Kι όμως, τώρα ο Παναθηναϊκός θέλει στήριξη!

Ειλικρινά απορώ με τους περισσότερους που πιστεύουν ότι για τον Παναθηναϊκό η χρονιά χάθηκε στο Περιστέρι, στην ήττα από τον Ατρόμητο. Λυπάμαι, αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν... Τα πάντα χάθηκαν νωρίς - νωρίς φέτος, στον αποκλεισμό από τη Γκαμπάλα, όταν το «τριφύλλι» αποχαιρετούσε οριστικά την Ευρώπη και μαζί κάποια εκατομμύρια δολάρια ευρώ που θα μπορούσαν να άλλαζαν την μορφή και τα δεδομένα της ομάδας!

Τότε χάθηκαν όλα, όταν ο Παναθηναϊκός κλεινόταν στην εσωστρέφεια της Ελλάδας, γκρεμίζοντας την ευρωπαϊκή εικόνα που τουλάχιστον εμείς οι μεγαλύτεροι τον είχαμε συνηθίσει τις προηγούμενες δεκαετίας.

Το κύπελλο - αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη - είναι για την Ξάνθη, τον Ατρόμητο ή όποιες άλλες ομάδες ευελπιστούν μέσω των νοκ άουτ αγώνων να κάνουν την έκπληξη και να διακριθούν, σε σχέση με το πρωτάθλημα των 30 παιχνιδιών. Δεν είναι για τον Παναθηναϊκό, δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό ή σε όποια άλλη ομάδα κάνει πρωταθλητισμό.

Κι άντε να προκρινόταν το τριφύλλι, ποιος είναι τόσο σίγουρος ότι θα περνούσε στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ, η θα κέρδιζε το τρόπαιο στον τελικό... Μια παρηγοριά στον άρρωστο είναι η συγκεκριμένη διοργάνωση και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να εξιλεώσει ακόμα και η τυχόν κατάκτηση της, τον Παναθηναϊκό για μία ακόμα χαμένη χρονιά.

Πέρα από το «ειδικό βάρος» του Κυπέλλου και το timing της χαμένης χρονιάς, απορώ με το ανάθεμα που συγκέντρωσε για ένα παιχνίδι ο Παναθηναϊκός. Πότε έπαιξε σπουδαία μπάλα η ομάδα φέτος για να παίξει και στο Περιστέρι; Πότε στα τελευταία ματς μετά τη φυγή του Καρέλη, έβαζε με ευκολία γκολ για να βάλει και τώρα; Και πότε πρόλαβαν οι 8-9 καινούργιοι παίκτες να ενσωματωθούν στην ομάδα, να δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες και να ανεβάσουν το επίπεδο της; Οποιος νόμιζε ΄ότι οι νεοφερμένοι ποδοσφαιριστές από τη μία μέρα στην άλλη, μπορούν να αλλάξουν το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας, μάλλον δεν έχει παίξει ποτέ μπαλίτσα.

Και το θέμα είναι, τι ζητάμε τελικά; Προσδοκούμε από τον Κλωναρίδη να γίνει ο ικανός αντικαταστάτης του Καρέλη χωρίς να είναι. Ζητάμε από τον Μπεργκ να ξαναθυμηθεί τον καλό του εαυτό, παρότι δεν το έχει καταφέρει σε ολόκληρη τη σεζόν. Θέλουμε από τον Πράνιτς στα 34 του να γίνει αριστερός μπακ, χωρίς να ήταν ποτέ. Ελπίζουμε ότι ο Αμπεντ θα ξαναγίνει ο παίκτης που αγαπήθηκε στο πρώτο του πέρασμα από τον Παναθηναϊκό, αλλά είναι εμφανές ότι τουλάχιστον για φέτος δεν μπορεί! Πιστεύουμε ότι ο Λουντ είναι βασικός, ενώ αποδεδειγμένα πρόκειται για μέτριο παίκτη που κάποτε ούτε αλλαγή δεν θα ήταν στον Παναθηναϊκό. Νομίζουμε ότι ο Εσιέν θα κόψει ξαφνικά το περπάτημα και θα αρχίζει να τρέχει σαν καθαρόαιμο άλογο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για τον Παναθηναϊκό και δεν θα μπορούσε να την αλλάξει, ούτε η τυχόν κατάκτηση του Κυπέλλου. Τώρα ήρθε και ο αποκλεισμός για να δέσει το γλυκό!

Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω ότι οι πράσινοι ΤΩΡΑ πρέπει να στηριχτούν. Ούτως ή άλλως μία ακόμα χαμένη χρονιά έχει καταγραφεί και η περαιτέρω γκρίνια, πέρα από εσωστρέφεια, δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα παραπάνω. Από τη στιγμή που δόθηκαν τα... κλειδιά στον Στραματσόνι, ο Ιταλός πρέπει να στηριχθεί και με όσους πήρε τον Ιανουάριο (αν καν δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους περισσότερους από αυτούς) και με ενδεχομένως όσους θα πάρει το καλοκαίρι, να επιχειρήσει να στήσει από την αρχή μία νέα ομάδα.

Εδώ που έχει φτάσει ο Παναθηναϊκός, ημίμετρα δεν χωρούν. Η ξεκινά από την αρχή το χτίσιμο κάτι νέου ή γκρεμίζεται οριστικά. Η τελική επιλογή ανήκει και στους οπαδούς που καλούνται να αποφασίσουν τι πραγματικά θέλουν. Εναν Παναθηναϊκό για το... Κύπελλο ή τον Panathinaiko του Σαραβάκου, του Βαζέχα, του Ζάετς, ή ακόμα και του Σισέ και του Λέτο, που κάποτε θαυμάζαμε...

Υ. Γ. Το γεγονός ότι στη λήξη του ματς κάποιοι παίκτες διαμαρτυρήθηκαν στον Μήτσιο, παρότι η διαιτησία του ήταν δίκαιη, μαρτυρά πολλά και για τη λανθασμένη νοοτροπία που έχει εμφυσήσει η διοίκηση στους παίκτες!