Ο Τύπος στην Ελλάδα και ο περίγυρος του ΠΑΟΚ, τον έφεραν στον προθάλαμο της εξόδου από την Τούμπα. Ο ίδιος επέλεξε συνειδητά να μην μιλήσει. Να μην πει το παραμικρό το δύσκολο διάστημα, μετά τον τελευταίο αγώνα με τον Παναθηναϊκό, που δίχως να έχει επίσημη ενημέρωση, έβλεπε και διάβαζε διάφορα για το μέλλον του.

Τελικά, ο Καστοριανός τερματοφύλακας, όχι μόνο δεν έφυγε, παρέμεινε στον ΠΑΟΚ και χαριτολογώντας, τώρα που πέρασαν τα δύσκολα, ζητάει ένα πράγμα από τον Τύπο: να τον ξαναδιώξει από την ομάδα! Για να παραμείνει για πολλά χρόνια…

«Δεν με πειράζει καθόλου. Η λογική αυτή δημιουργείται, κυρίως, από τους δημοσιογράφους. Δεν φοβάμαι να ξεκινήσω από τρίτος τερματοφύλακας στον ΠΑΟΚ», λέει και όσο μπορεί είναι ξεκάθαρος απέναντι στον Τύπο. «Δεν έχω κάποιο παράπονο. Απλά, αμέσως μετά τη λήξη των πλέι οφ, είδα δημοσιεύματα που έλεγαν πως φεύγω, πως δεν με υπολογίζουν, και τελικά έγινε εντελώς το αντίθετο. Αυτός είμαι, και δεν θα αλλάξω. Αυτό που σκέφτομαι το λέω», εξηγεί.

-Εχεις βρεθεί σε μια θέση που δεν είναι και η πλέον εύκολη, καθώς πλαισιώνεσαι από άλλους δυο τερματοφύλακες υψηλού επιπέδου...

«Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Έχω βρεθεί ξανά σε αυτή τη θέση. Στον Άρη ήμουν μαζί με Σηφάκη και Γιακούποβιτς, δυο παιδιά που ήταν “πρώτοι” τερματοφύλακες. Τέτοιες καταστάσεις μόνο καλό μπορούν να μου κάνουν».

-Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία έξι χρόνια δεν είχε ξεκάθαρο “Νο1” κάτω από την εστία. Μήπως αυτή η κατάσταση των τελευταίων ετών σου δίνει κίνητρο;

“Όχι… Προσωπικά έχω κίνητρα σαν άνθρωπος και σαν αθλητής. όταν είμαι υγιής δεν έχω να φοβηθώ κάτι. Θα παλέψω για να καθιερωθώ. Εσείς με διώχνετε και εγώ τελικά είμαι εδώ. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου. Ήθελα να βρίσκομαι εδώ, το πέτυχα και είμαι ικανοποιημένος. Συνάντησα αρκετές δυσκολίες. Βρέθηκα στην ομάδα εν μέσω αλλαγών και αναταραχών. Πέρασε δύσκολες στιγμές ο προπονητής, έφυγε ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος, και τελικά έγινε αλλαγή προπονητή. Έκανα κάποια παιχνίδια καλά και κάποια μέτρια. Σαν Μάρκος, νιώθω καλά, πατάω γερά, συνεχίζω να δουλεύω. Με εξιτάρει ο ανταγωνισμός. Κάνει καλό και σε εμένα και στην ομάδα».

-Χρησιμοποίησες την λέξη «αναταραχή» για τον ΠΑΟΚ….

“Ο Τούντορ είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος και προπονητής, αλλά από κάποια στιγμή και μετά χάθηκαν οι ισορροπίες. Μαζί του συνεργάστηκα για λίγο καιρό. Υπήρχαν πολλοί τραυματισμοί, είχα και εγώ έναν. Έγιναν πολλά. Όταν βρήκαμε ξανά την ισορροπία μας, έπαιζε ο καθένας στη θέση του, και με πιο ορθολογικά συστήματα, όλα πήγαν καλύτερα».

-Ήταν δύσκολη η προσαρμογή σου στον ΠΑΟΚ;

«Όχι, όλοι με βοήθησαν για να μπορέσω να σταθώ στην ομάδα και να αισθανθώ καλά».

-Πως βίωσες τον τραυματισμό σου;

«Δεν ήταν κάτι εύκολο. Ζορίστηκα αρκετά για να αντεπεξέλθω στα παιχνίδια. Το ιατρικό και προπονητικό τιμ ήταν στο πλευρό μου και αυτό είναι σημαντικό για έναν αθλητή που περνάει τέτοιες καταστάσεις. Αντεπεξήλθα στα παιχνίδια. Ζορίστηκα πολύ. Όμως, γιατροί και προπονητές στάθηκαν δίπλα μου. Δεν είχα το παραμικρό θέμα προσαρμογής. βρέθηκαν στην ομάδα, δούλεψα, έπαιξα και κρίθηκα».

-Και όταν παίζεις και στον πάγκο, πάντα φωνάζεις. Αυτό γίνεται από ένστικτο;

«Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Στο παιχνίδι μέσα, το μόνο που σκέφτεσαι είναι να βοηθήσεις την ομάδα όπως μπορείς. Και μέσα σε αυτά είναι να κατευθύνεις τους συμπαίκτες σου».

-Θα δεις το πρώτο Ευρωπαϊκό παιχνίδι του ΠΑΣ;

«Μακάρι να μπορέσω να το δω. Πέρασα 2,5 χρόνια σε αυτή την ομάδα. Αγαπήθηκα και την αγάπησα. Τους εύχομαι καλή επιτυχία, θέλω να τους δω να περνάνε στην επόμενη φάση».