Το «διαβατήριο» του Μανωλά

Δεδομένα. Θα πάει τουλάχιστον στα «διπλά» από αυτή τη Μήτρογλου στη Φούλαμ (15 εκατ ευρώ). Και θα ξεπεράσει με τη μια, ολόκληρο τον περίφημο κύκλο του σπουδαίου Σωκράτη Παπασταθόπουλου που ως εδώ έχει γίνει αιτία για μια οικονομική μετακίνηση άνω των 25 εκατ ευρώ μέσω των μεταγραφών του σε Τζένοα, Μίλαν, Βέρντερ και Ντόρτμουντ.

Γερός να είναι λοιπόν ο Μανωλάς και αυτό το καλοκαίρι τον περιμένουν μεγαλεία. Και μαζί του βεβαίως και τον... Ολυμπιακό. Όχι δεν είναι θέμα «ποσοστού» μεταπώλησης. Δεν έχουν άλλωστε οι Ερυθρόλευκοι κάτι παραπάνω από 2%-3%, παρά τα όσα έχουν ακουστεί όλον αυτόν τον καιρό. Αλλού είναι το κέρδος των πρωταθλητών, ή πιο σωστά το ένα ακόμη κέρδος με την υπόθεση Μανωλά. Και μάλιστα σε «σούμα» με την αναγέννηση του Μήτρογλου στη Λισσαβόνα με τη φανέλα της Μπενφίκα. Είναι η ακόμη μεγαλύτερη άνοδος της «εμπορικής αξίας» για εκείνους. Είναι το οριστικό και αμετάκλητο τέλος μιας εποχής τρόπον τινά «αμφισβήτησης» για το αν μπορεί ένας ποδοσφαιριστής φεύγοντας από την Ελλάδα, να πάει απευθείας στο υψηλότερο επίπεδο.

Πριν από δέκα χρόνια ο Γιάγια Τουρέ έβγαζε... μάτια. Έφυγε όμως για το Μονακό, διότι καμία μεγάλη ομάδα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα δεν εμπιστεύονταν την «απόσταση» που χωρίζει την Ελλάδα από εκείνους. Ας είχε παίξει Τσάμπιονς Λιγκ. Ας ήταν στο παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας. Πήγε στο Μονακό και από εκεί ουσιαστικά ξεκίνησε για την μεγάλη του καριέρα του, σε Μπαρτσελόνα, Σίτι και ποιος ξέρει που αλλού το καλοκαίρι (χθες οι Ιταλοί έγραφαν για τη Γιουβέντους).

Το 2007 έφυγε ο Καστίγιο για τη Σαχτάρ με 15 εκατ ευρώ. Και δυστυχώς τα έκανε... θάλασσα. Όπως δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο και ο Φερνάντο Μπελούτσι στη Πόρτο (2009). Στην πραγματικότητα η πιο επιτυχημένη μεταγραφή στο εξωτερικό, από το 2005 ως το φινάλε της εποχής Κόκκαλη για τον Ολυμπιακό, ήταν αυτή του Κυριάκου Παπαδόπουλου στη Σάλκε. Αν δεν είχε τραυματισμούς ο Έλληνας αμυντικός πιθανότατα θα ήταν και ο πρώτος που θα έσπαγε το «φράγμα» της 20άρας. Κάποια στιγμή, ίσως όταν ο Μουρίνιο ήταν στην Ρεάλ και ρώτησε τον Φερνάντο Σάντος για εκείνον. Αλλά δεν...

Το σκηνικό λοιπόν εντός των συνόρων άρχισε να αλλάζει ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Πρώτα με τον Μιραλάς και τη μετακίνηση στην Έβερτον. Και βέβαια απογειώνεται τώρα. Με τον Μανωλά και τον Μήτρογλου που όπως φαίνεται θα αγοραστεί από τη Μπενφίκα. Το σημαίνει αυτό σε ελεύθερη μετάφραση; Ότι πέρα από μάνατζερ και σχέσεις, ο Ολυμπιακός μπορεί να δεχτεί για το υπάρχον ρόστερ του, προτάσεις πέρα από τη λογική. Και δεν μιλάμε για την... Κίνα. Ο Ομάρ μόλις χθες παραδέχτηκε την ιστορία με την Γιουνάιτεντ τον Γενάρη. Τον Μιλιβόγιεβιτς τον καλοβλέπει η Ίντερ, αλλά τουλάχιστον με όσα ακούμε εμείς από μάνατζερ βρίσκεται και στην λίστα της Ρόμα. Σήμερα υπάρχει ένα αντίστοιχο δημοσίευμα για τον Φορτούνη. Όσο και αν φαίνεται αδιανόητο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο οι Ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν το καλοκαίρι να έχουν προτάσεις εκατ ευρώ σε επίπεδο διψήφιο για μια σειρά από ποδοσφαιριστές τους. Όχι για μια «ξεχωριστή» περίπτωση.

Ο Σάμαρης πήγε με 10 εκατ ευρώ στη Μπενφίκα και ήταν 25 χρονών το καλοκαίρι του 2014. Όσο είναι σήμερα ο Μιλιβόγιεβιτς. Ο Μήτρογλου ήταν 26 χρονών όταν πήγε στην Αγγλία. Ο Ομάρ είναι ένα χρόνο μικρότερος. Ο Μανωλάς έφυγε για τη Ρόμα στα 23, όσο δηλαδή είναι και ο Φορτούνης. Ο Κασάμι που πέρσι το καλοκαίρι έφτασε ένα κλικ μακριά από το ρόστερ της Μίλαν, έχοντας σύμμαχο τον Μίνο Ραϊόλα, είναι επίσης μια τέτοια περίπτωση. Και υπάρχει και ο Μασουακού για τον οποίο η Σάντερλαντ προσέφερε οκτώ εκατ ευρώ τον Γενάρη. Ακόμη και ο Πάρντο είναι σε αντίστοιχο... ράφι. Και θα φανεί αυτό όσο προχωράμε προς το καλοκαίρι.

Δεν εννοούμε φυσικά ότι ο Ολυμπιακός θα τους πουλήσει όλους. Και πέρσι άλλωστε τα ίδια ακούγονταν, και δεν έφυγε κανείς παρότι υπήρχαν σοβαρές προτάσεις. Ειδικά για τον Φορτούνη είναι πάρα πολύ δύσκολο να προκύψει μια τέτοια απόφαση. Δεν έχει σημασία λοιπόν τι θα γίνει. Σημασία έχει τι ήδη συμβαίνει. Και πως οι Πειραιώτες κατάφεραν με τη διαχείριση του δυναμικού τους, να φτάσουν σε αυτά τα «χρηματιστηριακά» επίπεδα. Πλέον για τις κορυφαίες ομάδες του εξωτερικού ο Ολυμπιακός από μόνος του είναι ένα... πεδιό αγοράς. Δεν είναι Πόρτο και Μπενφίκα, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια «δεξαμενή» από εκείνες που μπορεί κάλλιστα να προσφέρουν... χρυσάφι. Έτοιμους ποδοσφαιριστές για το παραπάνω βήμα.