος κάνει αρχικά το σωστό και προβλεπόμενο, δηλαδή παίρνει το βάθος στην άμυνα προκειμένου να καλύψει τον Μολέδο που μονομαχεί με τον Γιουνές, όπως σωστά πράττει και ο Χουλτ, αλλά εν συνεχεία καθυστερεί να κινηθεί προς τον Βασιλακάκη και δεν προλαβαίνει καν να βάλει το πόδι του για να εμποδίσει ή να αποκρούσει το σουτ. Φυσικά όταν διαβάζει κανείς τη φάση στέκεται πρωτίστως σε αυτό που έχει κάνει ο Βασιλακάκης προκειμένου να τον επιβραβεύσει για δύο λόγους: πρώτον, επιλέγει το απρόβλεπτο, δηλαδή να σουτάρει δίχως καν να αφήσει την μπάλα να αναπηδήσει στο τερέν, και δεύτερον, το κάνει τέλεια. Είναι όμως απολύτως σαφές, και προκύπτει ως συμπέρασμα μετά από κουβέντα με προπονητή: η ευθύνη του Στιλ στη φάση είναι μηδαμινή, δεδομένου ότι έχει λειτουργήσει ακριβώς όπως ορίζει ο ρόλος του στην συγκεκριμένη κατάσταση παιχνιδιού. Κάνεις πρώτα παρατήρηση στον Μολέδο που χάνει την κεφαλιά, μετά στον Σαμπά που έπρεπε να βρίσκεται πιο αριστερά και να ενεργήσει πιο άμεσα, και μετά λες στον Στιλ ότι "αυτά συμβαίνουν όταν ο αντίπαλος κάνει το τέλειο".

Σε ένα απόγευμα που ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλά και δεν είχε ενέργεια, ο Στραματσόνι τον είχε στήσει σωστά και επεδίωκε να επιτεθεί σωστά. Προσπαθούσε να δημιουργήσει κενούς χώρους στην άμυνα της Ξάνθης με ποικιλία στο χτίσιμο των επιθέσεων. Δοκίμασε κάθετα, με τις πάσες του Λεντέσμα, δοκίμασε να δημιουργήσει οριζόντια με τους μπακ και τους πλάγιους μεσοεπιθετικούς, το δοκίμασε και γυρίζοντας την μπάλα εκτός μεγάλης περιοχής προκειμένου να φτιάξει συνδυαστικό παιχνίδι με τον Βιγιαφάνιες, ο οποίος επιχείρησε να συνδυαστεί με τον Μπεργκ και τους Λουντ – Γουακάσο για να βάλουν την μπάλα στην μεγάλη περιοχή.

Μέχρι να κάνει το δώρο ο Στιλ και να βάλει την Ξάνθη μπροστά στο σκορ, ο Παναθηναϊκός δεν ένιωθε τον ελάχιστο κίνδυνο, και είχε δημιουργήσει δύο καλές ευκαιρίες με τον Γουακάσο και τον Σαμπά. Στη συνέχεια το σχέδιο έπρεπε να αλλάξει, δεδομένου ότι το σκορ έδωσε στην Ξάνθη την δυνατότητα να μείνει πιο πίσω στο αμυντικό της μισό με συνέπεια να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη συνοχή οι αμυντικές γραμμές της την ώρα που οι ποδοσφαιριστές της είχαν πολύ καλή ψυχολογία. Ο Στραματσόνι ρίσκαρε να ανεβάσει πολύ ψηλότερα τον Παναθηναϊκό, με συνέπεια να φλερτάρει με τους κινδύνους που δημιουργούσαν οι αντεπιθέσεις της Ξάνθης. Το σχεδίασε όμως σωστά ο Ιταλός προπονητής. Αυτό δεν φάνηκε επειδή ήταν αρκετοί οι ποδοσφαιριστές που δεν είχαν φρεσκάδα, δεν έπαιξαν με μεγάλη ένταση, δεν είχαν καθαρό κεφάλι στους συνδυασμούς και στις τελικές πάσες και προσπάθειες.

Το γκολ που πέτυχε ο Παναθηναϊκός δεν ήρθε από τύχη, αλλά επειδή την δημιούργησαν οι παίκτες του αυτή την ευκαιρία, χάρη στην επιθετική άμυνα που έκαναν ο Λέτο με τον Βιγιαφάνιες, με τη στήριξη του Ζέκα, από την οποία ήρθε το “κλέψιμο” του Βιγιαφάνιες και η άμεση εκδήλωση της επίθεσης από Μπέργκ – Μέστο – Λέτο. Για να βλέπεις τις ευθύνες του προπονητή για τα “κακά”, πρέπει να βλέπεις και τη συμμετοχή του, την επιρροή του στα “καλά”.

Στο 62', μετά το γκολ του Λέτο, η δυναμική του Παναθηναϊκού έπειθε τον παρατηρητή του παιχνιδιού ότι οι Πράσινοι θα “γυρίσουν” το ματς. Αυτή η δυναμική δεν δημιουργήθηκε με μαγικά, αλλά με την έκπληξη της επιθετικής άμυνας που έκανε ο Παναθηναϊκός στον αντίπαλό του. Τέσσερα λεπτά μετά η συνέχεια είχε για τον Παναθηναϊκό αυτό το γκολ καριέρας που έβαλε ο Βασιλακάκης σε μια φάση για την οποία δεν μπορείς να “ψέξεις” το σχέδιο του προπονητή, δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός αμυνόταν με αριθμητικό πλεονέκτημα, δηλαδή δεν πιάστηκε “αδιάβαστος”.

Τι έκανε στη συνέχεια; Ο αριθμός των ευκαιριών (5) που δημιούργησε δεν ήταν μεγάλος. Και τα “τελειώματα” δεν ήταν πολύ καλά ούτε από τον Εμποκού, ούτε από τον Σαμπά, ούτε από τον Μπεργκ. Αυτό προφανώς είναι σημείο προβληματισμού, αλλά όχι λόγος αφορισμού του παιχνιδιού που είχε σχεδιάσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Ο Στραματσόνι προφανώς πρέπει να προβληματιστεί με την κατάσταση του κουρασμένου Μπεργκ, να εξοργιστεί με τον αδιανόητα απείθαρχο Γουακάσο, να ψάξει τρόπο να βάλει τον Εμποκού περισσότερο στο νόημα του παιχνιδιού που έχει σχεδιάσει, να βρει λύσεις προκειμένου να αναπτύσσεται με μεγαλύτερη ταχύτητα η ομάδα του. Αλλά άλλο το να συζητάμε όλα αυτά και άλλο να παρουσιάζουμε “αδιάβαστο” τον προπονητή του και να φορτώνουμε στον Στιλ ένα γκολ για το οποίο δεν φταίει. Εμείς φταίμε, τα media, που παραμένουμε αδιάβαστοι και κάνουμε κρίσεις μόνο εκ του αποτελέσματος, δίχως να διαβάζουμε τα παιχνίδια.

Πρόοδος στις στατικές φάσεις

Η απόδοση του Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη δεν ήταν βήμα προς τα εμπρός, αλλά δεν ήταν και βήμα προς τα πίσω. Ο Πάουλο Μπέντο δεν μας έδειξε να έχει προσθέσει πολλά στοιχεία στην ανάπτυξη σε ανοιχτό παιχνίδι, αλλά μας έδειξε με συνέπεια αυτά που είχαμε δει στα προηγούμενα: κυρίως το τρικ με την κίνηση του Ελιονούσι στον άξονα, χάρη στο οποίο ο Ολυμπιακός γέννησε ξανά ευκαιρίες, αλλά και τις καλές κινήσεις του Μάρτινς προς την αντίπαλη περιοχή.

Πρόοδο ο Ολυμπιακός του Μπέντο έδειξε στις στατικές φάσεις. Στο κόρνερ που γέννησε το πρώτο γκολ, ο Μάριν σημαδεύει έξω από την μικρή περιοχή, δηλαδή μακριά από την αμυντική γραμμή που έχει στήσει ο Πανιώνιος για να αμυνθεί. Κι αυτό δείχνει διάβασμα, μελέτη του αντιπάλου, δεδομένου ότι σε αυτό τον χώρο βρέθηκαν συνολικά τέσσερις παίκτες του Ολυμπιακού, οι οποίοι φρόντισαν να κινηθούν εκεί όπου οι αμυντικοί έπαιζαν “ένας εναντίον ενός” άμυνα και, κατά συνέπεια, είχαν αφήσει κενούς χώρους. Με το ίδιο συμπέρασμα έμενε ο θεατής και στα φάουλ που εκτέλεσε εντός περιοχής ο Ολυμπιακός. Καταλαβαίνεις ότι ο προπονητής ασχολείται με σχέδια για την βελτίωση της αποτελεσματικότητας στις στατικές φάσεις.

Για τον Ολυμπιακό ήταν πρόβλημα αυτό που δημιουργούσε στον εαυτό του με τις λάθος μεταβιβάσεις στο πρώτο ημίχρονο. Μπορεί να το πλήρωνε ακριβά αυτό το πρόβλημα στο 13', αν ο βοηθός δεν σταματούσε λανθασμένα τον Ανσαριφάρντ. Στη συνέχεια όμως ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε σε αυτό το κομμάτι: αφενός κράτησε πιο πίσω τη γραμμή της άμυνάς του και αφετέρου έγινε πιο προσεκτικός και πιο ακριβής στις μεταβιβάσεις. Κι αυτό είναι επιρροή προπονητή, δεν γίνεται από μόνο του. Χάρη στο πολύ καλό χτύπημα του Μιλιβόγεβιτς ο Ολυμπιακός καθάρισε σχετικά νωρίς, στο 64', το παιχνίδι. Στη συνέχεια θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη διάθεση και, συνεπώς, περισσότερες ευκαιρίες από τον Ολυμπιακό, αλλά σε αυτό έπαιξαν ρόλο και ο αντίπαλος, που είναι μια καλοφτιαγμένη ομάδα, αλλά και η διακοπή του πρωταθλήματος που είχε προηγηθεί.

Από αυτό το ματς ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να καταλάβει πάρα πολλά. Προφανώς όμως είναι για εκείνον θετικό, πλην φυσικά του αποτελέσματος στην έδρα μιας καλής ομάδας, το γεγονός ότι δεν έκανε βήμα προς τα πίσω και έδωσε συνέχεια στη νίκη επί της ΑΕΚ και ενόψει του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

ΥΓ. Ο παρατηρητής αυτού του αγώνα οφείλει να υποκλιθεί στο “μάτι” του Μαρίνου Ουζουνίδη, ο οποίος δοκίμασε τον Ζερόμ Γκιοατά στις προπονήσεις του Πανιωνίου, “είδε” αυτό που είδαμε κι εμείς το Σάββατο και εισηγήθηκε υπέρ της απόκτησής του. Αυτή η εμφάνιση του 21χρονου Καμερουνέζου στόπερ ήταν από αυτές που πείθουν έναν σκάουτερ να στείλει SMS στην ομάδα του ότι εντόπισε μια σπουδαία περίπτωση κεντρικού αμυντικού, από αυτές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν αυτό το παιδί να κυκλοφορούσε ελεύθερο το περασμένο καλοκαίρι.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.