Για να μην πηγαίνουν χαμένες οι πάσες του Φορτούνη

Αν έχει δει κάποιος τα τρία πρώτα φιλικά του Ολυμπιακού και δεν ήξερε την ομάδα από πέρσι, πιστεύω ότι το πρώτο συμπέρασμα που θα έχει βγάλει είναι ότι η ομάδα χρειάζεται ένα εξτρέμ με ικανότητα στο ένας προς ένα.

Ο Φορτούνης κι ο Τσόρι πέρασαν ένα σωρό έξοχες πάσες στα άκρα της επίθεσης κι ειδικά προς τα δεξιά, αλλά όλες πήγαν στράφι. Βέβαια, ακόμη δεν έχει παίξει ο Ντουρμάζ, αλλά ούτε ο Σεμπά και κυρίως ούτε ο Πάρντο έχουν κάνει τη διαφορά.

Είναι αλήθεια ότι ο Κολομβιανός μας απέδειξε κατά την περασμένη σεζόν ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά-ότι είναι πολύ ασταθής, αλλά κι ότι στα καλά του μπορεί να δώσει πραγματικά το παραπάνω. Όμως, μέχρι στιγμής στην προετοιμασία δεν είναι αυτός που πρέπει. Στο πιο δυνατό τεστ, με την Γκεντ, δεν θυμάμαι μετά από ένα καλό πρώτο πεντάλεπτο, να έκανε μία καλή ντρίμπλα, να είχε ένα καλό σουτ, να πέρασε μία καλή σέντρα. Κι αν μη τι άλλο σε 10 προσπάθειες, περιμένεις έστω δύο-τρεις να σου βγουν καλές. Παραμένει ο πιο επικίνδυνος ακραίος, αλλά δεν έχει ακόμη ουσία στο παιχνίδι του. Μοιάζει να φτιάχνει φάσεις με την δραστηριότητά του, αλλά ο ίδιος να τις χαλάει.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα που θα έβγαζες αν έβλεπες τα φιλικά και δεν ήξερες τίποτα από Ολυμπιακό, θα ήταν ασφαλώς η πολύ ώριμη παρουσία του Βούρου, τόσο σαν στόπερ, όσο και σαν δεξί μπακ. Γιατί δεν ήταν μόνο η ασφάλεια που έδινε στην ομάδα αμυντικά. Ήταν κι ο ασφαλής τρόπος με τον οποίο έβγαζε την μπάλα από την άμυνα προς τη μεσαία γραμμή-μακάρι να το έκαναν έτσι κι οι άλλοι αμυντικοί. Για παράδειγμα, οι μακρινές πάσες του Σιόβα δεν βρήκαν ποτέ κανένα φορ, είτε τον Ιντέγε, είτε τον Πουλίδο. Εκεί που ο Βούρος χρειάζεται βελτίωση είναι στις σέντρες όταν ανεβαίνει μπροστά.

Παρεμπιπτόντως, ο Ιντέγε ξεκίνησε την προετοιμασία χάνοντας ένα πολύ εύκολο γκολ, σα συνέχεια των ανάλογων γκολ που είχε χάσει κατά την προηγούμενη σεζόν-σε τετ α τετ και με τον γκολκίπερ πεσμένο, δεν λέει να πλασάρεις χαμηλά και πάνω του. Πάλι καλά που ο Νιγηριανός είναι μαχητής και μπορεί και συνέρχεται μέσα στο ματς: λίγο μετά κέρδισε ο ίδιος το φάουλ κι από την εκτέλεση του Φορτούνη ισοφάρισε με κεφαλιά σε εντελώς οριακή φάση, κάνοντας και…κωλοτούμπα, δείγμα του πόσο το ήθελε το γκολ.

Ο άλλος φορ, ο Πουλίδο, έκανε φοβερή δουλειά στο β΄ημίχρονο, δίνοντας μεταξύ άλλων και δύο πάσες-γκολ σε Μπουχαλάκη και Τσόρι, αλλά δεν πήρε ο ίδιος ούτε μία πάσα για να τελειώσει μία φάση! Και μάλλον έχοντας απηυδήσει, με το που πήρε την μπάλα στο 90’, σούταρε από μακριά και πολύ πλάγια, για να έχει να λέει ότι έκανε ένα σουτ σε ένα ολόκληρο ημίχρονο!

Ευχάριστη διαπίστωση η νοοτροπία που έβγαλε ο Καπίνο: ενώ έφαγε γκολ δια…τηλεφώνου, αμέσως σήκωσε κεφάλι, βγήκε νικητής σε δύο τετ α τετ και ξεκίνησε ο ίδιος με πάσα με τα χέρια στον Τσόρι τη φάση του 2-2. Ακόμη η εικόνα του Ντε Λα Μπέγια ως ένα ασφαλές αμυντικά μπακ, με σωστά ανεβάσματα επιθετικά. Λογικά, σε καλύτερη φυσική κατάσταση, θα είναι πολύτιμο εργαλείο από αριστερά.

Ανησυχητική διαπίστωση από το δυνατό αυτό φιλικό, ήταν η εμφάνιση του Μποτία. Έχανε την μπάλα μέσα από τα πόδια του δίνοντας φάουλ-μισό πέναλτι, έχανε τον προσωπικό του αντίπαλο, δεν έπαιρνε σωστές τοποθετήσεις στις εναέριες μάχες. Εγώ θεωρώ ότι ο Βίκτορ πρέπει να δει περισσότερο τον Ντα Κόστα, παρά το μειονέκτημα της ταχύτητας, που (κι αυτός έχει και) φάνηκε πολύ στη φάση στο 90’ που οι Βέλγοι μπορούσαν εύκολα να κάνουν το 3-2.

Και σίγουρα περιμένω από το Σιόβα να ρολάρει καλύτερα και να βγάλει σύντομα πολύ καλύτερη εικόνα απ΄ ότι μέχρι σήμερα.

Άσχετο: Έχουν γίνει ήδη τρεις πλάκες. Μπορεί να γίνει και τέταρτη, μεγαλύτερη…