Η τύχη της Ελλάδας στην μετά Πλατινί εποχή της UEFA

Την ώρα που ο Μισέλ Πλατινί παίζει τα ρέστα του και ετοιμάζεται να προσφύγει για δεύτερη φορά στο CAS για να σώσει την παραγοντική καριέρα του στο ποδόσφαιρο, η UEFA αρχίζει ήδη, υπό την πίεση των μεγαλύτερων ομοσπονδιών, την προετοιμασία της για την ανάδειξη του νέου προέδρου της. Μπορεί να ποντάρει η Ελλάδα πάνω σε αυτή την διαφαινόμενη αλλαγή διοίκησης της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας και να βασίσει πάνω της την ελπίδα αλλαγής αντιμετώπισης των ελληνικών ζητημάτων διαφθοράς από την UEFA; “Οχι” ή “εξαρτάται” είναι οι δύο κυρίαρχες εκτιμήσεις όσων παρατηρούν εκ των έσω ή από μικρή απόσταση τις ζυμώσεις για την αλλαγή στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας.

Ο Πλατινί, ο οποίος αποφάσισε να μην παραστεί στην αυριανή συνεδρίαση της Επιτροπής Ηθικής της FIFA επειδή θεωρεί ότι αυτή έχει ήδη αποφασίσει, δίχως να τον ακούσει, να τον τιμωρήσει αυστηρά για την υπόθεση των 2 εκατ. δολαρίων που πήρε από την FIFA το 2011 δίχως να έχει συμβόλαιο που να δικαιολογεί αμοιβή, δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από την θέση του προέδρου της UEFA. Είναι όμως βέβαιο ότι στην περίπτωση που συμβεί το αναμενόμενο και η Επιτροπή Ηθικής της FIFA του επιβάλει ποινή απαγόρευσης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο για αρκετά χρόνια (η ανακοίνωση της απόφασης αναμένεται την ερχόμενη Δευτέρα ή Τρίτη), ο Πλατινί θα πιεστεί από μια σειρά από ευρωπαϊκές ομοσπονδίες για να παραιτηθεί. Το μόνο που θα μπορέσει να κάνει ο Γάλλος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής θα είναι να κερδίσει χρόνο μερικών εβδομάδων, μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου, προσφεύγοντας αρχικά στην Επιτροπή Εφέσεων της FIFA και εν συνεχεία στο CAS. Στα τέλη του Ιανουαρίου όμως αυτή η απόφαση θα έχει τελεσιδικήσει, αφού πρέπει να έχει ολοκληρωθεί τουλάχιστον έναν μήνα πριν από τις προγραμματισμένες εκλογές της FIFA (26 Φεβρουαρίου). Συνεπώς σε περίπου έναν μήνα η UEFA, όσο και αν ο Πλατινί θα ήθελε να μη συμβεί, θα αναγκαστεί, εφόσον ο Γάλλος χάσει τις υποθέσεις, να ανακοινώσει ότι στη συνεδρίαση της 3ης Μαΐου 2016 η Εκτελεστική Επιτροπή της θα εκλέξει τον άνθρωπο που θα διαδεχθεί τον επί 9 χρόνια πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας.

Και ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος; Την περασμένη Παρασκευή, όταν η UEFA ανακοίνωσε ότι αναβάλει την συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής για τις 3 Μαΐου (ήταν προγραμματισμένη για τις 23 Μαρτίου), δεδομένου ότι ένας υποψήφιος πρέπει να έχει ενημερώσει τουλάχιστον 3 μήνες νωρίτερα από την συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής ότι υποβάλει υποψηφιότητα για την προεδρία, το πρώτο σενάριο που κυκλοφόρησε είχε ως πρωταγωνιστή τον Τζιάνι Ινφαντίνο. Ο στενός συνεργάτης του Πλατινί και “νούμερο 2” της UEFA από το 2009 είναι σήμερα υποψήφιος για την προεδρία της FIFA. Στην περίπτωση που δεν εκλεγεί, θεωρείται βέβαιο ότι θα θελήσει να είναι υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές της UEFA. Και έκανε ήδη τον πρώτο ελιγμό για να πάρει απόσταση από τον Πλατινί, αφού ήταν αυτός που δέχθηκε να βάλει στην ατζέντα της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA για την επόμενη συνεδρίαση την υιοθέτηση της Goal Line Technology (για να εφαρμοστεί στο Euro 2016), με την οποία ήταν και είναι κάθετα αντίθετος ο Πλατινί.

Αν εκλεγόταν ο Ινφαντίνο στην θέση του προέδρου της UEFA η Ελλάδα και όσες χώρες έχουν δυσκολευτεί να λύσουν τα εγχώρια ποδοσφαιρικά προβλήματά τους επειδή αντιμετωπίζουν την άρνηση της εγχώριας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας να αλλάξει το καταστατικό της και βλέπουν μέχρι σήμερα την διοίκηση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας να βάζει πλάτη δεν έχουν κανέναν λόγο να ελπίζουν σε αλλαγή. Διότι ο Ινφαντίνο έχει χειριστεί όλες τις σοβαρές υποθέσεις κόντρας μεταξύ κυβέρνησης και ομοσπονδίας. Συνεπώς θα είναι ως πρόεδρος όσο διαλλακτικός ήταν/είναι ως γενικός γραμματέας.

Τι θα συμβεί αν εκλεγεί ο Ινφαντίνο για να διαδεχθεί στην προεδρία της FIFA τον Σεπ Μπλάτερ; Ο παρατηρητής οφείλει να εξετάσει αυτό το σενάριο, αφού δεν αποκλείεται καθόλου ο Μπλάτερ, ο οποίος κρατά σφιχτά το δαχτυλίδι χάρη στην επιρροή που έχει στην πλειονότητα των ψήφων που βγάζουν πρόεδρο στην Παγκόσμια Συνομοσπονδία του ποδοσφαίρου, να στηρίξει τον Ινφαντίνο. Σε αυτή την περίπτωση το σενάριο θέλει έναν Ελληνα, τον Θόδωρο Θεοδωρίδη να δέχεται μεγάλη πίεση προκειμένου να είναι υποψήφιος για τη θέση του προέδρου της UEFA. Διότι με την UEFA θα συμβεί ότι περίπου συμβαίνει σήμερα στην FIFA ενόψει των εκλογών: ο Πλατινί επιχειρεί να καθορίσει την μοίρα αυτών των εκλογών, σε περίπτωση “αφανισμού” του, όσο επιχειρεί και ο μέντοράς του, ο Σεπ Μπλάτερ να καθορίσει την μοίρα των προεδρικών εκλογών της FIFA. Και ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της UEFA, που ήταν μέχρι σήμερα το “νούμερο 2-3” της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας είναι, εκτός των άλλων, διευθυντής της Διεύθυνσης των Εθνικών Ομοσπονδιών, δηλαδή αυτός που χειρίζεται τις σχέσεις της UEFA με τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες – ψηφοφόρους. Ο Θοδωρίδης είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξει αυτή την υποψηφιότητα, αφού δεν έχει προεδρικές φιλοδοξίες. Ποιος όμως μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ενδώσει στην πίεση εφόσον αυτή ασκηθεί από τον Πλατινί; Σε αυτό το σενάριο επίσης δεν πρόκειται να αλλάξει η νοοτροπία της UEFA στην αντιμετώπιση των αιτημάτων που υποβάλλουν οι κυβερνήσεις για καταστατικές αλλαγές στο καθεστώς λειτουργίας των ομοσπονδιών. Στην πρόσφατη υπόθεση με τον Κοντονή, ο Θεοδωρίδης έμεινε εκτός κάδρου και άφησε την υπόθεση στον Ινφαντίνο επειδή δεν ήθελε να “μπλέξει”. Το ίδιο θα επιχειρούσε αν αύριο βρισκόταν στη θέση του προέδρου της UEFA: δεν θα αρνιόταν να συμβουλέψει μια κυβέρνηση για το πώς να χειριστεί τα θέματα του ποδοσφαίρου, αλλά δεν θα γινόταν αυτός που θα ανάγκαζε μια ΕΠΟ να “υπακούσει” μια κυβέρνηση.

Το τρίτο σενάριο που έχει κυκλοφορήσει στη διάρκεια των τελευταίων ημερών θέλει ορισμένες μεγάλες ομοσπονδίες, όπως αυτές της Αγγλίας και της Γερμανίας να επιδιώκουν να “κατεβάσουν” δικό τους υποψήφιο στις εκλογές της UEFA. Αφενός όμως θα είναι για αυτές πολύ δύσκολο να νικήσουν τον υποψήφιο που θα στηρίξει ο Πλατινί και αφετέρου ένας τέτοιος υποψήφιος θα προκύψει μόνο από την ανάγκη των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων να αυξήσουν τα έσοδά τους και να μεγαλώσουν τα συμφέροντά τους και όχι από κάποιο όραμα για την κάθαρση του ποδοσφαίρου σε χώρες που πλήττονται από φαινόμενα διαφθοράς.