Το αμυντικό τρανζίσιον, οι ευκαιρίες και ο Ευαγγέλου

Τα φιλικά είναι για τους προπονητές. Ούτε για τους δημοσιογράφους, ούτε για τον κόσμο, ούτε φυσικά και για το αποτέλεσμα. Αυτό είναι το τελευταίο που μετράει εκτός και αν είσαι... μερακλής και το έχεις παίξει σε κανένα στοίχημα. Το τελευταίο που έχει σημασία είναι αν νικήσεις ή αν χάσεις αυτή την περιόδο. Το ζητούμενο είναι να φαίνονται σιγά σιγά πράγματα που δουλεύονται στις προπόνησεις, να βλέπεις τις αδυναμίες και με την διάγνωσή τους να προχωράς στην λύση των προβλημάτων. Για παράδειγμα το καλοκαίρι του 2010 ο Παναθηναϊκός «πετούσε» στην Αμερική στο τουρνουά με Μίλαν και Ίντερ και στην έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων «σερνόταν».

Στο πρώτο φιλικό επί ολλανδικού εδάφους, οι «πράσινοι» αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2 με την Άαχεν, ομάδα που αγωνίζεται την τέταρτη κατηγορία της Γερμανίας. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, τα πόδια ήταν βαριά, ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι έχει πολύ δρόμο ακόμη για να γίνει αυτό που πρέπει, ωστόσο, αξίζει να σταθούμε σε 3-4 επιμέρους συμπεράσματα.

ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΤΡΑΝΖΙΣΙΟΝ

Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε δύο γκολ φτηνά στο πρώτο εικοσάλεπτο, αποτέλεσμα της κακής λειτουργίας στο αμυντικό τρανζίσιον το πρώτο και της κακής τοποθέτησης του Βλαχοδήμου στο δεύτερο. Ας σταθούμε στο άνοιγμα του σκορ από την Άαχεν που έχει και την μεγαλύτερη σημασία. Ο Στραματσόνι δούλεψε αρκετή ώρα σε αυτό το κομμάτι στην προπόνηση της Πέμπτης και ζήτησε συγκεκριμένα πράγματα που δεν έγιναν σωστά.
Οι «πράσινοι» χάθηκαν στο γήπεδο στην αντεπίθεση των Γερμανών και αυτό ήταν ένα καλό «καμπανάκι» για τις επιστροφές ενόψει της συνέχειας. Το θετικό είναι πως το πρόβλημα έχει διαγνωσθεί.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΦΑΣΕΩΝ

Θα περίμενε κανείς απέναντι σε έναν αντίπαλο με ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, ο Παναθηναϊκός να είναι περισσότερο παραγωγικός. Με εξαίρεση κάποιες μικροευκαιρίες στο πρώτο μέρος και τα δύο γκολ, οι «πράσινοι» δεν έφτιαξαν αρκετές φάσεις για τα δεδομένα του παιχνιδιού, όμως αυτό έχει την εξήγησή του.

Στο 4-1-3-2 ο Στραματσόνι ποντάρει πολλά για την δημιουργία στους δύο «φουνταριστούς». Οι «πράσινοι» είχαν χθες διαθέσιμο μόνο τον Λέτο, μιας και Μπεργκ, Ιμπάρμπο, Κλωναρίδης ήταν off.

Στο δεύτερο μέρος έπαιζαν κορυφή ο Αμπέντ με τον Βιγιαφάνιες(μακράν ο κορυφαίος) και ήταν δύσκολο να γίνουν αυτά που ζητά ο Ιταλός στην ανάπτυξη από τον άξονα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ

Εκτός από τον Βιγιαφάνιες που μέχρι στιγμής είναι αυτός που ξεχωρίζει περισσότερο από όλους στην προετοιμασία, αξίζει να σταθούμε και στον Στέφανο Ευαγγέλου. Ο μικρός στο πρώτο του φιλικό με την ανδρική ομάδα έδειξε μεγάλη ποδοσφαιρική ωριμότητα, σωστές τοποθετήσεις, δυναμισμό και πολύ καλά στοιχεία.

Ο Παναθηναϊκός που δαπάνησε πέρυσι το καλοκαίρι 300.000 ευρώ για να τον πάρει από τον Πανιώνιο θα πρέπει να του δώσει ευκαιρίες και να τον αναδείξει. Στο ρόστερ υπάρχει ο Μολέδο, ο Ιβάνοφ, ο Κουτρουμπής και ο Τελάντερ.

Αν αποκτηθεί ακόμη ένας στόπερ, ο μικρός αυτομάτως θα γίνει ο... έκτος της παρέας και θα παραχωρηθεί δανεικός. Από αυτά που δείχνει, είναι προφανές πως αξίζει την ευκαιρία του.

Υ.Γ1: Το φιλικό με μία ερασιτεχνική ομάδα δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για το πόσο χρειάζεται βαρβάτο αμυντικό χαφ ο Παναθηναϊκός. Αυτά τα ξέρουμε, δεν ήταν ανάγκη να φάνει το πρόβλημα και στο ματς με τους Γερμανούς. Γνωστά πράγματα είναι αυτά. Όχι από χθες, οχι από πέρυσι, αλλά από πρόπερσι όταν και πάρθηκε η απόφαση για να πέσουν πολλά λεφτά στην θέση «6», με την αδιανόητα πρόχειρη και λανθασμένη επιλογή του Εσιέν.

Ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή διαθέτει μία σούπερ επιθετική γραμμή, την καλύτερη των τελευταίων ετών με Μπεργκ, Λέτο, Ιμπάρμπο, Κλωναρίδη. Έχει ενισχυθεί σημαντικά στην άμυνα με την έλευση των Χουλτ, Ιβάνοφ και του Μέστο. Θα ήταν... αμαρτία για το «χτίσιμο» αυτής της ομάδας να μην έρθει και ένας ποδοσφαιριστής που θα βάλει «σφραγίδα» και θα κάνει διαφορά.

Υ.Γ2: Η γκρίνια για τον Λάζαρο είναι το λιγότερο αστεία. Από την μία φωνάζουμε ότι δεν έχει Έλληνες ο Παναθηναϊκός και από την άλλη όταν «παίζει» ένας από τους λίγους πραγματικά αξιόλογους γηγενείς, το κάνουμε ολόκληρο ζήτημα. Καταρχήν μιλάμε για έναν τελείως διαφορετικό ποδοσφαιριστή από εκείνον που θυμούνται όσοι τον έβλεπαν μοναχά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στην Ιταλία βελτιώθηκε ειδικά στο τακτικό κομμάτι και έφτασε στο σημείο να παίζει βασικός και αναντικατάστατος σε Μπολόνια και Βερόνα ως «8άρι». Δεν είναι εύκολο να καθιερωθεί Έλληνας παίκτης στο Καμπιονάτο και ο Λάζαρος μετρά ήδη τέσσερις σεζόν στην Serie A. Μπορεί να αγωνιστεί σε 4 θέσεις στο 4-1-3-2 του Στραματσόνι, έχει ωριμάσει ποδοσφαιρικά και θα ανεβάσει επίπεδο το «τριφύλλι». Εδώ θα είμαστε...