Με τη δικαίωση που ήρθε 27 χρόνια αργότερα, όταν επιτέλους η επίσημη ετυμηγορία επέρριψε ευθύνες στους χειρισμούς και τις αποφάσεις της Αστυνομίας και των υπεύθυνων ασφαλείας εκείνου του «μαύρου» ημιτελικού Κυπέλλου ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότιγχαμ Φόρεστ, ο κόσμος θυμήθηκε την περιγραφή που προσπάθησε να κάνει ο Πίτερ Τζόουνς, για το «BBC», εκείνα τα λεπτά που μετά την τραγωδία, το Χίλσμπορο ήταν ... βουβό.

«Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι πως αυτή τη στιγμή ο ήλιος λάμπει, αλλά το Χίλσμπορο είναι βουβό... Ποιος θα το πίστευε πως εδώ θα πέθαιναν άνθρωποι...

Δεν θέλω να επαναφέρω τις μνήμες από το Χέιζελ, αλλά ήμουν κι εκεί, μαζί με τον Έμλιν Χιους... Έπειτα από μισή ώρα κι ενώ γύρω μας βλέπαμε κόσμο να προσπαθεί να σωθεί και ασθενοφόρα με τις σειρήνες να προσπαθούν να βοηθήσουν, ο Έμλιν με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε πως δεν άντεχε να δει άλλο εκείνη την τραγωδία.

Σηκώθηκε κι έφυγε...

Το γυμνάσιο, εδώ στο Χίλσμπορο, είναι πλέον νεκροτομείο για τους όσους άφησαν εδώ την τελευταία του πνοή... Αυτή τη στιγμή, άνδρες ασφαλείας μαζεύουν τα αντικείμενα που ανήκαν στους οπαδούς... Βλέπεις παντού κόκκινα κασκόλ της Λίβερπουλ, καπέλα, πράγματα των οπαδών με τα χρώματα της Λίβερπουλ και τίποτα άλλο.

Και αυτή τη στιγμή, ο ήλιος λάμπει...»