Οπου ένιωσε εμπιστοσύνη, ο Σκίμπε υπήρξε αποτελεσματικός

Δεν του έτυχε, ή δεν το κατόρθωσε, σε περίπου 28 χρόνια καριέρας στην προπονητική ο Μίκαελ Σκίμπε να νιώσει για μακρύ διάστημα χρόνου σημαντικός και αποδεκτός, να νιώσει ότι τον εκτιμούν και τον εμπιστεύονται, ότι εμπιστεύονται τη δουλειά του και δεν την κρίνουν παιχνίδι το παιχνίδι. Πιθανόν το καλύτερο διάστημα της προπονητικής ζωής του, αν κρίνω από μια λεπτομερή μελέτη του δημόσιου λόγου του στην πορεία του χρόνου, να το έζησε ως συνεργάτης του Ρούντι Φέλερ για περίπου μια 4ετία στην Εθνική Γερμανίας. Ισως όχι τυχαία, δηλαδή κυρίως λόγω του σεβασμού και της εμπιστοσύνης που του έδειχνε ο Φέλερ, η δεύτερη καλύτερη εμπειρία του στην προπονητική να ήταν η περίπου 3ετία στην Μπάγερ Λεβερκούζεν, εκεί όπου εργαζόταν υπό τη διεύθυνση του Φέλερ.

Αν βασιστεί στον δημόσιο λόγο του όλων των προηγούμενων ετών, ο Σκίμπε γυρεύει πρωτίστως και κυρίως εμπιστοσύνη. Αυτό ζητεί από τους ποδοσφαιριστές, με ακλόνητο επιχείρημα ότι “η εμπιστοσύνη είναι η βάση για να χτιστεί μια αποτελεσματική συνεργασία ανάμεσα σε προπονητή και ποδοσφαιριστές. Πρέπει εκείνοι να δείχνουν εμπιστοσύνη σε εσένα, προκειμένου να τους εμπιστεύεσαι κι εσύ στη διάρκεια των αγώνων”, λέει σχετικά. Ως εξίσου σημαντική όμως αντιλαμβάνεται ο Γερμανός προπονητής και την εμπιστοσύνη της διοίκησης και του εργοδότη του, είτε πρόκειται για μεγαλομέτοχο είτε πρόκειται, όπως σήμερα του συμβαίνει, με το συμβούλιο μιας ομοσπονδίας που του έχει δώσει τη δουλειά. Χωρίς την εμπιστοσύνη των παραπάνω, ο Σκίμπε ούτε πέτυχε κάτι σημαντικό ούτε μακροημέρευσε, όπως και ο ίδιος έχει σχολιάσει στο παρελθόν, αλλά και όπως αποδεικνύει το βιογραφικό του.

Τι απ' τα δύο έχει σήμερα ο Σκίμπε στην Ελλάδα; Ας ξεκινήσω από την διοίκηση. Από αυτήν πλέον απουσιάζει – τουλάχιστον προσκηνιακά – αυτός που του έδωσε τη δουλειά, ο Γιώργος Γκιρτζίκης. Οι υπόλοιποι βεβαίως έχουν επιχειρήσει να τον καθησυχάσουν και να τον βεβαιώσουν ότι για τον ίδιο δεν υπάρχει αλλαγή δεδομένων. Μετά από 51 χρόνια στη ζωή, 41 στο ποδόσφαιρο, 28 στην προπονητική και 12 διαφορετικούς πάγκους σε διάφορες χώρες όμως ο Σκίμπε δεν είναι αφελής. Ακούει, βλέπει, ενημερώνεται, αντιλαμβάνεται. Και γι' αυτό ζει με την ανασφάλεια της επόμενης ημέρας στην Ομοσπονδία και ανησυχεί με την πιθανότητα να μην υποστηριχθεί η δουλειά του ειδικά αν έρθει ένα στραβό αποτέλεσμα.

Εκτός των άλλων, ο Σκίμπε “τα είδε όλα” όταν η Ομοσπονδία συμφώνησε με τον γερμανόφωνο συνεργάτη που ο ίδιος είχε επιλέξει, τον Ηρακλή Μεταξά, να του επιτρέψει να αποχωρήσει άμεσα από την Εθνική για να πιάσει δουλειά στη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Δεν είναι της στιγμής να κρίνω την συνέπεια του Μεταξά. Είναι στιγμή όμως για να καταγραφεί όλο αυτό το μπάχαλο που αντιμετώπισε ο Σκίμπε, ο οποίος πήγε ξαφνικά να χάσει τον πολυτιμότερο συνεργάτη του, ο οποίος είναι και βοηθός αλλά και ο ποδοσφαιρικός διερμηνέας του στη δουλειά και την γενικότερη επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές. Χάρη στις διασυνδέσεις του, ο Σκίμπε εξασφάλισε από τη Λεβερκούζεν μια άδεια για τον Μεταξά, προκειμένου τον έχει στα δύο αυτά ματς στο πλευρό του. Και τώρα πρέπει να ψάξει και να βρει άλλον γερμανόφωνο γνώστη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και να το κάνει με την απογοήτευση που του προκάλεσαν οι χειρισμοί της Ομοσπονδίας στο συγκεκριμένο θέμα.

Πού ακουμπά σήμερα ο Σκίμπε; Σε αυτό που είδε να χτίζεται από τους ποδοσφαιριστές κατά τη διάρκεια της θερινής περιοδείας στην Αυστραλία. Διακριτικά, όπως επιβάλει το δόγμα της προπονητικής φιλοσοφίας που ασπάζεται, της τήρησης σημαντικής απόστασης από την ανθρώπινη διάσταση των ποδοσφαιριστών του επειδή δεν θέλει να “παραγνωρίζεται” μαζί τους, ο Σκίμπε επιδοκίμασε την προσπάθεια των “παλαιότερων” ποδοσφαιριστών να επαναφέρουν την ενότητα και το ομαδικό πνεύμα στα εθνικά αποδυτήρια. Την πολλή και την σημαντική δουλειά την έκαναν οι ποδοσφαιριστές μεταξύ τους, αλλά και ο Σκίμπε, σαν άλλος Ρεχάγκελ στον τομέα αυτό, την σιγοντάρισε ή, τουλάχιστον επέτρεψε να συμβεί. Πάνω σε αυτή την ενότητα, και στο φιλότιμο που διακρίνει στους ποδοσφαιριστές του έχει ποντάρει ο Γερμανός, ο οποίος χάρη στην 4ετή εθνική εμπειρία που είχε δίπλα στον Φέλερ έχει αντιληφθεί ότι την κύρια διαφορά στις εθνικές ομάδες την κάνει το πνεύμα που επικρατεί εντός αποδυτηρίων και όχι η βελτίωση της ομαδικής τεχνικής μιας ομάδας και τα σχέδια με τα οποία ένας προπονητής μπορεί να επηρεάσει σε κάποιο βαθμό ένα παιχνίδι.

Πάνω στην ώρα, δηλαδή σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, τώρα που πρέπει να κερδίσει οπωσδήποτε τα δύο παιχνίδια προτού υποδεχθεί την Βοσνία, ο Σκίμπε δέχεται απόψε ακόμη μια σημαντική βοήθεια και ώθηση ψυχολογικής σημασίας. Ενα μπόνους από τους Πρωταθλητές Ευρώπης του 2004, από τα παιδιά εκείνης της γενιάς, τα οποία για ακόμη μια φορά δείχνουν την αγάπη τους προς την Εθνική ομάδα και αποφασίζουν να μαζευτούν απόψε στο Καραϊσκάκη για να δείξουν εμπιστοσύνη και να παροτρύνουν τα σημερινά μέλη της Εθνικής. Ο Σκίμπε, ο οποίος χειρίστηκε καλά την Εθνική στο φιλικό με την Ολλανδία και στο πρώτο επίσημο με τους ερασιτέχνες του Γιβραλτάρ, παίζει την αποψινή παρτίδα υπό ιδανικές συνθήκες στον τομέα της ψυχοπνευματικής προετοιμασίας. Δούλεψε με ποδοσφαιριστές που “δεν αντέχουν άλλο ξύλο”, όπως ο ίδιος δημοσίως σχολίασε επειδή έχει μπει στο πνεύμα τους και έχει πιάσει το νόημα, και απόψε τους βάζει στο Καραϊσκάκη με την αύρα της πιο επιτυχημένης Εθνικής στην ιστορία.

Είναι τα παραπάνω αρκετά για να φέρουν νίκες απέναντι σε μια πολύ καλή Κύπρο και απέναντι στην Εσθονία την ερχόμενη Δευτέρα; Το πρώτο μέρος της απάντησης θα το πάρουμε σε λίγες ώρες. Αν πάρει νίκες η Εθνική και δημιουργηθούν οι προοπτικές μακροημέρευσης του Σκίμπε στον πάγκο της, το πρώτο μέρος αυτής της κουβέντας, περί της έμπρακτης υποστήριξης που χρειάζεται να έχει η δουλειά του από την διοίκηση, θα έχει νόημα να συνεχιστεί. Και στην πραγματικότητα τα τρία προσεχή παιχνίδια, απέναντι σε Κύπρο, Εσθονία, Βοσνία δεν αποφασίζουν μόνο για το αν θα κάνει ή όχι Χριστούγεννα ως “Ελληνας” ο Σκίμπε. Αποφασίζουν και για το αν θα νιώσει σημαντικός και αποδεκτός προκειμένου να ξαναγίνει, μετά από χρόνια, αποτελεσματικός.