Οι πιθανότητες να δεις έναν Ελληνα Ινφαντίνο να κερδίζει τις εκλογές της ΕΠΟ

Παρακολουθώντας όσο καλύτερα και στενότερα το επιτρέπει η απόσταση την διαδικασία των εκλογών της FIFA δεν ένιωσα καμιά έκπληξη με την νίκη του Τζιάνι Ινφαντίνο. Βάζοντας σε τάξη τις διαπιστώσεις, τις σκέψεις και τα διδάγματα αυτής της ιστορίας έπιασα τον εαυτό μου να κάνει τις αναγωγές και τις συγκρίσεις με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα του ποδοσφαίρου περίπου επτά μήνες πριν από τις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου και νέας διοίκησης στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.

Για να σε βάλω στον συλλογισμό μου, στην περίπτωση που δεν έχεις καθόλου παρακολουθήσει τι συνέβη στην FIFA στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 10 μηνών, συνέβη το εξής: πάνω κάτω οι ίδιοι 209 εκλέκτορες – πρόεδροι των ομοσπονδιών-μελών της FIFA που είχαν επανεκλέξει τον περασμένο Μάιο τον αρχιμάγειρα της διαφθοράς και της διαπλοκής Σεπ Μπλάτερ στη θέση του προέδρου εξέλεξαν πριν από πέντε ημέρες τον “θα εξυγιάνω με μια σειρά από μεταρρυθμίσεις την FIFA” Τζιάνι Ινφαντίνο. Ο συνειρμός είναι απλοϊκός και φυσιολογικός: αν η FIFA των αγορασμένων ψήφων, της διαφθοράς, του μαύρου χρήματος αποφάσισε να αλλάξει, μήπως γίνει αυτό μόδα στο ποδόσφαιρο, μήπως είναι η στιγμή ειδικά για το προηγμένο ποδόσφαιρο, της Ευρώπης, να αυτοκαθαριστεί; Μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα του 2016;

Πώς το έκανε ο Τζιάνι;

Προτού απαντήσω στην τελευταία ερώτηση, ιδού η σύνοψη των όσων συνέβησαν από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι σήμερα και οδήγησαν στη νίκη του Ινφαντίνο: ένας τύπος που μέχρι πριν από τέσσερις μήνες δεν το σκεφτόταν, τουλάχιστον φωναχτά, ούτε για αστείο να διεκδικήσει την προεδρία της FIFA είδε το κενό που δημιούργησε ο “πολιτικός θάνατος” του μέντορά του, του Μισέλ Πλατινί και αποφάσισε να αδράξει την ευκαιρία που του δημιούργησε η στιγμή. Εκανε τον γύρο του κόσμου για να συναντήσει τους 133 που είχαν ψηφίσει δαγκωτό “Μπλάτερ” στις τελευταίες εκλογές προκειμένου να τους πείσει για την ανάγκη να αλλάξουν αντιλήψεις με βασικό επιχείρημα ότι σε διαφορετική περίπτωση θα δουν την FIFA να καταρρέει οικονομικά (η FIFA πρόκειται να γράψει ζημιά στη φετινή χρήση, για πρώτη φορά στην διάρκεια της τελευταίας 20ετίας) επειδή θα την εγκαταλείψουν κι άλλοι χορηγοί και επειδή θα δεχθεί κι άλλες “δικαστικές επιθέσεις”.

Ο Ινφαντίνο, ο οποίος γνώριζε ότι δεν μπορεί να ποντάρει αρχικά στην Ασία και την Αφρική, που υποστήριζαν τον Σεΐχη του Μπαχρέιν Σαλμάν (πήρε 85 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία), δούλεψε εκ των προτέρων πάνω στην δεύτερη ψήφο, δηλαδή προκειμένου να καταφέρει να αποσπάσει την δέσμευση όσων σκόπευαν να ψηφίσουν τον Πρίγκηπα Αλι (27 ψήφοι) και τον Ζερόμ Σαμπέιν (7 ψήφοι) ότι θα στηρίξουν εκείνον στην δεύτερη ψηφοφορία. Συγκέντρωσε 88 ψήφους στην πρώτη και 115 ψήφους στη δεύτερη ψηφοφορία. Κατάφερε να πάρει μαζί του τους Αμερικάνους (είχαν υποστηρίξει τον Πρίγκηπα Αλι στην πρώτη ψηφοφορία), και επειδή αυτό φρόντισε να το επικοινωνήσει στη Ζυρίχη από το προηγούμενο βράδυ των εκλογών πέτυχε να δημιουργήσει για τον εαυτό του την φήμη του εκλεκτού των ΗΠΑ, οι οποίες ΗΠΑ χρεώθηκαν την πολιτική εξολόθρευση του διεφθαρμένου Μπλάτερ. Η πιστοποίηση των Αμερικάνων ήταν το καλύτερο iso “αντιδιαφθοράς” για τον Ινφαντίνο. Και τον έκανε πρόεδρο.

Ο Ελβετός πρώην Γενικός Γραμματέας της UEFA, ο οποίος είχε τη στήριξη της Ευρώπης, έψησε τους εκτός Ευρώπης χάρη σε μια πολύ έξυπνη καμπάνια. “Βελτίωσε θεαματικά, περίπου στο 300% την οικονομία της UEFA, έφτιαξε το Champions League, έφτιαξε το Financial Fair Play, εισηγήθηκε ως μέλος της Επιτροπής Μεταρρυθμίσεων της FIFA όλες τις βασικές διατάξεις για την πάταξη της διαφθοράς και την επιστροφή της διαφάνειας, υποσχέθηκε ότι θα δημιουργήσει θέση γενικού γραμματέα που θα λειτουργεί ως διευθύνων σύμβουλος της FIFA και θα τρέχει όλο το εταιρικό κομμάτι, είναι ο κατάλληλος”, σχολίασε ο πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας των ΗΠΑ Σούνιλ Γκουλάτι. Τους έψησε.

Φυσικά ο Ινφαντίνο έταξε και όσα έπρεπε να τάξει ένας υποψήφιος προκειμένου να μην δείξει ξένος στα μάτια ψηφοφόρων που είχαν μάθει να ψηφίζουν με βασικό κριτήριο το ύψος των επιχορηγήσεων της FIFA προς τις ομοσπονδίες τους. Τους έταξε περισσότερα από όσα έπαιρναν και μάλιστα με τη δέσμευση ότι θα τους αφήνει να επιλέγουν μόνες τους οι ομοσπονδίες την διαχείριση του χρήματος.

Συζητώντας με συναδέλφους μου που βρίσκονταν στην Ζυρίχη ως απεσταλμένοι των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών και αμερικάνικων media για τις εκλογές επιβεβαίωσα την αίσθηση που δημιουργούν όλα τα παραπάνω: ένας πολύ έξυπνος μάνατζερ με εμπειρία 16 ετών στην UEFA είδε την ευκαιρία που δημιούργησαν τα σκάνδαλα των Μπλάτερ και Πλατινί, έφτιαξε ένα ελκυστικό για τους ψηφοφόρους πακέτο το οποίο έντυσε με το αμπαλάζ της διαφάνειας και των μεταρρυθμίσεων, εκμεταλλεύτηκε το ρεύμα και πλέον παίζει ήδη μπάλα ως νέος πρόεδρος της FIFA.

Μπορεί να συμβεί κι εδώ αυτό τον ερχόμενο Οκτώβριο; Υπάρχει ο έξυπνος και έμπειρος μάνατζερ που θα πείσει τους ψηφοφόρους που ψήφιζαν Σαρρή και Γκιρτζίκη να ψηφίσουν εκείνον επειδή θα κάνει σημαία του την κάθαρση, την πάταξη της διαφθοράς, την αλλαγή στη διαιτησία και την αύξηση των κερδών της ΕΠΟ; Στη στιγμή που συζητάμε το αποκλείω. Διότι είμαι βέβαιος ότι δεν θα υπάρξει υποψήφιος που έχει σπουδάσει, έστω εμπειρικά, την οργάνωση και διαχείριση αθλητισμού. Κυκλοφορούν αμέτρητα τέτοια ικανά στελέχη με ελληνικό ονοματεπώνυμο εκεί έξω, αλλά κανένα τους δεν είναι πρόεδρος ή μέλος κάποιας εκ των Ενώσεων. Κι όσο το κατεστημένο, το παλαιό ποδόσφαιρο κρατά κλειδωμένο στο σεντούκι του το “σύνταγμα” του ποδοσφαίρου, δηλαδή το καταστατικό του και κρύβεται πίσω από το “αυτοδιοίκητο” που προστατεύεται από την FIFA και την UEFA, δεν θα ανοίξει ποτέ την εκλογική διαδικασία και δεν θα επιτρέψει ποτέ στους σύγχρονους και τους έχοντες την τεχνογνωσία και το όραμα να διεκδικήσουν την προεδρία. Στην Ελλάδα του 2016 έχεις δικαίωμα να θέσεις υποψηφιότητα για να γίνεις πρωθυπουργός, αλλά όχι για να γίνεις πρόεδρος της ΕΠΟ. Κι αν το τολμήσεις ακολουθώντας την οδό που σου δείχνει το παλιό ποδόσφαιρο, δηλαδή αν μπεις στη διαδικασία να φτάσεις μέσα από μια Ενωση στην διεκδίκηση της προεδρίας, το τηλέφωνό σου θα βομβαρδιστεί από “απόρρητο” κλήσεις, η εξώπορτα και το πεζοδρόμιό σου θα σκοτεινιάσει από τους άσβερκους, η γυναίκα σου και το παιδί σου θα τρομάξουν κι εσύ θα αποσυρθείς και θα αλλάξεις ρότα. Ακόμη όμως κι αν επιμένεις να παραμείνεις ρομαντικός στα όρια της τρέλας και να το τολμήσεις, θα βρεις μόνο την ψήφο σου. Διότι θα μιλήσεις για όραμα σε ένα κατεστημένο που δεν θέλει να αλλάξει, παρά μόνο να συνεχίσει να κονομάει το πάγιο που του υπόσχονται οι νυν και οι επόμενοι και να έχει και τα “1 ημίχρονο, 2 τελικό” τυχερά του.