Το... αδερφάκι του Φουστέρ

Το είχε αποκαλύψει ο ίδιος. Σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις που παραχώρησε στην εξαετία του, στο μεγάλο λιμάνι. Ένα «παρασκήνιο» που τον καταδίωκε τουλάχιστον δύο-τρεις μήνες και μάλιστα στη «γειτονιά» του. Στο ίδιο του το σπίτι.

Έναν χρόνο πριν ο Νταβίδ Φουστέρ πιάσει λιμάνι, έκανε την μοναδική «πραγματική» σεζόν του στη Πριμέρα Ντιβιζιόν με τα χρώματα της Βιγιαρεάλ. Γιατί μπορεί να άνηκε στο κίτρινο υποβρύχιο από μικρό παιδί, στο πλήρωμα του όμως χώρεσε την περίοδο 2009-10. Με προπονητή τον Ερνέστο Βαλβέρδε.

Στο ξεκίνημα λοιπόν εκείνης της χρονιάς, ο Νταβίδ Φουστέρ γνώριζε την αποθέωση έξω από τα αποδυτήρια του Μαδριγάλ. Έπεφτε ο κόσμος στην αγκαλιά του. Φωτογραφίες, αυτόγραφα και τέλος πάντων όλα τα ωραία της δημοφιλίας του ποδοσφαίρου.

Ποιο ήταν όμως το πρόβλημα με αυτή την υπερβολική δόση αγάπης; Ότι οι φίλαθλοι στην πραγματικότητα δεν είχαν ιδέα ποιος ήταν. Οι περισσότεροι τον περνούσαν για τον Νίλμαρ.

Ναι, για τον Βραζιλιάνο που τις επόμενες ώρες αναμένεται στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Εκείνο το καλοκαίρι του 2009 τον απέκτησε η Βιγιαρεάλ, σε μια μεταγραφή που έφτασε στα 16,5 εκατ ευρώ. Ήταν το μεγάλο λάτιν όνομα, μιας ομάδας που τις ίδιες ημέρες έδινε κοντά έξι εκατ ευρώ για τον Ιβάν Μαρκάνο, που έπαιρνε ελεύθερο τον Γιουζού Άλντιντορ (πρώτος μεταγραφικός στόχος των Ερυθρόλευκων ο Αμερικανός φορ τότε), που είχε στο ρόστερ της τον Αριέλ Ιμπαγάσα. Ένας... μικρός Ολυμπιακός του μέλλοντος αλλά και του παρελθόντος.

Ο Φουστέρ έκανε στο λιμάνι σπουδαία καριέρα. Ο Ιμπαγάσα το ίδιο. Σημαντικός αποδείχθηκε εκείνη την πρώτη «δανεική» σεζόν και ο Ιβάν Μαρκάνο. Μακάρι λοιπόν ο Νίλμαρ να δημιουργήσει «καρέ». Οι Ερυθρόλευκοι το έχουν ανάγκη. Έχει μεγάλη σημασία να τους «βγει» αυτή η επιλογή. Ειδικά σε αυτή τη χρονική συγκυρία.

Δεν είναι το ίδιο βέβαια. Δεν είναι ίδια η αφετηρία του. Εκείνος περισσότερο θυμίζει Γέστε και Βαλντέζ παρά τον Φουστέρ και τους άλλους. Πολλά τα χρόνια μακριά από την Ευρώπη. Διότι στην πραγματικότητα από τότε που έφυγε από την Βιγιαρεάλ (2012) τον... χάσαμε γενικώς. Έπαψε να αγωνίζεται στην εθνική ομάδα, έπαψε να βρίσκεται στο προσκήνιο. Και η «εμπειρία» των πετροδόλλαρων μπορεί να γεμίζει τραπεζικούς λογαριασμούς, αδειάζει όμως «δυνάμεις».

Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές που επέστρεψαν στην Ευρώπη από εκεί τα κατάφεραν να επανέλθουν στο ίδιο επίπεδο. Πόσο μάλλον σε αυτή την ηλικία.

Ο Ολυμπιακός όμως έχει ανάγκη από ένα μεγάλο όνομα. Από έναν ποδοσφαιριστή που θα αλλάξει την «διάθεση» και την «αύρα» γύρω από την ομάδα, σε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι. Πόσο μάλλον λάτιν που παραδοσιακά το λιμάνι τους έχει στην καρδιά του. Δεν είναι ο Νίλμαρ ο Ριβάλντο και ο Τζιοβάνι. Αλλά εν έτη 2016 είναι μια κίνηση ξεχωριστή για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η πρώτη πραγματική «μεταγραφική» κίνηση των Ερυθρόλευκων αυτό το καλοκαίρι.Και μιας αναμένονται άλλες δύο αντίστοιχες (στόπερ, εξτρέμ) προς το φινάλε του Αυγούστου; Κάλιο... αργά...