Αποτελεί έναν από τους ζωντανούς θρύλους της Serie A, φιγουράρει στην 6η θέση των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία του Καμπιονάτο, είναι ένας από τους κορυφαίους στράικερ... ever και όλα αυτά χωρίς να αγωνιστεί ποτέ σε μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις του ιταλικού ποδοσφαίρου, μένοντας μέχρι το τέλος πιστός στην Ουντινέζε της καρδιάς του!

Ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο, με αφοσίωση που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, στις εποχές όπου οι παίκτες έπαιζαν για την φανέλα! Ο Αντόνιο ντι Νατάλε, περί ου ο λόγος, έκλεισε την σελίδα σε μια εικοσαετή καριέρα(όχι οριστικά) που αν θα έπρεπε να διαλέξεις έναν τίτλο, αυτός δεν θα ήταν άλλος από μία και μοναδική λέξη: Γκολ! Με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, μία σχέση ερωτική με τα αντίπαλα δίχτυα που μετρά πάνω από 300 «κομμάτια».

Το στέλεχος της Ουντινέζε, ο «δικός» μας Γιώργος Αλαφογιάννης μας έφερε σε επαφή μαζί του και ο σπουδαίος «Τότο» ανοίγει την καρδιά του αποκλειστικά στο gazzetta.gr και απαντά σε όλα! Γιατί δεν έπαιξε ποτέ σε μεγάλη ομάδα, ποια είναι τα αγαπημένα του γκολ, ποιοι οι αντίπαλοι που τον δυσκόλεψαν, πως νιώθει που δεν κατέκτησε κανένα τρόπαιο σε μία σπουδαία καριέρα και τι σκοπεύει να κάνει από εδώ και πέρα, αφήνοντας ανοιχτή το ενδεχόμενο να ξαναπατήσει χορτάρι ως ποδοσφαιριστής! Επίσης μιλά για τα... τρελά συναισθήματα στο φινάλε του στο «Φρίουλι», τον αγαπημένο του συμπαίκτη και τον προπονητή του Παναθηναϊκού Αντρέα Στραματσόνι!

«ΠΟΣΤΟ ΣΤΗΝ ΟΥΝΤΙΝΕΖΕ ΑΛΛΙΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ»!

Είκοσι χρόνια στα γήπεδα, εκατοντάδες γκολ, μια τεράστια καριέρα. Μήπως είχες ακόμη μία σεζόν ή θεωρείς πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου;

«Δεν έχω ακόμα αποφασίσει τι θα κάνω. Τώρα θέλω να αφιερωθώ ολοκληρωτικά στην οικογένεια μου για μερικές εβδομάδες και μετά θα αποφασίσω. Πάντα έλεγα πως θέλω να μείνω στο Ούντινε και να συνεχίζω να εργάζομαι με την ομάδα μου. Αν συμφωνήσουμε στον ρόλο μου εκτός γηπέδων, τότε θα κρεμάσω οριστικά τα παπούτσια μου. Διαφορετικά μπορεί να αποφασίσω να αγωνιστώ κάπου αλλού».

Αρκετοί πιστεύουν ότι ακόμη και στα 40 ή τα 41 θα μπορούσες να σκοράρεις τουλάχιστον 10 γκολ ανά περίοδο...

«Είναι δύσκολο να πώ κάτι τέτοιο, ακόμα δεν είμαι ούτε 39. Μέσα μου νοιώθω ότι θα μπορούσα να δώσω ακόμα πολλά στο γήπεδο! Όταν, όμως, φτάνεις σε αυτή την ηλικία πρέπει να γίνουν πολλές εκτιμήσεις και αυτό θα κάνω τις προσεχείς εβδομάδες».

Το 2014 είχες αποφασίσει να αποσυρθείς. Τελικά συνέχισες και δικαιώθηκες...

«Με τις νέες μεθόδους προπόνησης η καριέρα των ποδοσφαιριστών επεκτάθηκε. Ειναι σημαντική η αθλητική ζωή με προσοχή εντός και εκτός γηπέδου. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο».

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΓΚΟΛ, ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ

Σκόραρες εκατοντάδες τέρματα σε μία καριέρα γεμάτη γκολ. Ποια πέντε ξεχωρίζεις σαν ομορφιά, σαν τα πιο σημαντικά…

«Το πιο όμορφο τέρμα το σημείωσα απέναντι στην Ρετζίνα! Μετά από πολλά και σημαντικά τέρματα θυμάμαι εκείνο απέναντι στην Λίβερπουλ, εκείνο με την Εθνική κόντρα στην Ισπανία και το γκολ με την Κιέβο Βερόνα ένα αριστερό βολέ. Όλα μου τα γκολ τα θεωρώ σημαντικά γιατί μου έδωσαν ικανοποίηση και με βοήθησαν να πετύχω διάφορα ρεκόρ».

Που πιστεύεις ότι οφείλεται το γεγονός πως οι πιο παραγωγικές σου σεζόν ήταν μετά τα τριάντα; Τελικά παίζει ρόλο η ηλικία στο ποδόσφαιρο ή είναι ένας… μύθος;

«Εγώ πάντα σκόραρα και όταν ήμουνα πιο νέος, μετά μεγαλώνοντας γίνεσαι και πιό έμπειρος. Νομίζω επηρέασε πολύ το γεγονός ότι έπαιξα με συμπαίκτες τεχνικά πολύ δυνατούς και είχα προπονητές που αύξησαν και εμφάνισαν τα επιθετικά χαρακτηριστικά της ομάδας».

Πως έζησες το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας σου; Μπήκες στο 78’, το μυαλό σου ήταν στο ματς ή σου έρχονταν όλες αυτές οι αναμνήσεις με την φανέλα της Ουντινέζε;

«Στα λεπτά εκείνα, και ειδικά όταν πήγα στο σημείο του πέναλτι για να το χτυπήσω πέρασαν μπροστά μου όλα τα χρόνια της καριέρας μου. Ηταν μια περίεργη αίσθηση. Μετά η γιορτή του κόσμου μου έδωσε μεγάλη χαρά».

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αμυντικός που αντιμετώπισες αν και δεν υπήρχαν πολλοί που μπορούσαν να σε περιορίσουν…

«Ας πούμε ότι στην καριέρα μου έκανα γκόλ σε όλους(γελάει). Πολλούς καλούς αμυντικούς αντιμετώπισα όπως οι Νέστα, Μαλντίνι, Μπονούτσι, Μπαρτζάγλι...».

Ο αγαπημένος σου συμπαίκτης;

«Ο αγαπημένος μου συμπαίκτης επιθετικός ήταν ο Αλέξις Σάντσεζ, ο πιό δυνατός ποδοσφαιριστής με τον οποίο έπαιξα ποτέ».

Υπήρχε κάποια ομάδα που σου άρεσε περισσότερο να σκοράρεις εναντίον της;

«Το να σκοράρεις στις μεγάλες ομάδες γενικά σου προκαλεί πάντα μεγάλυτερη ικανοποίηση, δεν υπάρχει μία ιδιαίτερη».

«ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ, Η ΟΥΝΤΙΝΕΖΕ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ»

Ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης αναρωτιέται: Πως ένας τόσο σπουδαίος επιθετικός δεν έπαιξε σε μεγαλύτερη ομάδα από την Ουντινέζε; Γιατί απέρριψες την Γιουβέντους και υπήρχαν προτάσεις από άλλες ομάδες;

«Έκανα μία επιλογή ζωής βάζοντας μπροστά σε όλα την αγάπη για την ομάδα αυτή και τους φιλάθλους, το καλό της οικογένειάς μου και την χαρά του το να ζεις στο Ούντινε. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους προτίμησα να μείνω εδώ. Αλήθεια είναι, πέρα από τη Γιουβέντους και άλλες ομάδες με ήθελαν πάντα. Όμως πάντα υπερίσχυσε το ίδιο σκεπτικό»!

Τι σημαίνει για εσένα η Ουντινέζε;

«Η Ουντινέζε πάντα ήταν η οικογενειά μου, ήταν η καριέρα μου. Η ομάδα αυτή με κατάρτισε ως ποδοσφαιριστή και άνθρωπο».

Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή με την φανέλα του συλλόγου;

«Η πρόκριση και συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ καταρχήν! Ύστερα τοποθετώ και το τελευταίο ματς διότι υπήρξε μία βραδιά γεμάτη, με δύσκολα συναισθήματα που δεν μπορώ να τα περιγράψω».

«ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΤΡΟΠΑΙΟ ΟΜΑΔΙΚΟ»

Αρκετά ατομικά βραβεία αλλά κανένα ομαδικό. Είναι κάτι σαν απωθημένο; Υπάρχει και ο χαμένος τελικός με την Ιταλία στο Euro του 2012 που νομίζω θα ήταν ότι καλύτερο…

«Το να κερδίσεις τον τίτλο του πρώτου σκόρερ παίζοντας στην Ουντινέζε ισοδυναμεί με τρόπαιο όχι μόνο προσωπικό αλλά και της ομάδος. Παραμένει η πίκρα διότι δεν φτάσαμε τον τελικό του Κυπελλου Ιταλίας όπου θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε το τρόπαιο. Δεν έχω όμως μετανιώσει για τίποτα. Ο τελικός με την Ισπανία ήταν μεγάλη υπόθεση αλλά και ένα παιχνίδι κόντρα στην δυνατότερη ομάδα του κόσμου εκείνη τη στιγμή».

Στην εποχή του μοντέρνου ποδοσφαίρου, πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν παίκτες σημαίες, όπως εσύ, ο Τότι, ο Μπουφόν; Αυτό δεν δείχνει πως το 2016 υπάρχει κάτι από το παλιό, αγνό ποδόσφαιρο;

«Το ποδόσφαιρο άλλαξε όπως αλλάζει όλη η κοινωνία. Είναι σημαντικό να έχεις σημεία αναφοράς είναι όμως πάντα πιό δύσκολο αυτό. Είναι όμορφο οι φίλαθλοι να αφοσιωθούν στους ποδοσφαιριστές σύμβολα όμως στη σύγχρονη εποχή του ποδοσφαίρου θα είναι πάντα πιό δύσκολο ένας αθλητής να μείνει δέκα, δώδεκα χρόνια στην ίδια ομάδα».

Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΣΤΡΑΜΑΤΣΟΝΙ!

Το ποδόσφαιρο τελείωσε για εσένα ή θα ακολουθήσεις καριέρα προπονητή; Μπορείς να ζήσεις μακριά του;

«Το ποδόσφαιρο θα αποτελεί πάντα αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου. Για αυτό το λόγο συζητάμε με την Ουντινέζε σε ποιό ρόλο μπορώ να φανώ χρήσιμος εκτός γηπέδου. Θα μου άρεσε να κάνω κάτι στα πλαίσια και στον τομέα του νεανικού ποδοσφαίρου. Παρακολουθώ προσωπικά μία σχολή ποδοσφαίρου, τη Ντονατέλο, με μεγάλη παράδοση και η οποία πάντα πρότεινε και αναδείκνυε ταλέντα».

Θα ήθελα την γνώμη σου για τον Αντρέα Στραματσόνι. Πιστεύεις ότι μπορεί να πετύχει στον Παναθηναϊκό;

«Είναι ένας προπονητής πολύ προετοιμασμένος, ήμουν πολύ καλά μαζί του. Είμαι βέβαιος ότι θα κάνει καλή δουλειά και του εύχομαι να έχει επιτυχίες τόσο στις εγχώριες διοργανώσεις, στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη».