Να σου κάνω λίγη καζούρα;

Μεγαλωμένος όπως έχουμε ξαναπεί σε ένα σπίτι με πατέρα μίζερο Παναθηναϊκό (μακριά από μένα η μιζέρια του), μητέρα και αδερφό Ολυμπιακούς και την πλειοψηφία των κολλητών μου από το 1ο δημοτικό σχολείο Δάφνης επίσης Ολυμπιακούς, οι αφορμές για καζούρα ήταν εκατέρωθεν συχνές. Από όλους ο πιο εκνευριστικός ήταν ο αδερφός μου. Δεν έβριζε ποτέ, δε χειρονομούσε, δεν τραγουδούσε συνθήματα αλλά, ενώ δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα ούτε με μπάλα ούτε με μπάσκετ, ήξερε ο άτιμος όλα τα αποτελέσματα. Μετά τα ντέρμπι που κέρδιζαν, επέστρεφε τη νύχτα στο κοινό μας δωμάτιο κι ενώ παρίστανα τον κοιμισμένο, αυτός σφύριζε πριν κοιμηθεί τον ύμνο του Ολυμπιακού. Ο ήχος αυτός που τρυπούσε τα μηνίγγια μου, ήταν η χειρότερη για μένα καζούρα.

Με τους κολλητούς τα πειράγματα ήταν αθώα μέχρι που μεγαλώσαμε και πάψαμε ακόμα και να πειραζόμαστε. Βλέπαμε τα ματς μαζί και παρόλο που μέσα μας ευχόμασταν ήττα του αιωνίου -να λέμε αλήθειες Γιώργο και Τόλη- εξωτερικεύαμε έναν πολιτισμό σαν απόφοιτοι του Eaton (αν κι αυτοί μου φαίνονται gentlemen κάφροι). Το πιστεύετε ότι ακόμα και προχτές που έπαθε τη νίλα ο Ολυμπιακός στο Ισραήλ, εγώ σκεφτόμουν τους κολλητούς που υπέφεραν; Εντάξει μου πέρασε γρήγορα. Φαντάζομαι αν βρισκόμασταν απόψε για μπύρα, οι κουβέντες θα ήταν του τύπου “γαυράκια άμα σας χαλάει το Ισραήλ, να κάνετε διάβημα στην UEFA να τους διώξουν” και η απάντηση του στυλ “βαζελάκο μη μιλάς και πάθεις καμιά Καμπάλα ξανά”. Είμαστε πολύ φλώροι για το 2016 ε;; Ούτε ένα σεξιστικό, ούτε κάτι για τις μανάδες μας, ούτε μια εμετική φωτοσοπιά να ανταλλάξουμε στο fb, σαν αυτές που στολίζουν τις εφημερίδες στα περίπτερα, τίποτα.

Μπαίνεις στο twιtter μετά τα ματς και δεν πιστεύεις αυτά που διαβάζεις. Βρισίδι; Ατελείωτο και ευρηματικά αισχρό. Οχετός ανυπόγραφος σαν digital μπουνιές που εύχομαι να μη συναντηθούν ποτέ. Μίσος, μίσος, μίσος... Είτε είναι 40αρηδες παντοφλιασμένοι από τη γυναίκα τους, είτε 15χρονα που ανυπομονώντας να πηδήξουν τα “δίνουν” όλα στο πληκτρολόγιο, είτε γκόμενες που αισθάνονται πιο χειραφετημένες αμά γράφουν σχόλια σαν τον Μπάμπη το Σουγιά, όλοι αυτοί πάντως δε νομίζω να είναι normal σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους και να τρελαίνονται μόνο για την μπάλα. Θα μου πεις σε μια χώρα όπου οι εκδότες χουλιγκανίζουν από τα πρωτοσέλιδα ανταλλάσοντας χυδαίες φωτό, σχόλια, παροτρύνσεις για βία και η ΕΣΗΕΑ διαγράφει την Τσαπανίδου γιατί έκανε διαφήμιση καλλυντικών, τι περιμένεις;

Η καζούρα η καλή θέλει τρόπο. Πρώτα απ'όλα θέλει υπομονή. Ξέρεις πως σιγοψήνεται ο άλλος, όταν την περιμένει και δεν έρχεται; Ξαφνικά τού τη σερβίρεις στα μούτρα. Έχει χάσει ο Ολυμπιακός Τετάρτη βράδυ κι εσύ τηλεφωνείς Πέμπτη μεσημεράκι στο γαυροκολλητό και του λες, “πάμε αεροδρόμιο να χειροκροτήσουμε τα παιδιά για την προσπάθεια;” Αλλά κι όταν δέχεσαι την καζούρα, υπομονή κι εκεί. Υπομονή και μνησικακία. Πληρώνεις όταν έρθει η ώρα με το ίδιο νόμισμα. Βρετανικά και φλεγματικά. Άμα ο άλλος είναι έξυπνος θα τον τσούξει. Αν δεν είναι, τσάμπα ασχολείσαι. Και η αυτοκαζούρα χρειάζεται. Σε εκτονώνει, αφοπλίζει τον απέναντι και μετατρέπει την πίκρα σου, σε πικρό χιούμορ. Τί πιο ψυχοθεραπευτικό; Τί πιο τίμιο; Αν έχεις ψηφίσει τον αντιμνημονιακό Σαμαρά ή τον αντιμνημονιακό Τσίπρα και δεν καταφύγεις στην αυτοκαζούρα πάει, τό 'χασες το μυαλό σου πατριώτη. Άμα βλέπεις παικταρά τον Φιγκέιρας ή τον Ιβάνοφ άσ' το, δες κολύμβηση στο Ρίο καλύτερα.

Πάντως με το κλίμα που διαβάζω δεξιά κι αριστερά, η εποχή που θα ξανακάτσουμε μαζί στο γήπεδο ασφαλείς να δούμε ματσάκι, αργεί πάρα πάρα πολύ. Σαν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια ένα πράγμα...

Υ.Γ. Για το χτεσινό ματς τι να γράψω; Πάλι Βιγιαφάνιες δεν είδαμε, αλλά αφού ψήφισαν οι Σουηδοί τον Γουακάσο MVP δικαιώθηκε ο Στράμα. Στα σοβαρά τώρα, Στηλ ΟΚ, Μέστο νορμάλ, Λεντέσμα καλός, Ιμπάρμπο κολώνα, Κουτρουμπής καλός αλλά θέλει ξύρισμα, Ζέκα πάσαρε σωστά μόνο στα δέκα εκατοστά, Μπεργκ καλός, Λουντ καλός και κάποια στιγμή μπήκε κι ο Σανμαρτεάν μέσα του και Γουακάσο καλός και ομολογουμένως σοβαρός. Τώρα ο Ιβάνοφ προφανώς είναι ο προσωπικός γυμναστής του Μολέδο. Κάνει τουλάχιστον δυο ζεμπεκιές ανά ματς ως τώρα, για να κρατάει τον Βραζιλιάνο παικταρά σε εγρήγορση. Άραγε θα παίρνουν και το ίδιο πριμ αυτοί οι δύο; Ο Λέτο ξέρει τόνους μπάλα κι ο επιθετικός της ΑΙΚ πρέπει επειγόντως να τεθεί στη διάθεση Πεδουλάκη για 4άρι. Απ' τον Κούζμιτς καλύτερος θα είναι.

Υ.Γ.2 Μια χαρά είναι η Μπρόντμπι. Ψηλή, ξανθιά, βόρεια... Μόνο Καμπάλα δεν ήθελα και κουμπάρους. Υπάρχει λόγος.

Υ.Γ.3 Εσείς που με κατηγορείτε στα σχόλια για καφενειακά ποδοσφαιρικά άρθρα, πιστεύατε ότι γράφω μετά το ματς, για να με διαβάζουν καρδιοχειρουργοί ενώ κάνουν bypass; Έλα Χριστέ και Παναγία...