Ο Σεμπά και μία βασική αρχή των μεταγραφών

Ο Σεμπά ήταν ο καθοριστικός παίκτης του Ολυμπιακού στη νίκη του στην Πορτογαλία. Κι ήταν κι ο πιο επικίνδυνος κυνηγός του στο πρώτο ματς με τη Χάποελ (στη ρεβάνς δεν τον έβαλε ούτε λεπτό ο Βίκτορ, όπως δεν είχε βάλει και τον Πάρντο!).

Δεν μπορώ να προδικάσω τι θα κάνουν φέτος ο Βραζιλιάνος κι ο Κολομβιάνος, αλλά ξέρω ότι υπάρχει μία βασική αρχή του ποδοσφαίρου όταν μιλάμε για μεταγραφές: η συντριπτική πλειοψηφία των μεταγραφών αποδίδουν καλύτερα τον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου τους. Έχοντας προσαρμοστεί καλύτερα, παίζουν και καλύτερα. Βάλτε κάτω τόσους και τόσους παίκτες στον Ολυμπιακό και θα δείτε ότι σχεδόν όλοι τον δεύτερο χρόνο έπαιξαν καλύτερα.

Κι εδώ πρέπει να δώσουμε κι ένα πόντο στον Ολυμπιακό, που σχεδόν όλους τους παίκτες που πουλάει ακριβά, τους πουλάει μετά και το δεύτερο χρόνο του συμβολαίου τους, παρότι είχε προτάσεις να τους δώσει κι από τον πρώτο χρόνο. Βλέπε Μιραλάς, Μανωλά, Μαζουάκου κ.α. Κατ΄ αυτό τον τρόπο και παίρνει τον καλύτερο δεύτερο χρόνο των παικτών, αλλά έτσι παίρνει και την υπεραξία ακριβώς από την καλή τους κατάσταση.

Ας δούμε λοιπόν μήπως κι ο Σεμπά κι ο Πάρντο κι άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού αποδώσουν φέτος καλύτερα από την περασμένη σεζόν, όπως υπαγορεύει η ποδοσφαιρική λογική. Βέβαια, πάντα σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του καθενός.

Για παράδειγμα, ο Πάρντο είναι παίκτης των στιγμών, του λείπει η διάρκεια και η σταθερότητα. Αλλά στις καλές του στιγμές πραγματικά κάνει τη διαφορά. Με την Αρόουκα έβγαλε δύο σέντρες φαρμάκι: στη μία σκόραρε ο Σεμπά, στην άλλη ο Ιντέγε στο τσακ δεν πρόλαβε να το κάνει κι αυτός το γκολ.

Ξέρουμε τα μειονεκτήματα του Πάρντο. Όπως για παράδειγμα την επιπολαιότητά του-στο πρώτο ματς έδωσε δύο φορές την μπάλα σε αντίπαλο, δίνοντας ευκαιρία αντεπίθεσης στους Πορτογάλους. Όμως, οι στιγμές του είναι υπερπολύτιμες-φέρνουν γκολ, δικά του η, συμπαικτών του.

Ο δε Σεμπά μοιάζει φέτος πιο απελευθερωμένος στο παιχνίδι του. Κι αρχίζει να γίνεται πιο επικίνδυνος, κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Δεν είναι μόνο το γκολ του στην Αρόουκα. Π.χ. θυμηθείτε στο φιλικό στο Περιστέρι μία εξαιρετική προσπάθειά του κι ένα δεξιοτεχνικό πλασέ στο δοκάρι. Αν καταφέρει και συνεχίσει έτσι, να απειλεί με γκολ κι ασίστ, θα είναι καλό εργαλείο, γιατί έχει τη διάθεση να τρέξει πίσω και να μαρκάρει όπως έκανε λ.χ. με ξεχωριστή επιτυχία σε μία φάση στο πρώτο παιχνίδι.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να ενισχυθεί επιθετικά-και στα πλάγια και στη θέση του φορ, ειδικά με τον Πουλίδο υπό παραχώρηση. Αλλά στα δικά μου τα μάτια δεν υπάρχει κι αμφιβολία ως προς το ότι κι ο Πάρντο κι ο Σεμπά κι ο Ιντέγε, ακόμη κι ο Ντα Κόστα αν μείνει (που έχει πρόταση να φύγει κι άρα μάλλον θα φύγει), φέτος μπορεί να βοηθήσουν την ομάδα περισσότερο από πέρσι. Αρκεί φυσικά να υπάρξει και το κατάλληλο κλίμα, να τους εμπιστευθούν κλπ, κλπ. Όχι όμως με την πρώτη τους προσπάθεια που δεν θα βγει, να πέφτει κράξιμο...

Γιατι καλές είναι οι μεταγραφές, κι ο Νίλμαρ κι ο Μαρίν κ.α, αλλά δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να λειτουργήσει ως ομάδα αλλάζοντάς τους όλους…