Η ΑΕΚ δίδαξε στον Ολυμπιακό το μάθημα του σεβασμού σε έναν μεγάλο αντίπαλο

Δεν θα ήμουν εντάξει με τον εαυτό και τη συνείδησή μου αν δεν ξεκινούσα τη διατύπωση των σκέψεών μου για αυτόν τον τελικό με την καταγραφή των συναισθημάτων, δηλαδή της ντροπής που ένιωσα ως μέρος ενός κόσμου που είναι αναγκασμένος να ζει με αυτό το είδος του ποδοσφαίρου. Ο τελικός Κυπέλλου μπροστά σε άδειο γήπεδο ήταν στο μυαλό μου το ναδίρ. Η σύγκριση αυτής της εικόνας με αυτή που θα λάβουμε στους δέκτες μας από όλους τους αντίστοιχους τελικούς των ευρωπαϊκών χωρών σε κάνει να ντρέπεσαι και να λυπάσαι το ποδόσφαιρό σου, δηλαδή τον εαυτό σου. Τελικώς αποδείχθηκε ότι είχε και πιο κάτω από το θεωρητικό ναδίρ. Κατάφεραν να σκάψουν και να φτάσουν στο υπέδαφος οι διοικήσεις των συλλόγων με την επιλογή τους να μοιράσουν τις προσκλήσεις τους σε κάφρους. Και φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, τους έκανε και η ΕΠΟ τη χάρη να τοποθετήσει τους προσκεκλημένους των ομάδων στην κεντρική κερκίδα ώστε να τους αναδείξει σε πρωταγωνιστές. Το κατάντημα του ελληνικού ποδοσφαίρου σε όλο του το μεγαλείο ήταν η βραδιά της 17ης Μαϊου, και ως τέτοια της αξίζει και της πρέπει να τη θυμόμαστε.

Ας συζητήσουμε όμως και για ποδόσφαιρο…

Για κάποιο λόγο ήταν ο Ολυμπιακός το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Για κάποιο λόγο πλήρωνε - στο σύνολο των στοιχηματικών εταιρειών - πολύ λιγότερο η επικράτησή του συγκριτικά με την απόδοση του αντίστοιχου στοιχηματισμού πάνω στην ΑΕΚ: επειδή καθόλη τη διάρκεια της σεζόν υπήρξε μια πολύ καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα από την ΑΕΚ. Και φυσικά οι επιστήμονες που ορίζουν τις αποδόσεις είχαν λάβει εκ των προτέρων πολύ σοβαρά υπόψη το γεγονός της αγωνιστικής απραξίας των πρωταθλητών, που ήταν και το μόνο συγκριτικό μειονέκτημά τους έναντι των αντιπάλων τους. Και πώς την πάτησαν έτσι οι bookmakers; Την πάτησαν επειδή δεν είχαν λογαριάσει αυτό που συνέβη, δηλαδή ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει το ολέθριο σφάλμα να υποτιμήσει σε τέτοιο βαθμό την ΑΕΚ. Αυτό το λάθος ο Ολυμπιακός το πλήρωσε ακριβά, του κόστισε ένα τρόπαιο.

Στη θέση του Μάρκο Σίλβα, ένας προπονητής που προσεγγίζει τον τελικό με τη συνείδηση ότι η ομάδα του έχει συμπληρώσει έναν μήνα χωρίς επίσημο αγώνα και μετρά ακόμη μεγαλύτερο διάστημα, δηλαδή περίπου δίμηνο από την τελευταία φορά που η σημασία του αγώνα και ο αντίπαλος τον ανάγκασαν να παίξει σε υψηλή ένταση, δεν θα έκανε την επιλογή που έκανε στο ΟΑΚΑ ο Πορτογάλος. Θα προτιμούσε να σχεδιάσει πιο συντηρητικό παιχνίδι, χωρίς να ανεβάσει την άμυνά του ψηλά και δίχως την επιδίωξη να παίξει ποδόσφαιρο της μεγάλης κατοχής της μπάλας σαν να έπαιζε στο Καραϊσκάκη απέναντι σε ομάδα που μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού. Ο Σίλβα όμως προτίμησε να πάει στο ΟΑΚΑ όπως θα πήγαινε αν δεν είχε το πρόβλημα της αγωνιστικής απραξίας. Το έπραξε διότι ένιωσε αυτή την υποχρέωση και αυτή την πίεση. Την πίεση που πρόδιδε η γλώσσα του σώματός του, όλες του οι αντιδράσεις από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ο Σίλβα πήγε στο ΟΑΚΑ όχι μόνο με την υποχρέωση της νίκης αλλά και την πίεση να βγάλει μια εμφάνιση υπεροχής ο Ολυμπιακός. Το έπραξε επειδή ζει σε έναν οργανισμό που υποτιμά την ΑΕΚ, όπως δείχνει σε κάθε ευκαιρία με την συμπεριφορά των πρωταγωνιστών του, οι οποίοι στη διάρκεια των τελευταίων περίπου δύο ετών δεν χάνουν ευκαιρία ή αφορμή για να μιλήσουν δημοσίως υποτιμητικά για αυτήν. Την πάτησε όμως και επειδή στην ενδεκάδα του βρισκόταν μόλις ένας Ελληνας ποδοσφαιριστής, δηλαδή μόνο ένας που θα μπορούσε να νιώθει στο πετσί του το μέγεθος της ζημιάς που κάνει στον Ολυμπιακό η απώλεια του Κυπέλλου από μια ΑΕΚ που υστερεί πολύ σε ποιότητα ρόστερ.

Για να συμβεί αυτό στον Ολυμπιακό χρειάστηκε να συμβεί στην ΑΕΚ το αντίθετο, το οποίο όμως ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενο. Η ΑΕΚ προετοιμάστηκε για τον τελικό θορυβημένη από τις προβληματικές αποδόσεις της. Και προετοιμάστηκε με την εγγρήγορση που της μετέδωσε η εμβληματική μορφή που εκτελεί σήμερα χρέη υπηρεσιακού προπονητή. Ο Στέλιος Μανωλάς ξέρει καλά πώς γράφει στο πετσί του οπαδού μια βαριά ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό στον τελικό. Και η δική του αποστολή στον τομέα της ψυχοπνευματικής προετοιμασίας είχε συγκριτικά μικρότερο συντελεστή δυσκολίας, διότι οι 6 εκ των 14 ποδοσφαιριστών που χρησιμοποίησε είναι Ελληνες, δηλαδή ποδοσφαιριστές που δεν χρειάζεται να τους εξηγήσεις πολλά σχετικά με την επίδραση που έχει στο γόητρο και το φρόνημα της ΑΕΚ μια ήττα ή μια νίκη στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Κάπως έτσι η ΑΕΚ έβγαλε ένστικτο επιβίωσης και παρουσίασε συγκέντρωση, συνοχή, πειθαρχία στην εκτέλεση του σχεδίου, στοιχεία απαραίτητα για να καλυφθούν ή να μασκαρευτούν τα χτυπητά μειονεκτήματά της έναντι του αντιπάλου της.

Αλλάζει κάτι στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό αυτός ο τελικός; Της ΑΕΚ αυτή η κατάκτηση της βαφτίζει την χρονιά της επιστροφής ως επιτυχημένη, διότι ένα Κύπελλο με καθαρή νίκη επί του ανώτερου και πολύ ακριβότερου Ολυμπιακού είναι κάτι παραπάνω από αυτό που θα μπορούσε να ζητεί από τον εαυτό της. Και το Κύπελλο μπορεί να κρύψει στη σκιά του τα λάθη που έκανε και πληρώνει η ΑΕΚ στα playoffs. Αυτή η επιτυχία της αλλάζει και την αύρα στην εξέλιξη των αγώνων, δεδομένου ότι θα παίξει πλέον απελευθερωμένη από την πίεση για ένα καλό ευρωπαϊκό πλασάρισμα. Δεν της αλλάζει πάντως την προοπτική, διότι ισχύει για αυτήν ότι ίσχυε προτού αρχίσει ο τελικός: ότι πρέπει να αλλάξει πολύ αν θέλει να κάνει πρωταθλητισμό στην διάρκεια της επόμενης σεζόν.

Η απώλεια του Κυπέλλου δεν αφαιρεί σημαντική ποσότητα επιτυχίας από τη σεζόν για τον Ολυμπιακό. Κι αν διδαχθεί από το πάθημά του και αρχίσει στο εξής να δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό στους εγχώριους αντιπάλους του και ειδικά στους μεγάλους συλλόγους, θα βγει ωφελημένος. Αν και το γεγονός ότι δεν διδάχθηκε ούτε από το περσινό πάθημα της ταλαιπωρίας στο Κύπελλο από μια ΑΕΚ που ζούσε τον καιρό εκείνο στη Β’ Εθνική δείχνει ότι μάλλον θα παραμείνει αδιάβαστος.