Γράφει ο Ντενίς Μάρκο

«Αρωμα» Ηνωμένου Βασιλείου το σημερινό πρόγραμμα και όπως γίνεται αντιληπτό, λόγω της λόξας μου με το «Νησί» με τα 2/3 ματς πρόκειται να ασχοληθώ.

Θα ξεκινήσω κάπως ανορθόδοξα, με το Ουκρανία – Β. Ιρλανδία. Must win αναμέτρηση και για τις δυο ομάδες, καθώς το «Χ» δεν κάνει σε καμία από τις δύο, ειδικά όμως στους Ουκρανούς. Η αύρα του Σεβτσένκο που κάθεται στον πάγκο βοήθησε την ψυχολογία, κάτι που «βγήκε» στο χορτάρι, όχι όμως και στο αποτέλεσμα κόντρα στη Γερμανία (ήττα με 2-0). Οι παίκτες του Φομένκο το πάλεψαν, παρουσιάστηκαν καλύτεροι από ο,τι τους περίμενα, αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον «ξενοδόχο» Νόιερ. Αξίζει να σημειωθεί πάντως πως στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού έκαναν λάθη που στοίχισαν και κάπως έτσι έγινε το 2-0. Ολομόναχος ο Ζοζούλια στην επίθεση, προσπαθούσε να τραβήξει… κουπί, αλλά εις μάτην. Ενώ στο β’ μέρος η ομάδα έβγαλε αρκετά σημάδια κόπωσης και πολλοί ήταν οι παίκτες που έμειναν από «μπαταρίες».

Στον αντίποδα, οι φιλότιμοι και συμπαθείς Βορειοϊρλανδοί προσπάθησαν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στην Πολωνία, αλλά γνώρισαν δίκαια την ήττα με 1-0. Ανασταλτικά ο Μάικλ Ο’Νιλ παρουσιάστηκε διαβασμένος, όπως περιμέναμε, αλλά η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν ο Κάιλ Λάφερτι επιθετικά. Σκιά του εαυτού, αποσυντονισμένος, πιθανότατα στη χειρότερη εμφάνισή του από όσες είμαι σε θέση να ανακαλέσω από μνήμης, δεν απείλησε καθόλου, ούτε μέσα από στημένη μπάλα, τομέας που θεωρείται το δυνατό του στοιχείο.

Ο Ο’Νιλ ζήτησε αυτή τη φορά να κάνουν το ματς της ζωής τους, αναπροσαρμόζοντας, όπως συνηθίζει, το αγωνιστικό του πλάνο. Λαμβάνοντας υπόψιν τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου, αναμένεται να παρατάξει την ομάδα του σε 3-5-2, και όπως παραδέχτηκε, το στυλ των Ουκρανών κόντρα στη Γερμανία θύμισε περισσότερο Βρετανία με τις μακρινές σέντρες, παρά Ισπανία. Στο δια ταύτα τώρα, τους περιμένω πιο διαβασμένους τους τυπικά φιλοξενούμενους και πιο «τσαμπουκαλεμένους» στα μετόπισθεν, εξάλλου, έτσι μας έχουν συνηθίσει να παίζουν. Μπορεί να διαθέτουν «φτωχό» ρόστερ ωστόσο δεν πρέπει να τους υποτιμήσεις. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το γνώρισε αυτό από πρώτο χέρι.

To Eυρωπαϊκό το ζεις καλύτερα σε ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ

Οι Ουκρανοί υπερτερούν σε ποιότητα, αλλά ομολογώ ότι με την επιθετική τους εικόνα δεν έχω ενθουσιαστεί ιδιαίτερα. Λόγω της κρισιμότητας της αναμέτρησης δεν περιμένω από την πρώτη στιγμή πολλά ρίσκα, με τις ομάδες να βγαίνουν από το «καβούκι» τους μετά την ανάπαυλα, ενώ είδαμε τόσο τους Ουκρανούς, όσο και τους Βορειοϊρλανδούς μετά την ανάπαυλα να μένουν από ενέργεια, αν και είχαν να αντιμετωπίσουν ανώτερους αντιπάλους. Βάσει των παραπάνω θα ποντάρω στο Χ ημίχρονο που στον ΟΠΑΠ τιμάται στο 1.90 και εν συνεχεία στο ενδεχόμενο να σημειωθούν περισσότερα γκολ στο β’ μέρος που βρίσκεται στο 1.98.

Α και κάτι ακόμη, Θεέ (δηλ. Κρόιφ) κάνε τα μαγικά σου και να χρησιμοποιηθεί ο Γουίλ Γκριγκ (πρώτος σκόρερ Λιγκ 1 φέτος με 25 γκολ), να σκοράρει στο τέλος και να τραγουδάμε όλοι απογευματιάτικα «Will Grigg is on fire» όπως ο φίλαθλος της Γουίγκαν παρακάτω. (vid)

Προχωράμε στο μεγάλο ραντεβού των «τριών λιονταριών» με τους «δράκους». Αποτελεί κατόρθωμα αυτό που καταφέρνει η Αγγλία σε κάθε διοργάνωση. Πάει με υψηλές βλέψεις, με ικανό ρόστερ, αλλά κάτι θα βρει να μας προσγειώσει απότομα. Και όχι δεν φταίει μονάχα η κατάρα της πρεμιέρας. Κακή ανάγνωση από πλευράς Χόντσον στο ματς με τη Ρωσία (1-1), ναι μεν απέδωσαν καλό ποδόσφαιρο οι παίκτες του, αλλά όταν ο ίδιος ήταν να κάνει κινήσεις στην σκακιέρα, τις έκανε με μεγάλη καθυστέρηση. Κάκιστος ο Ραχίμ Στέρλινγκ (μόνο τα σπριντ δεν αρκούν), ενώ ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί εκτελούσε τα κόρνερ ο Κέιν. Πάντως μπορεί η ψυχρολουσία της ισοφάρισης των Ρώσων ενδεχομένως να κάνει και καλό στους Αγγλους για τη συνέχεια, θα δείξει.

Το παιχνίδι με τους Ουαλούς είναι must win, αλλά η ομάδα του Κρις Κόλμαν είναι ικανή για όλα. Ο σπουδαίος Γκάρι Σπιντ τους προσέχει από εκεί ψηλά και οι «δράκοι» ξεκίνησαν με νίκη στην πρεμιέρα τους σε EURO. Υπέταξαν σε ένα αρκετά αμφίρροπο ματς την Σλοβακία 2-1 και έγιναν η πρώτη βρετανική ομάδα που κερδίζει σε πρεμιέρα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Σταρ τους είναι ο Γκάρεθ Μπέιλ, αλλά όπως αποδείχθηκε και στα προκριματικά εάν δεν βρεθεί σε καλή μέρα οι υπόλοιποι πελαγώνουν εύκολα. Ο Ρόμπσον Κανού έδειξε σε καλό βαθμό ετοιμότητας όταν μπήκε, ήταν αυτός που έκανε το 2-1 εξάλλου, κάτι που σημαίνει ότι πρόκειται να ξεκινήσει βασικός αφήνοντας στον πάγκο τον Τζόνι Γουίλιαμς, οπότε ο Μπέιλ δεν θα είναι ολομόναχος.

Προσωπικά, εκτιμώ ότι οι Ουαλοί δύσκολα θα ηττηθούν (εάν γίνει κάτι τέτοιο). Είναι μια καλοκουρδισμένη ομάδα, που βασίζεται στο οικογενειακό κλίμα, πηγαίνει ως αουτσάιντερ και απέναντι στους Αγγλους, θα τα δώσει όλα, με τους οποίους δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις διαχρονικά. Θα δανειστώ και τα λεγόμενα του Γουίλσιρ της Αγγλίας που τόνισε ότι «Ξέρουμε ότι δεν τους αρέσουμε. Ούτε εμείς τους γουστάρουμε όμως... Θα είναι πολύ σκληρό παιχνίδι με αρκετή δύναμη. Θα θυμίζει... Πρέμιερ Λιγκ» κόλαση εν ολίγοις αναμένεται στο ματς. Πάνω σε αυτή τη λογική θα ποντάρω στο Χ ημίχρονο που τιμάται στο καλοπληρωμένο 2.02 στον ΟΠΑΠ.

Τέλος, θα βασιστώ στον αρχηγό Ασλεϊ Γουίλιαμς να σκοράρει οποιαδήποτε στιγμή. Ο γεννημένος στο Γουλβερχάμπτον των Γουέστ Μιντλαντς της Αγγλίας, έχει μετατραπεί σε ηγέτη αυτής της ομάδας. Είναι ο πυλώνας στα μετόπισθεν, «καθαρίζει» τις φάσεις και αν λάχει θα ρίξει και… ξύλο. Η ιστορία του θυμίζει λίγο μυθιστόρημα. Η σκέψη του να αγωνιστεί στην εθνική Ουαλίας, δεν του περνούσε ποτέ, είχε γεννηθεί στην Αγγλία και αυτή υποστήριξε από μικρός, αλλά όταν ήταν στις χαμηλές κατηγορίες και στην Στόκπορτ για την ακρίβεια, ένας κόουτς της εθνικής ομάδας (Μπράιν Φλιν) είχε πάει για να δει τον κίπερ Χένεσεϊ. Ο Γουίλιαμς του άρεσε, τον ήθελε στους «δράκους» και αφού προέκυψε πως έχει ρίζες από την Ουαλία από την πλευρά της μητέρας του, η συμφωνία έγινε.

Εκτοτε λάτρεψε τη χώρα, οι γονείς του είναι υπερήφανοι για αυτόν, η μητέρα του συγκινείται μάλιστα στο άκουσμα του εθνικού ύμνου κάθε φορά που αυτός παίζει. Ζει στην Ουαλία εδώ και εννιά χρόνια και είναι από τα σημαντικότερα γρανάζια της Σουόνσι. Από το 2011 είναι ο παίκτης με τα περισσότερα παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ, σε οκτώ χρόνια έχει χάσει μόλις οκτώ ματς με την εθνική ομάδα και μόνο τα δύο εξαιτίας τραυματισμού. Είναι ο ηγέτης που θέλει ο κάθε προπονητής, έχει τα απαραίτητα στοιχεία, για αυτό και ο Κόλμαν του έδωσε το περιβραχιόνιο μετά από μια συντριβή με τη Σερβία (6-1) το 2012. Ο στόπερ των Jacks είχε πιο ηγετική φυσιογνωμία και ασκούσε μεγαλύτερη επιρροή στους συμπαίκτες του από τον προκάτοχό του Ααρον Ράμσεϊ.

Το ματς με την Αγγλία αναμένεται να βασιστεί κατά πολύ τακτική, με το νικητή ενδεχομένως να κρίνεται και από κάποια στημένη φάση. Ο στόπερ της Σουόνσι συνηθίζει να ανεβαίνει σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, καθώς κυριαρχεί συνήθως έναντι των αντιπάλων του στο υψηλό παιχνίδι. Γιατί λοιπόν να μην συνεχιστεί η όμορφη ιστορία του πρώην υπαλλήλου λούνα-παρκ με ένα γκολ κόντρα στην εθνική ομάδα που υποστήριζε μικρός; Δεν είναι απίθανο, τόσα είδαμε φέτος. Και το 18.00 του ΟΠΑΠ μου κλείνει το μάτι για μέρες.