Η FIFA έριξε την πιο βαριά ψήφο στις επερχόμενες εκλογές της ΕΠΟ!

Ολο αυτό που σήμερα επικυρώθηκε, εντός και εκτός αιθουσών μετά από τις συναντήσεις της αντιπροσωπείας των UEFA & FIFA με την διοίκηση της ΕΠΟ και τον υφυπουργό Αθλητισμού είχε συμβεί προ περίπου 50 ημερών. Πιθανόν όλοι εμείς, τα media, να μην το είχαμε αντιληφθεί εξαρχής, αλλά είχε γίνει από τις 6 Ιουλίου απολύτως σαφές από την FIFA προς την σημερινή έκπτωτη διοίκηση της ΕΠΟ ότι δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να υπακούσει στις εντολές της, οι οποίες ήταν συμβατές με την κοινή λογική αλλά και με τις θέσεις του Σταύρου Κοντονή. Συμβαίνει, επειδή ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί στην ελληνική ιστορία του ποδοσφαίρου η FIFA να πηγαίνει κόντρα στην ΕΠΟ αντί να την αγκαλιάζει και να της βάζει πλάτη, να μην αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις αλλαγές που φέρνει στο καθεστώς του ελληνικού ποδοσφαίρου η στάση της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας. Συμβαίνει επειδή οι Ελληνες έχουμε ελάχιστα αντιληφθεί πόσο έχει αλλάξει το καθεστώς στην παγκόσμια κοινωνία διοίκησης του ποδοσφαίρου από τη στιγμή που εκδιώχθηκαν ο Σεπ Μπλάτερ και ο Μισέλ Πλατινί.

Τι συνέβη σήμερα; Η FIFA και η UEFA δεν επηρέασαν μόνο τη σημερινή πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και την αυριανή. Με την σταθερή στάση των τελευταίων, πλέον, μηνών, οι διεθνείς συνομοσπονδίες δεν έχουν απλώς αναδιαμορφώσει τον συσχετισμό των δυνάμεων, φέρνοντας τον Κοντονή “από πάνω” στη σχέση με τον Γκιρτζίκη. Εχουν κάνει κάτι πολύ περισσότερο, πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό, εφόσον βεβαίως υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο άνθρωποι με ικανότητα να εκμεταλλευτούν το ρεύμα που δημιουργείται από τη στάση των διεθνών συνομοσπονδιών. Είναι σαν η FIFA και η UEFA να ψήφισαν στις εκλογές της ΕΠΟ κατά της σημερινής διοίκησης και να έδειξαν καθαρά προς το ελληνικό ποδόσφαιρο την προτίμησή τους, δηλαδή την επιθυμία τους να απαλλαγούν, ή σε κάθε περίπτωση να πάψουν να καλύπτουν το σημερινό καθεστώς που διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αυτό που έκαναν η FIFA και η UEFA περίπου έναν μήνα πριν από τις εκλογές στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, το τελεσίγραφο που έβαλαν προς την διοίκηση Γκιρτζίκη με το “ή κάνεις αυτά που σου λέμε εμείς και ο Κοντονής, ή σας ρίχνουμε και βάζουμε προσωρινή διοίκηση εμείς” είναι η πιο βαριά ψήφος στις ερχόμενες εκλογές της ΕΠΟ. Διότι ποιος θα δώσει πλέον ψήφο εμπιστοσύνης σε μια διοίκηση την οποία όχι απλώς δεν εμπιστεύονται η FIFA και η UEFA αλλά είναι έτοιμες να τη ρίξουν αν δεν κάνει όσα την αναγκάζουν πλέον να κάνει υπό την μορφή τελεσιγράφου;

Και φυσικά δεν είναι θέμα προσώπου, δηλαδή δεν είναι ο Γκιρτζίκης το πρόβλημα της FIFA· είναι το καθεστώς. Δηλαδή ακόμη και αν ο Γκιρτζίκης πειστεί, μετά από όλα αυτά, να κάνει πίσω και συμβεί το απλό, να κατεβάσει η ίδια παράταξη έναν άλλο υποψήφιο, οι πάντες στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα γνωρίζουν ότι αυτό το καθεστώς όχι απλώς δεν έχει πλέον την υποστήριξη ή έστω την ανοχή των FIFA & UEFA αλλά ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: οι διεθνείς συνομοσπονδίες έχουν πλέον επιλέξει να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αλλάξει το καθεστώς που διοικεί το ποδόσφαιρό της και να ξεμπερδέψει με το κατεστημένο.

Ιστορική ευκαιρία, ιστορική ευθύνη

Και ερχόμαστε στο δια ταύτα: η συγκυρία είναι ιστορική. Ποτέ η FIFA δεν είχε ασχοληθεί τόσο πολύ με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ποτέ ένας εκπρόσωπός της δεν είχε αναγκαστεί να κάνει την “οι νόμοι είναι πάνω από το καταστατικό” δήλωση προκειμένου να αναγκάσει την ΕΠΟ να υπακούσει, ποτέ δεν είχε υποχρεώσει την ΕΠΟ να αλλάξει καταστατικό, ποτέ δεν είχε εξωθήσει μια διοίκηση σε αποχώρηση από την Ομοσπονδία. Η FIFA το κάνει για πρώτη φορά και δίνει στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε ποτέ, στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, να αλλάξει προδιαγραφές και να δημιουργήσει νέο περιβάλλον που θα ευνοεί τη διαμόρφωση συνθηκών διαφάνειας, ισονομίας, δικαιοσύνης. Γι' αυτό και η ευθύνη που φέρουν οι σημερινοί παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ιστορική. Επειδή όμως από αυτούς, και ειδικά από τους επιχειρηματίες, ποτέ κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι θα επιδιώξουν το “50-50” και ότι δεν θα επιδιώξουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, αυτός που φέρει την ιστορική ευθύνη, για όσο θα βρίσκεται στη θέση του, είναι ο Σταύρος Κοντονής. Είναι πραγματικό, αληθινό και απολύτως σαφές πλέον το συμπέρασμα ότι σήμερα κρατά στα χέρια του τη δύναμη για να αλλάξει τους κανόνες του ποδοσφαιρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα. Οπως σημείωνα και τον Ιούλιο, το ιστορικό στοίχημα του Κοντονή κρύβεται στην αλλαγή των κανόνων, του πλαισίου λειτουργίας του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Πιο πολύ από πρόσωπα, η ανάγκη είναι να αλλάξουν οι κανόνες και να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο λειτουργίας που θα εγγυάται ότι τα πρόσωπα δεν θα μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες. Αυτές τις αλλαγές μπορεί να τις επιβάλει μόνο η FIFA στην ΕΠΟ. Και αυτό, όπως τούτο τον καιρό διαπιστώνουμε, είναι εφικτό. Το κάνει εφικτό με τη στάση του ο Κοντονής. Εχει κάνει την κούρσα, έχει κάνει τις ντρίμπλες, του βγήκαν οι κομπίνες, και τώρα έχει φτάσει να είναι αμαρκάριστος στο ύψος του πέναλτι, χωρίς τερματοφύλακα. Εύχομαι να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα, δηλαδή να μην τυφλωθεί από το φως των προβολέων που πέφτουν πάνω του, να μην εκτελέσει υπό την επήρεια έπαρσης ή αλαζονείας, και φυσικά να εξακολουθήσει να έχει τη στήριξη της κυβέρνησης. Διότι ναι, αυτή τη στιγμή μοιάζει ότι αυτό είναι ένα γκολ “από αυτά που δεν χάνονται”, αλλά στο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί ότι όλα τα γκολ χάνονται.

Δεν θα εκλέξει πρόεδρο και διοίκηση στην ΕΠΟ ο Κοντονής, και δεν θα 'πρεπε να το σκεφτεί ποτέ αυτό. Τούτες τις μέρες όμως ξαναγράφεται το καταστατικό της ΕΠΟ και μπαίνουν νέες προδιαγραφές στα θεμελιώδη, δηλαδή στη Δικαιοσύνη και τη Διαιτησία. Αν όλα αυτά αλλάξουν, και αν το επόμενο βήμα είναι η αλλαγή του εκλογικού συστήματος της Ομοσπονδίας, στο εξής δεν θα είναι εύκολο να ξαναπέσει η ΕΠΟ στα χέρια ενός επόμενου Γκιρτζίκη. Τουλάχιστον όχι προτού ξαναγίνουν η FIFA και η UEFA αυτές που ήταν στον καιρό του Μπλάτερ και του Πλατινί.