Το μοτίβο της δεύτερης ευκαιρίας

Βασικός τα ξημερώματα ο Χόρχε Μπενίτες, στο εκτός έδρας 2-2 με το Εκουαδόρ. H πρώτη «επίσημη» συμμετοχή του με το εθνόσημο της Παραγουάης. Το πρώτο ολόκληρο 90άλεπτο υπό τις οδηγίες του Ραμόν Ντίαζ. Ένα ακόμη βήμα προόδου για τον 24άχρονο φορ που εν τω μεταξύ είναι και δεύτερος σκόρερ στο Clausura του Μεξικό. Με ένα γκολ λιγότερο (7) από τον φημισμένο Αντρέ Πιέρ Ζινιάκ. Μια χαρά εξέλιξη έχει φέρει λοιπόν στον επιθετικό του Ολυμπιακού, αυτός ο δανεισμός στη Liga MX. Και αγωνιστική, και... οικονομική. Διότι η τιμή του στο Χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου αυτή τη στιγμή είναι τουλάχιστον στα 4-5 εκατ ευρώ.

Στα χρήματα δηλαδή που έβαζε ως «οψιόν αγοράς» τον Γενάρη, το Κολοράντο για να αποκτήσει τον Άλαν Πουλίδο από τους Ερυθρόλευκους με δανεισμό ενός χρόνου. Πριν καν ο Μεξικανός αρχίσει να παίζει στην Ελλάδα. Όπως συμβαίνει επί της ουσίας το τελευταίο δίμηνο. Και αν βάλει κανείς στην «πρόσθεση» και την –επιβεβαιωμένη από τον ίδιο τον παίκτη- πρόταση των 15 εκατ ευρώ για τον Μπράουν Ιντέγιε, όπως αυτή συνέβη αρχές Φλεβάρη από την Κίνα; Διαπιστώνει ότι οι Πειραιώτες που θεωρητικά πάνε για φορ το καλοκαίρι έχουν φροντίσει να υπάρχει στο οπλοστάσιο τους ένα επιθετικό τρίγωνο, όχι συνηθισμένο στα κυβικά του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τρεις διαφορετικοί σέντερ φορ με «άλλα» αγωνιστικά χαρακτηριστικά, διεθνείς, με σημαντική χρηματιστηριακή αξία. Που ο καθένας εξ αυτών θα μπορούσε να είναι ο επόμενος... βασικός. Ή που ο καθένας εξ αυτών θα μπορούσε να φέρει στο ταμείο της ομάδας ένα σημαντικό ποσό. Όπως έφεραν πρόσφατα περιπτώσεις τύπου Ντοσεβί και Γιαταμπαρέ που επί της ουσίας δεν υπολογίζονταν καν από τους Πειραιώτες. Ντοσεβί και Γιαταμπαρέ που έβαλαν στο ταμείο του Ολυμπιακού, περίπου τέσσερα εκατ ευρώ πριν από δύο μήνες.

Έκαναν μια πολύ έξυπνη κίνηση το περασμένο καλοκαίρι, οι υπεύθυνοι του Ερυθρόλευκου σχεδιασμού. Έδωσαν δεύτερες ευκαιρίες. Και δικαιώθηκαν από αυτό. Ειδικά με τον Ντουρμάζ. Αλλά και με τον Κασάμι, τον Σαλίνο. Ακόμη και με τον Μιλιβόγιεβιτς για τον οποίο απέρριψαν την πρόταση των 7 εκατ ευρώ της Φενέρ. Βοήθησαν πολύ στην ομοιογένεια της ομάδας, οι συγκεκριμένοι. Ειδικά τον πρώτο καιρό της σεζόν. Και από τη στιγμή που αυτό το μοντέλο πέτυχε, προκύπτει ένα ενδιαφέρον δεδικασμένο.

Ο Μπενίτες πριν από περίπου δύο χρόνια ήρθε στην Ελλάδα... χαμένος. Πρώτη φορά στην ζωή του μακριά από την πατρίδα του. Και μάλιστα απευθείας στην... άλλη άκρη του κόσμου. Έφτασε στις 28 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό παρότι ταλαιπωρήθηκε από έναν μεγάλο τραυματισμό. Παρότι υπήρχε ο βασικός Μήτρογλου. Παρότι η χρονιά είχε πάνω και κάτω. Σκόραρε 9 γκολ. Δεν έκανε «θαύματα», αλλά δεν έδειξε και περίπτωση «άστοχη».
Θα μπορούσε λοιπόν κάλλιστα να ενταχθεί και εκείνος στο πρόγραμμα της... δεύτερης ευκαιρίας. Μετά την επιτυχημένη παρένθεση του Μεξικό. Ο ίδιος ο παίκτης άλλωστε δήλωσε ότι θέλει να επιστρέψει στην Ευρώπη.

Αν οι Ερυθρόλευκοι έχουν σκοπό να επενδύσουν σε μια ηχηρή μεταγραφή για την επίθεση, προφανώς είναι μια άλλη συζήτηση. Αν θέλουν κάποιον Έλληνα στο ρόστερ τους (πχ Βέλλιος) πάλι είναι διαφορετικό. Αν έχουν σκοπό όμως να πάρουν έναν ποδοσφαιριστή τύπου Μπενίτες, σε σχετικά καλή ηλικία και από το ίδιο οικονομικό «ράφι» τότε γιατί να μην δώσουν στον ίδιο τον Μπενίτες το δικαίωμα να ξαναπροσπαθήσει με τη φανέλα του Ολυμπιακού;