Τα δύο αλληλένδετα "θέματα" για τον Μάρκο Σίλβα

Έχουμε ήδη ένα καλό δείγμα της δουλειάς του Μάρκο Σίλβα στον Ολυμπιακό. Όχι ασφαλές. Ασφαλές θα έχουμε στο τέλος της σεζόν. Και απολύτως ασφαλές μετά και τη δεύτερη σεζόν, αλλά αυτό είναι πολύ μακρινό στο ποδόσφαιρο. Τέλος πάντων, το πρώτο που λες είναι ότι πρόκειται για σαφώς θετικό δείγμα, χωρίς αμφισβήτηση.

Στα δικά μου μάτια ποιο είναι αυτό το κομμάτι που διέκρινα εγώ μετά από 20 παιχνίδια (12 πρωταθλήματος, έξι Τσάμπιονς Λιγκ και δύο Κυπέλλου), το οποίο «πρέπει να το δει» ο προπονητής; Μακράν ένα-το πώς θα αντιδράει καλύτερα η ομάδα όταν δέχεται πρώτη γκολ. Εκεί, για να πάμε στο προκείμενο, δείχνει να έχει πρόβλημα.

Ενώ ο Ολυμπιακός όταν ανοίγει το σκορ πάντα παίρνει αυτό που θέλει (νίκη στο Λονδίνο και στο Ζάγκρεμπ, αλλά και 12 στα 12 στο πρωτάθλημα!), στους αγώνες που βρίσκεται πίσω στο σκορ, βγάζει θέματα.

Να θυμίσω ότι η Μπάγερν και στα δύο παιχνίδια, αλλά κι η Άρσεναλ στον Πειραιά, προηγήθηκαν στο σκορ, με τα γνωστά αποτελέσματα, το συνολικό 0-10. Κι επειδή θα μου πείτε, λογικά, ότι μιλάμε για ολόκληρη Μπάγερν και μία Άρσεναλ, να υπενθυμίσω ότι κι η Ντινάμο προηγήθηκε στο Καραϊσκάκη κι ο Ολυμπιακός «γύρισε» το ματς με γκολ στο 90’ και με τους Κροάτες στο τελευταίο τέταρτο με 10 παίκτες. Πιο οριακή ανατροπή, δύσκολα «παίζει». Κι ό,τι οριακό, γίνεται μία φορά στα τόσα…

Ακόμη και στο Κύπελλο, όταν ο Πλατανιάς προηγήθηκε 1-0 μέσα στον Πειραιά, ο Ολυμπιακός απέφυγε την ήττα στο 91’ (2-2)…

Το φαινόμενο για τον Ολυμπιακό, παραδοσιακά ομάδα ψυχολογίας, δεν είναι μόνο φετινό, αλλά έχω την αίσθηση ότι το βλέπουμε τώρα στην ίδια ένταση, για να μην πω σε μεγαλύτερη. Κι η εντύπωσή μου είναι ότι οφείλεται στο ότι ο Μάρκο κι οι παίκτες έχουν «επενδύσει» πολύ στα β΄ ημίχρονα για να κάνουν τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα, ποντάροντας τόσο στη διαφορά ποιότητας, αλλά ενδεχομένως και στη διαφορά αντοχών που έχουν από τους αντιπάλους τους.

Έτσι βλέπουμε τον Ολυμπιακό να είναι στο ημίχρονο…1-1 στον Πανθρακικό, 0-0 στον Ατρόμητο και στη Βέροια, 0-0 και με το Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ, αλλά και με τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη. Η, και να χάνει 0-1 εντός έδρας από τον Πλατανιά για το Κύπελλο. Μάξιμουμ να κερδίζει 1-0 στο Καραϊσκάκη τον Πανιώνιο, τον Ηρακλή και τον Πλατανιά (για το πρωτάθλημα).

Όμως, όταν αυτό το πράγμα γίνεται συνέχεια και συνέχεια, δηλαδή ο Ολυμπιακός να μην σκοράρει παρά σπάνια στο α΄ ημίχρονο (από στημένη φάση, όπως π.χ. και με την ΑΕΚ), τότε η ομάδα κάπου το συνηθίζει και είναι και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της μακριά από το γκολ και το καλό αποτέλεσμα στο ημίχρονο. Κι εκεί το πράγμα είναι αλλιώς. Δεν είναι ελληνικό πρωτάθλημα που θα σου κάνει μία ενέργεια ο Φορτούνης και μία ο Ιντέγε η, ο Ντουρμάζ και θα το πάρεις το ματς. Εκεί παίζεις σχεδόν πάντα με καλύτερες ομάδες από εσένα κι αν δεν πάρεις κεφάλι στο ημίχρονο, «τότε γειά σας»…

Ας σκεφθούμε ότι σχεδόν όλες οι μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού και τα προηγούμενα χρόνια χτίστηκαν στα α΄ ημίχρονα, όπου τα σκορ ήταν 1-0 με τη Γιουβέντους (1-0 τελικό), 2-1 με την Ατλέτικο (3-2), 1-0 με τη Γιουνάϊτεντ (2-0), 1-0 με την Μπενφίκα (1-0), 1-0 με την Μπενφίκα έξω (1-1), 1-0 με την Άντερλεχτ έξω (3-0), 2-1 με την Ντόρτμουντ (3-1)…

Και μου φαίνεται παράξενο, το πώς έχει αλλάξει ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα και χάνει τόσο εύκολα τα ημίχρονά του, γιατί και στην προετοιμασία και στο ξεκίνημα της σεζόν, ακριβώς εκεί κτυπούσε η ομάδα: έκανε τη διαφορά στο α΄ ημίχρονο και μετά έκανε διαχείριση. Από το 3-2 στην Άρσεναλ (ημίχρονο 2-1) και το 2-0 στην Τούμπα (2-0), έως το 5-1 με τον ΠΑΣ (3-0) και το φιλικό 3-1 με την Φέγενορντ μέσα στο Ρότερνταμ (3-0).

Σίγουρα ο Μάρκο ξέρει πράγματα που δεν τα ξέρω εγώ, π.χ. για τις αντοχές της ομάδας κι άρα τη διαχείρισή τους, αλλά νομίζω πως όσο πιο γρήγορα «επιστρέψει» ο Ολυμπιακός σε αυτό που έκανε στο ξεκίνημα της σεζόν, δηλαδή στο να μπαίνει δυνατά και να τα καθαρίζει γρήγορα τα παιχνίδια, τόσο κερδισμένη θα βγει η ομάδα. Ει δυνατόν κι από το παιχνίδι με τον πάντα επικίνδυνο Παναιτωλικό.

Κι οφείλω να παραδεχθώ πως πήγε να το κάνει με την Άρσεναλ, αλλά δεν του βγήκε. Όμως, πόσες Άρσεναλ να βρεθούν πάλι στον δρόμο του…