Ο Ιβιτς είχε σχέδιο, ο Μπέντο αγόρασε χρόνο, ο Στράμα τα 'χασε!

Η κουβέντα ξεκινά από την ομάδα που είχε μπροστά της το σοβαρότερο τεστ και πήρε τα πιο καλά μαντάτα από την πρώτη βραδιά των ελληνικών ομάδων στο Europa League. Ο ΠΑΟΚ είχε απέναντί του μια καλοφτιαγμένη ομάδα της Serie A, η οποία καθοδηγείται από έναν πολύ αξιόλογο προπονητή και έχει ποιοτικό ρόστερ. Στη δεδομένη στιγμή, με τόσο μικρό αριθμό επίσημων αγώνων στα πόδια του και μπροστά στο κοινό του, ο ΠΑΟΚ είχε μια αποστολή με πολύ υψηλό συντελεστή δυσκολίας. Γι' αυτό και πιθανόν αυτή η βραδιά ήταν η πιο απαιτητική για τον προπονητή του, ίσως μαζί με εκείνην της ρεβάνς με τον Αγιαξ. Και επειδή ο ΠΑΟΚ καθοδηγείται από έναν πρωτόπειρο προπονητή, το ενδιαφέρον ήταν ακόμη μεγαλύτερο.

Αυτό που είδε ο ΠΑΟΚ από τη φετινή του έκδοση απέναντι σε αυτή τη Φιορεντίνα είναι μια πολύ καλή αρχή. Ο Ιβιτς εμφάνισε μια καλά στημένη και καλά διαβασμένη ομάδα, η οποία νοιάστηκε κυρίως για να δημιουργήσει μια βάση επιτυχίας με την προσοχή που έδωσε στην ανασταλτική συμπεριφορά. Ο ΠΑΟΚ ήταν και παρέμεινε συγκεντρωμένος στην εκτέλεση του αμυντικού σχεδίου του στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, και κατάφερε να ανταποκριθεί και στις ειδικές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν λόγω της πολύ καλής τακτικής αντίληψης των αντιπάλων του και της οξυδέρκειας του αντίπαλου προπονητή. Αν δεν έχανε και την ψυχραιμία του σε στιγμές, με τα πολλά και αχρείαστα παράπονα προς τον διαιτητή, δεν αποκλείεται να είχε επιτύχει ακόμη περισσότερα πράγματα στο τερέν της Τούμπας.

Του ΠΑΟΚ του έλειψε μόνο η ταχύτητα στη μετάβαση της ομάδας από την φάση “δεν έχω τη μπάλα και αμύνομαι” στη φάση “πήρα τη μπάλα και αναπτύσσομαι με ταχύτητα ώστε να προλάβω να εκμεταλλευτώ τους κενούς χώρους”. Και κυρίως για αυτό τον λόγο δεν κατόρθωσε να παράξει πολλές ευκαιρίες, αφού όποτε έβρισκε οργανωμένη την ιταλική ομάδα του ήταν πάρα πολύ δύσκολο να τη διασπάσει. Πιθανόν να είχε καταφέρει να φτιάξει καλύτερες φάσεις αν είχε σε καλύτερο βράδυ τον Τζαλμα Κάμπος, που ήταν κακός, ή και τους Ροντρίγκες – Αθανασιάδη, που ήταν μέτριοι. Το “επιθετικό” πρόβλημα του ΠΑΟΚ όμως οφειλόταν κυρίως στην αδυναμία του να χτίσει σωστά τις επιθέσεις του κάθε φορά που ανακτούσε την κατοχή της μπάλας είτε στην άμυνα είτε στο κέντρο. Κι αυτό του συνέβη αφενός επειδή αντιμετώπιζε μια πολύ ικανή ομάδα και αφετέρου επειδή, φυσιολογικό τέτοια εποχή, δεν έχουν ακόμη αυτοματοποιηθεί οι ομαδικές κινήσεις του επειδή δεν έχουν πολύ καιρό συνύπαρξης και δουλειάς ο προπονητής με αυτούς τους ποδοσφαιριστές.

Ο ΠΑΟΚ είναι κερδισμένος και ωφελημένος από την πρώτη του βραδιά στο Europa League. Διότι αφενός μπορεί, μετά από την 1η αγωνιστική, να πιστεύει ότι θα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση και αφετέρου έχει λόγους να πιστεύει ότι το χτίσιμο της νέας ομάδας του εξελίσσεται καλά.

Μπόνους, η χθεσινή εμφάνιση του Φερνάντο Βαρέλα. Ηταν μια παράσταση – σημάδι ότι ο ΠΑΟΚ βρήκε στη μεταγραφική περίοδο έναν πολύ καλό κεντρικό αμυντικό. Μπόνους ήταν και η εμφάνιση του Γλύκου, αλλά από αυτόν ο ΠΑΟΚ έχει ξαναδεί καλά σημάδια.

Αγόρασε χρόνο

Στη θέση του Πάουλο Μπέντο θα επέστρεφα στην Ελλάδα με καλή ψυχολογία. Ο απόλυτος στόχος της βραδιάς ήταν να αγοράσει χρόνο προκειμένου να συνεχίσει να μοντάρει τη νέα ομάδα, συναρμολογώντας σωστά όλα τα τελευταία κομμάτια που προστέθηκαν στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Και αυτός ο στόχος επετεύχθη, επειδή αποδείχθηκε ότι απέναντι σε αυτή την ελβετική ομάδα ήταν αρκετό να είναι σωστά τοποθετημένος ο Ολυμπιακός και προσεκτικός κάθε φορά που έχανε την μπάλα από τα πόδια του μέχρι να την ξαναπάρει.

Η δημιουργική δράση και η παραγωγή ευκαιριών ήταν φτωχές, απέναντι σε μια μέτρια ομάδα. Η εξήγηση όμως δεν είναι ανησυχητική για το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το team building του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν νέα πρόσωπα, που θέλουν χρόνο. Είναι και που υπάρχει νέος προπονητής, ο οποίος μετρά μόλις ένα μήνα στον πάγκο και είχε μέχρι χθες πολύ λίγο χρόνο συνύπαρξης με το σύνολο των ποδοσφαιριστών του. Ο Μπέντο, το καταλαβαίνεις από το πρώτο του ματς στον πάγκο του Ολυμπιακού, ήταν υποχρεωμένος να ξεκινήσει από τα βασικά προκειμένου να διορθώσει τις ατσαλιές που προηγήθηκαν. Το χθεσινό ματς δεν δείχνει τίποτα για την προοπτική του Ολυμπιακού. Δεν φανερώνει καν την ιδέα που έχει ο Πορτογάλος προπονητής για τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις. Αυτό που είδαμε χθες ήταν μια safe mode λειτουργία του Ολυμπιακού, που ήταν αρκετή για να φέρει το “διπλό” και να βάλει την βάση επίτευξης του στόχου της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Europa League.

Το μπόνους της βραδιάς ήταν η καλή απόδοση του Νικολα Λεάλι. Ενας τερματοφύλακας που έχει ήδη γράψει περί τις 160 επίσημες ιταλικές συμμετοχές, προφανώς έχει προλάβει να αποκτήσει εμπειρία. Επειδή όμως πρόκειται για ένα παιδί 23 ετών, το οποίο βγαίνει φέτος για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του, ο παρατηρητής περιμένει να δει αν είχε προλάβει να προετοιμάσει εαυτόν επαρκώς. Η ηρεμία στο παιχνίδι του, οι καλές έξοδοι, η σιγουριά στα μπλοκαρίσματα, η καλή συνεννόηση με τους αμυντικούς του, οι τρεις τέσσερις θετικές επεμβάσεις είναι σημάδια που δείχνουν στον παρατηρητή ότι υπάρχει λόγος για να τον κρατά ως περιουσιακό στοιχείο η Γιουβέντους και να τον δανείζει για να παίρνει εμπειρίες.

Για τον Ολυμπιακό δεν προκύπτει άλλο ασφαλές συμπέρασμα πλην του κύριου: ο χρόνος είναι πιθανόν να λειτουργήσει υπέρ του, και πάντως του ήταν και είναι αναγκαίος προκειμένου να καταφέρει να χτιστεί επαρκώς προτού δοκιμαστεί πιο έντονα. Ειδικά σε αυτή την περίοδο η καλή αύρα είναι αναγκαία σε μια ομάδα, γι' αυτό και είναι μεγάλο όφελος αυτό που αποκόμισε στη Βέρνη.

Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει χειρότερα

Στην πρώτη ανάγνωση, η μεγάλη ζημιά δείχνει να είναι το αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα από τα ματς που θα υπολόγιζε στα κερδισμένα στην οικονομία του γύρου, σε έναν υπολογισμό για πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League. Σου κάνει ζημιά να χάνεις από μια εκ των πιο μέτριων – στη δεδομένη στιγμή – εκδόσεων που έχει κυκλοφορήσει ποτέ ο Αγιαξ, σου ρίχνει την ψυχολογία στο ναδίρ. Σου κάνει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά η διαπίστωση ότι έχασες μέσα από τα χέρια σου μια νίκη σε ένα εντός έδρας παιχνίδι, στο οποίο πήρες προβάδισμα από το 5'ο λεπτό. Στην πραγματικότητα εκεί κρύβεται η μεγαλύτερη ζημιά που υπέστη το βράδυ της Πέμπτης ο Παναθηναϊκός: στην κατάρρευσή του στο 34'ο λεπτό ενός ματς κι ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καν νιώσει απειλή από τον αντίπαλό του, τον οποίο μάλιστα είχε καταφέρει να φέρει αρκετές φορές σε δύσκολη θέση, σχεδόν κάθε φορά που έπαιζε σωστά την επιθετική άμυνά του στο αμυντικό 1/3 του τερέν του Αγιαξ.

Σηκώνει συζήτηση η αποτελεσματικότητα του σχεδίου που είχε εκπονήσει για αυτό το ματς ο Αντρέα Στραματσόνι. Και κάνεις μεγάλη κουβέντα σχετικά με το αν είχε ή όχι νόημα απέναντι σε αυτόν τον Αγιαξ να επιλέγεις αυτή τη διάταξη (3-4-2-1), με την οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχουν δείξει μεγάλη οικειότητα και προσαρμοστικότητα οι ποδοσφαιριστές σου. Το σοκαριστικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού όμως ήταν η αντίδρασή του μετά το 1-1, και η γενεσιουργός αιτία δεν ήταν ο σχηματισμός ή οι επιλογές των προσώπων αλλά μόνο η αλλαγή στην ψυχολογία του, η κατάρρευσή του. Μετά το 34' ο Παναθηναϊκός δεν ξανάγινε ποτέ αυτός που ήταν πριν από το 34'. Δεν ξαναβρήκε ποτέ καθαρό μυαλό, δεν απηλλάγη ποτέ από τον εκνευρισμό που του δημιούργησε το γκολ του Τραορέ, επηρεάστηκε πολύ από την δικαιολογημένα μέτρια βραδιά του Λεντέσμα και περισσότερο από την απόσυρση του Λεντέσμα. Και έζησε σε απόλυτη επιρροή του εκνευρισμού του.

Το πιο ανησυχητικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι αυτό που έβγαζε στο τερέν από το 34' μέχρι το 90+ ήταν η αντανάκλαση της ψυχολογικής κατάστασης του προπονητή του. Τον Παναθηναϊκό που έβλεπες στο τερέν τον έβλεπες και στην ζαρωμένη από άγχος όψη του προπονητή του. Κι αυτή ήταν “διαχρονικά” η πιο σημαντική και καθοριστική ατέλεια του Στραματσόνι: το ότι τον λυγίζει συχνά η πίεση.

Βλέπεις το χθεσινό δείγμα, το οποίο ήρθε σε μια βραδιά που η κερκίδα συμπεριφέρθηκε υποδειγματικά, και αναρωτιέσαι πόσο μεγαλύτερη θα είναι η επίδραση του εκνευρισμού στην ομάδα σε μια στιγμή που θα δοκιμάζεται από αποτελέσματα ή προβληματικές εμφανίσεις και την ίδια στιγμή θα εισπράττει γκρίνια και από την κερκίδα.

Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του μετά το 34' είναι το μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα φανέρωσε το βράδυ της Πέμπτης στο τερέν της Λεωφόρου. Και τώρα μένει να διαπιστώσουμε αν ο Παναθηναϊκός θα καταρρέει κάθε φορά που θα του στραβώνει ένα ματς, ή αν επρόκειτο για μια κακή, έως και φυσιολογική, όταν έρχεται στο ξεκίνημα μιας σεζόν, παρένθεση.