Σβήνοντας κομμάτια από το μέλλον...

Η συνέντευξη τύπου στην Τρίπολη για τον αγώνα Αστέρας – ΠΑΟΚ ολοκληρώνεται. Ο Βλάνταν Ιβιτς φεύγοντας λέει χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυρίζοντας την φράση “περίμενα να με ρωτήσετε κάτι για τον Κουλούρη...”. Τελείως συμπτωματικά την ίδια ώρα σήκωνα στο gazzetta αυτό εδώ το κείμενο, για τον Κουλούρη και τον κάθε Κουλούρη του ποδοσφαίρου μας...

Η φράση που ψιθύρισε ο Ιβιτς έφτασε στα αυτιά μου σαν κραυγή αγωνίας. “Να απαντήσω για τον Αρετόπουλο και τον κάθε Αρετόπουλο, για το αν ήταν πέναλτι, για το αν έχει χτυπήσει ο Κρέσπο κι' αν όντως ήταν δεύτερη κίτρινη του Μπέρτου, αλλά να μιλήσω ρε παιδιά και για αυτό το 20χρονο παιδί που έβαλε δύο γκολ. Ρωτήστε με κάτι και για αυτόν...” σκέφτονταν ούτε καν ψιθυριστά, αλλά από μέσα του ο Ιβιτς.

Δεν υπήρξε όμως χώρος και χρόνος για μία τέτοια ερώτηση, δεν πουλάει ο Κουλούρης. Αλλωστε είναι αυτός και η πίστη του Ιβιτς σε αυτόν, που μπορεί να μην έφερε σέντερ φορ στον ΠΑΟΚ, ποιος λοιπόν να θέλει να τονίσει ότι ο μικρός τα έσπασε;

Μήπως να το θέλει ο οπαδός, ο καταναλωτής του κλικ που από τις 18.30 το απόγευμα όταν άκουσε - διάβασε ότι ο Κουλούρης παίζει βασικός στην Τρίπολη, έκραξε με όλη την δύναμη της ψυχής του στα social media. Γιατί δεν βάζει τον Περέιρα, ή τον Τιάμ, ή έστω ακόμη και αυτόν τον Κλάους που τον βρίζει όποτε παίζει.

Σήμερα, την επόμενη ημέρα, ο Κουλούρης εξακολουθεί να περνά στα μικρά, στα μεγάλα είναι ο Αρετόπουλος, αν θα παραπεμφθεί, τι έγραψε στο φύλλο αγώνα, τι άλλες διαιτησίες έχει κάνει. Ας δούμε λοιπόν κόντρα στο ρεύμα ποιος είναι ο Κουλούρης και γιατί ο ΠΑΟΚ πρέπει να τον προσέξει σαν κόρη οφθαλμού...

Γεννημένος πριν από 20 χρόνια ο Ευθύμης Κολούρης έκανε το όνειρό του πραγματικότητα μόλις στα 13 του. Σε ένα τουρνουά στην Σκύδρα όπου ο ΠΑΟΚ παρακολουθεί πιτσιρικάδες, ξεχωρίζει αμέσως και από το 2009 μεγαλώνει στις ακαδημίες του συλλόγου.

Ο πατέρας του, Προκόπης, ποδοσφαιριστής στα νιάτα του στα τοπικά ερασιτεχνικά της περιοχής, το ίδιο και ο αδερφός του, που τελικά παράτησε το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκε στις σπουδές του. Ο Ευθύμης μικρός θέλει επίσης να σπουδάσει αλλά και να παίξει στον ΠΑΟΚ σε γεμάτη Τούμπα, όπως άλλωστε επιθυμεί κάθε παιδί που είναι στις ακαδημίες και τις Κυριακές κάνει το ball boy στην Τούμπα. Κάνει κάθε θυσία μέχρι να τα καταφέρει, όπως εκατοντάδες παιδιά της ηλικίας του. Διάβαζε τα μαθήματά του και πολλές φορές κοιμόταν στο αυτοκίνητο στην επιστροφή για την Σκύδρα...

Αργότερα εγκαθίσταται μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά παίρνει τον δρόμο του. Και τι δρόμο; Στα 17 του, (ο Βλάνταν Ιβιτς ήταν από τότε προπονητής του), ο μικρός Ευθύμης χαρίζει πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ. Με δικό του γκολ στην Ξάνθη η ομάδα του ΠΑΟΚ κάτω των 17 νικά τον Ολυμπιακό στον τελικό του πρωταθλήματος με 1-0 και κατακτά τον τίτλο. Με την ομάδα κάτω των 20 του ΠΑΟΚ ο Κουλούρης κάνει παπάδες πετυχαίνει 25 γκολ στο πρωτάθλημα και ο Ιβιτς το καλοκαίρι του 2014 όταν ο Στέφενς αναλαμβάνει την ομάδα του ΠΑΟΚ, του μιλάει για τον μικρό Ευθύμη. Ο Ολλανδός ασχολείται μαζί του, τον ανεβάζει στην πρώτη ομάδα, εκτιμά το ταλέντο του και κάποια στιγμή αποφασίζει να του δώσει ευκαιρίες. Στα 18 του ο Κουλούρης κάνει ντεμπούτο σε αγώνα Κυπέλλου με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Ντεμπούτο με δύο γκολ! Ο Στέφενς μιλάει για το ταλέντο του και λίγες ημέρες μετά κάνει το όνειρό του μικρού πραγματικότητα. Βάζει τον Κουλούρη να παίξει στην Τούμπα σε αγώνα πρωταθλήματος με την Καλλονή. Πάλι γκολ ο μικρός, το πρώτο του στο πρωτάθλημα με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Τι άλλο να ζητήσεις από τον μικρό; Τίποτα άλλο, απλώς να του δώσεις ευκαιρίες. Ο Ράσφορντ στην ίδια ηλικία με τον Κουλούρη στην Αγγλία και σε ομάδα όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 3-4 τέτοιες ευκαιρίες πήγε με την Εθνική Αγγλίας στο Euro και η κουβέντα (στην υπερβολή της όπως πάντα από τους Αγγλους), ήταν γιατί δεν παίζει βασικός στην Εθνική Αγγλία...

Οχι δεν συγκρίνω, απλώς θυμίζω...

Ο Κουλούρης πάλι πήγε δανεικός στην Ανόρθωση... Ο Στέφενς έφυγε, ο Αγγελος Αναστασιάδης που ήρθε δεν του έδωσε ευκαιρίες και την περσινή σεζόν την πέρασε στην Κύπρο. Κι' εκεί όταν πήγε ουδείς ασχολήθηκε μαζί του. Είχαν γίνει μεταγραφές ονομάτων και ξένων παικταράδων και συνεπώς χώρος για έναν νεαρό που είχε παίξει ελάχιστα στον ΠΑΟΚ δεν υπήρχε...

Ο Κουλούρης φτάνει αργά έχει χάσει σημαντικό κομμάτι της προετοιμασίας και στην αρχή είναι εκτός αποστολής και μετά σιγά σιγά στον πάγκο. Κάνει ντεμπούτο σε έναν αγώνα του Κυπέλλου με ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Ντεμπούτο με γκολ, όχι ένα, έξι. Εξι γκολ όχι όλη τη χρονιά, έξι γκολ στο πρώτο του ματς με την φανέλα της Ανόρθωσης. Ο μικρός σιγά σιγά παίρνει ματς και στο πρωτάθλημα όπου σκοράρει συνολικά έξι φορές με την φανέλα της Ανόρθωσης η οποία τα πηγαίνει χάλια και αλλάζει προπονητή.

Από την Κύπρο όπου και ρώτησα μου απάντησαν ότι ο ΠΑΟΚ δεν τον άφησε στην τύχη του, τον μικρό. Πάλι καλά. Και άνθρωπος της ομάδας πήγε αρκετές φορές να τον δει αγωνιζόμενο και για αυτόν έδειχναν ενδιαφέρον και πίεζαν την Ανόρθωση για να παίζει...

Φέτος το καλοκαίρι ο Ιβιτς που είχε... μεγαλώσει ποδοσφαιρικά τον Ευθύμη, τον κράτησε στην πρώτη ομάδα. Συχνά αναφέρονταν σε αυτόν και σύμφωνα με τον ίδιο τον Μίχελς και όσα μου είπε στην Τυφλίδα, όπου τον συνάντησα, ήθελε να τον κρατήσει. Ο ίδιος ο Μίχελς σε πηγαδάκι με δημοσιογράφους στο γήπεδο της Ντιναμό στην Τυφλίδα είχε πει. “Αν πάρουμε σέντερ φορ ξένο, θα κόψουμε τον δρόμο σε αυτό το παιδί τον Κουλούρη, τον οποίο ο προπονητής εκτιμά πάρα πολύ...”

Ο ΠΑΟΚ βέβαια δοκίμασε να πάρει φορ μέχρι και την τελευταία ημέρα. Κι' αν έπαιρνε ίσως έστελνε τον Κουλούρη ξανά δανεικό. Ισως και στην β΄ομάδα της Πόρτο με την οποία είχαν γίνει κουβέντες ή στον ΠΑΣ. Τελικά ο Κουλούρης έμεινε, ο Ιβιτς όπως είχε ξεκαθαρίσει τον εμπιστεύτηκε και ο μικρός έγινε στην Τρίπολη πρόσωπο του ματς.

Μετά τον Αρετόπουλο βεβαίως βεβαίως. Για τον οποίο σήμερα έχουν γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες λέξεις. Για τον Κουλούρη όσο κι' αν googlαρεις δεν βρίσκεις τίποτα φοβερό. Αλλά θα μου πείτε εδώ δεν βρίσκεις σήμερα στο ελληνικό διαδίκτυο κείμενο για τον Γιώργο Σεφέρη που πέθανε σαν σήμερα πριν από 45 χρόνια, τον νομπελίστα ποιητή της Ελλάδας, για τον Κουλούρη θα βρεις...

Οπως σοφά έλεγε ο Σεφέρης πριν από 50 και βάλε χρόνια, “σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις κι' ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον...”. Κι' εμείς, σε αυτήν εδώ την χώρα τώρα τελευταία, δεν κάνουμε και τίποτα άλλο, από το να σβήνουμε κομμάτια από το μέλλον.

Να ένα πράγμα σαν τον Κουλούρη δηλαδή...