Να αλλάζει προπονητή κάθε εβδομάδα!

Η εμφάνιση του ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο ήταν πράγματι η καλύτερη φετινή εκτός έδρας! Ήταν ένας ΠΑΟΚ που δεν «παίζονταν», μία ομάδα που έθελξε στο ποδόσφαιρο του πρώτου ημιχρόνου και εντυπωσίασε με το πάθος που έβγαλε στο πόλο του δεύτερου 45λεπτου!

Ο Ίβιτς έπαιξε με 4-3-3 και αλήθεια είναι ότι η ομάδα του «τάισε» περισσότερο τον φορ, κάτι που αποτέλεσε πρόβλημα για την περασμένη περίοδο.
Ο Ίβιτς ξεκίνησε τον Τζιόλη και κατάφερε να πάρει από αυτόν την ηγετική παρουσία στο κέντρο που συντόνιζε (με το κεφάλι ψηλά ώστε να βλέπει και να κάνει πάντα το σωστό) όλη την ομάδα.

Από εκεί και πέρα είχε εύκολο έργο ο Σέρβος προπονητής σε αυτό το ντεμπούτο του, που σίγουρα θα το θυμάται για χρόνια.

Γιατί είχε εύκολο έργο;

Γιατί ο Πέλκας έπαιξε στα άκρα, αλλά… δεν είχε κανένα δικαίωμα να το χρησιμοποιήσει αυτό ως δικαιολογία!

Γιατί ο Μυστακίδης έκανε και πάλι πολλά λάθη, αλλά δεν είχε δικαίωμα να αφήσει τον εαυτό του να τον πάρει από κάτω!

Γιατί ο Αθανασιάδης έχασε δύο-τρία γκολ στο ξεκίνημα, αλλά… ήταν και πάλι εκεί την επόμενη φορά. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να μην ψάξει το γκολ.

Γιατί ο Λέοβατς παρά την κριτική που άκουσε, τις μόνιμες ενοχλήσεις του, δεν μπορούσε να βγάλει «κιχ».

Γιατί και που έβρεχε «καρέκλες» επί 50 λεπτά, οι παίκτες του ΠΑΟΚ, δεν «ένιωθαν» το παραμικρό!

Γιατί σε αυτές τις καταστάσεις… «τα παίζουμε όλα και για όλα» μέχρι και ο Βίτορ μπορεί να δώσει δύο ασίστ!! (Αυτό το ένα-δύο στο πρώτο γκολ, του Πορτογάλου άτεχνου στόπερ, με τον σέντερ φορ ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω).

Έτσι είναι όταν φεύγει αυτός που οι μισοί «χρέωναν» ότι έφταιγε για όλα και όλο το βάρος πέφτει σε σένα!

Εξάλλου το είπαν οι ίδιοι και στο τέλος του αγώνα. Ο ένας είπε ότι… «παίζαμε με την πλάτη στον τοίχο». Ο άλλος ότι… «ήμασταν υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε».

Το ότι ο ΠΑΟΚ ξεπέρασε όλα τα χθεσινά εμπόδια (έπαιζε με δέκα απουσίες!) λες και δεν συνέβαινε τίποτα, το ότι έκανε τέτοια εμφάνιση και έβγαλε τέτοιο πάθος, «λέγοντας» στους αντιπάλους του εξ’ αρχής ότι… «δεν έχετε σήμερα καμία τύχη» είναι δείγμα… κακής νοοτροπίας.

Αυτό δεν έπρεπε να συμβαίνει ΜΟΝΟ όταν αλλάζει ο προπονητής.

Γιατί… πολύ απλά, δεν γίνεται κάθε εβδομάδα να αλλάζει ο προπονητής.

Μην βιαστεί κανείς να πει και να γράψει ότι… « τον έφαγαν». Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αυτά είναι για… όσους δε ξέρουν.

Αλλά… όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, πιέστηκαν τόσο πολύ, βρήκαν βέβαια απέναντί τους και αδιάφορους αντιπάλους και… έγινε ότι έγινε.

Προφανώς και στον αγώνα ΠΑΟΚ-Καλλονή που ακολουθεί το ίδιο πρέπει να γίνει… Και όταν σε δύο-τρεις εβδομάδες ο ΠΑΟΚ θα παίζει με Γλύκο-Ροντρίγκεζ-Μακ-Μπερμπάτοφ-Τσίμιροτ, θα δούμε ποιος μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο και να κερδίσει τα πλέι οφ… (Αν βέβαια μέχρι τότε δεν μεσολαβήσουν… άλλες πέντε θλάσεις).

* Τον Σιδηρόπουλο τον είδατε; Με πάνω από 250 κόντρες μέσα στη λάσπη και τα νερά; Πώς είναι δυνατόν να μην έκανε πάνω από τρία λάθη στο Αγρίνιο; Όλα έχουν απάντηση.
Πέρα από το ταλέντο που έχει, είναι και ο σεβασμός που προκαλεί στους παίκτες.
Γιατί είναι… άλλο να μπαίνει στο γήπεδο ο Δημητρόπουλος (ορίστηκε και πάλι για 21η φορά σε 25 αγώνες και σε καλή μεριά τα μεροκάματα που του δίνουν) ή να μπαίνει ο Παππάς με τον Μήτσιο που σε προκαλούν να τους «ξεφωνίσεις» λόγω ύφους και προϋπηρεσίας και άλλο ο Σιδηρόπουλος που ξέρεις ότι είναι ΚΑΙ καθαρός ΚΑΙ ξεκάθαρα ο καλύτερος-ικανότερος.
Μόνο η παρουσία του (αλλά και η καριέρα του φυσικά) εμπνέει τον σεβασμό στον παίκτη.

Άλλη μία διαιτησία που ξεφτίλισε την ΚΕΔ ή οποία από ξεκάθαρη πρόθεση «κρύβει» τον κορυφαίο διαιτητή από τα κορυφαία παιχνίδια της χώρας. Κάτι που επιτέλους ΟΛΟΙ κατάλαβαν!

* Για σήμερα στο Καραϊσκάκη που παίζει ο Κύζας, φυσικά και θα προσέξει να είναι πενηνταρίσιος. Θα προσέξει γιατί δεν «παίζεται» και τίποτα. Τα γράψαμε εδώ και εβδομάδες. Μόνο το κύπελλο τους ενδιαφέρει πλέον… Και τα είδατε! (Αν τολμάτε συνεχίστε το, να δείτε και την συνέχεια).
Βέβαια για τους πράσινους, μην περιμένετε να σας δώσει και τίποτα φοβερό. Γιατί από την μία ξέρει ότι πρέπει να παίξει 50-50 για να μην προκαλέσει, από την άλλη όμως… δεν έχει και την εμπειρία να δείξει ότι δεν «πρέπει» να πει ευχαριστώ σε όσους από το ΠΟΥΘΕΝΑ τον έκαναν διεθνή.