Η αξιολόγηση έχει την ίδια κατάληξη…

Για να προχωρήσει σωστά ένας μεγάλος σύλλογος, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να αξιολογεί σωστά τα δεδομένα.

Πολύ απλά αυτό πρέπει να κάνει, και θα κάνει ο Ολυμπιακός. Θα αξιολογήσει τα δεδομένα της φετινής ευρωπαϊκής πορείας του και θα κοιτάξει πως θα μπορέσει μέσω του προγραμματισμού του να είναι καλύτερος τη νέα σεζόν στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις.

Από εκεί και πέρα, κάθε χρονιά σου δίνει και μαθήματα. Ας δούμε π.χ. κάποια πράγματα βλέποντας όχι μόνο το φέτος, αλλά και προς τα πίσω.

Πότε όλα αυτά τα χρόνια ο Ολυμπιακός έφτασε να παίξει μήνα Μάρτιο στην Ευρώπη; Προκρίθηκε από τα νοκ άουτ του Φλεβάρη δύο φορές, μία το 2005 (Σοσό) και μία το 2012 (Ρούμπιν). Ας προσέξουμε ότι ήταν δύο φορές που το πρωτάθλημα Ελλάδας παίζονταν το "επίμαχο" δίμηνο Φλεβάρη-Μάρτη. Δηλαδή η ομάδα ήταν στην τσίτα κι είχε άλλο ρυθμό-την πρώτη φορά το είχε πάρει το πρωτάθλημα τελευταία αγωνιστική και την άλλη το είχε πάρει μέσα Μάρτη.

Τι άλλο κοινό σημείο είχαν εκείνες οι δύο σεζόν; Προπονητές που ήξεραν τον Ολυμπιακό. Ο Μπάγεβιτς στο δεύτερο πέρασμά του από το Ρέντη κι ο Βαλβέρδε στη δεύτερη χρονιά του της δεύτερης θητείας του στο λιμάνι. Πως είχε τότε αποκλειστεί ο Ολυμπιακός στην επόμενη φάση, μήνα Μάρτη; Από τη Νιούκαστλ παίζοντας το πρώτο ματς με εννιά παίκτες από το α΄ ημίχρονο κι από τη Μέταλιστ με ένα γκολ-δώρο του Μέγερι (το 1-1) στο 80’.

Τι είχε κάνει ο Ολυμπιακός με τον Μπάγεβιτς στην Ευρώπη την πρώτη του χρονιά; Αποκλεισμό Σεπτέμβρη μήνα από τη Φέρεντσβαρος.

Τι είχε κάνει ο Ολυμπιακός με τον Ερνέστο στα νοκ άουτ, αλλά την πρώτη του χρονιά; Αποκλεισμό κι από Ανόρθωση τον Αύγουστο κι από Σεντ Ετιέν τον Φλεβάρη.

Άλλη ερώτηση: πότε άλλοτε αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός Φλεβάρη μήνα; Δύο φορές όταν άλλαξε προπονητή στο δίμηνο Γενάρη-Φλεβάρη. Μία από τη Λεβάντε (Ζαρντίμ-Μίτσελ) και μία από την Ντνίπρο (Μίτσελ-Περέϊρα)…Φέτος που η ομάδα δεν άλλαξε προπονητή έφτασε να διεκδικήσει την πρόκριση στην παράταση. Μπορεί να μην μας αρκεί, όμως άλλο εκείνοι οι αποκλεισμοί, άλλο αυτός από την Άντερλεχτ…

Άλλη επισήμανση. Ο Ολυμπιακός πότε πλησίασε πιο κοντά σε πρόκριση στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ; Όταν είχε προπονητή που ήξερε την ομάδα. Για ένα γκολ αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους το 1999 (Μπάγεβιτς) και για ένα γκολ αποκλείστηκε από τη Γιουνάϊτεντ το 2014 (Μίτσελ)…

Πότε ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ αν και του έτυχε η καλύτερη κλήρωση που είχε ποτέ; Το 2010 με την Μπορντό, όταν άλλαξε προπονητή πάλι Γενάρη μήνα (Ζίκο-Μπάντοβιτς). Αντίθετα όταν είχε κρατήσει τον ίδιο προπονητή (Λεμονή) το 2008 και κόντρα σε ολόκληρη Τσέλσι ήταν τουλάχιστον στο ένα ματς ανταγωνιστικός (0-0 εδώ, 0-3 έξω).

Που καταλήγουμε; Όσο πιο πολύ δουλεύει ένας προπονητής στον Ολυμπιακό, τόσο καλύτερος είναι ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Είναι πάρα πολύ απλό. Ειδικά όταν δεν αλλάζει θεαματικά το ρόστερ και η ομάδα παραμένει περίπου η ίδια.

Η δε δουλειά του προπονητή πάντοτε φαίνεται περισσότερο το δεύτερο χρόνο του. Γιατί εκτός όλων των άλλων, ο προπονητής έχει δει τα λάθη που έκανε την πρώτη του σεζόν και κοιτάζει να τα διορθώσει τη δεύτερη σεζόν. Ενώ αν φύγει ο ένας κι έρθει ο άλλος προπονητής κι ο άλλος θα κάνει λάθη την πρώτη σεζόν και θα πρέπει να περιμένουμε να τα διορθώσει τη δεύτερη. Άρα, η ομάδα χάνει μία χρονιά και συνήθως δεν θα μας κάνει κι ο άλλος προπονητής και θα φύγει κι αυτός κλπ, κλπ…

Αυτή είναι η γνώμη μου για τον Ολυμπιακό σε ένα γενικό πλαίσιο, αφού κρίνω ότι πιο χρήσιμη είναι μία γενικότερη διαπίστωση σε σχέση με τα ντεσού της χθεσινής ρεβάνς.