Tα μηνύματα «Στραμα» και παικτών σε μία νίκη-οξυγόνο!

H νίκη στην Βέροια φυσικά και δεν είναι καμία επιτυχία για τον Παναθηναϊκό. Ήταν νίκη-υποχρέωση. Αν δεν κέρδιζε στην Βέροια ο Παναθηναϊκός μετά και την ήττα από τον Ηρακλή σίγουρα η αμφισβήτηση και η γκρίνια θα μεγάλωνε και εσωτερικά θα υπήρχε θέμα ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης της ομάδας. Η νίκη ήρθε στο 86 από το κοντινό πλασέ του Καρέλη, αλλά η αλήθεια είναι, ότι αν δεν κέρδιζε στην Βέροια ο Παναθηναϊκός θα ήταν αυτόχειρας. Η Βέροια σε 90 λεπτά μία ευκαιρία δεν έκανε. Η ομάδα του Στραματσόνι σε ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο είχε μία μεγάλη ευκαιρία με τον Πέτριτς και στο καλύτερο δεύτερο ημίχρονο, είχε άλλη μία ευκαιρία με τον Πέτριτς, μία με τον Πράνιτς, μία με τον Καρέλη και μία με τον Εσιέν στην καλύτερή του στιγμή στο παιχνίδι. Άργησε ο Παναθηναϊκός να σκοράρει. Στην Βέροια δεν το πλήρωσε σε άλλο παιχνίδι θα το πληρώσει.

Το καλό είναι ότι στο τέλος η ομάδα κέρδισε, ο Στραματσόνι πήρε την πρώτη του νίκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα και το θετικό είναι, ότι ο πανηγυρισμός των παικτών στο 0-1 δείχνει, ότι οι παίκτες την ήθελαν πολύ τη νίκη είχαν το πάθος και το θυμό μέχρι το τελευταίο λεπτό, όπως σωστά είπε ο Ιταλός τεχνικός. Το λέω αυτό, διότι η διαφαινόμενη ήττα στα χαρτιά από τον Ολυμπιακό είχε δημιουργήσει μία μεγάλη απογοήτευση στην ομάδα, όπως φάνηκε και με τον Ηρακλή.

Για να διαπιστώσουμε, αν η νίκη στην Βέροια είναι μία νέα αρχή θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα παιχνίδια και να δούμε αν η ομάδα θα χτίσει ένα σερί. Προς το παρόν λέμε, ότι η ομάδα πήρε μία νίκη, που ήταν απαραίτητη και μοιάζει με οξυγόνο για τη συνέχεια και βλέπουμε.

Ο Στραματσόνι αποφάσισε να παίξει στην αρχή με 4-3-2-1, στη συνέχεια το έκανε 4-4-2 και έκλεισε το παιχνίδι μετά το 0-1 με 4-1-4-1. Το πρώτο πράγμα, που φαίνεται είναι η δουλειά, που κάνει στις στημένες φάσεις. Από μία τέτοια στημένη φάση, εκτέλεση φάουλ μπήκε το γκολ από τον Καρέλη και έγινε το 0-1. Αλλά και στα κόρνερ βλέπουμε πλέον να μην γίνεται απευθείας εκτέλεση, αλλά με δύο παίκτες και να προχωράει ο αριστεροπόδαρος από αριστερά, η ο δεξιοπόδαρος από δεξιά σε σέντρα η, σε ατομική ενέργεια.

Το δεύτερο πράγμα που φαίνεται είναι, ότι ο Ιταλός θέλει την γρήγορη μετάβαση της μπάλας προς τους επιθετικούς. Είτε με κάθετες πάσες από τους μέσους, είτε με μακρινές διαγώνιες πάσες από τους αμυντικούς και κυρίως από τον Σάντσεθ. Θυμηθείτε την σέντρα του Μαρινάκη την κεφαλιά του Πέτριτς και την μεγάλη ευκαιρία που έχασε ο Πράνιτς προ του αντίπαλου τερματοφύλακα.

Το τρίτο πράγμα, που επίσης φαίνεται, είναι, ότι ο Παναθηναϊκός πρεσάρει στην πρώτη πάσα των αντιπάλων, για να κλέψει και εκεί με γρήγορη πάσα προσπαθεί να κάνει το γκολ. Θυμηθείτε την φάση, όπου ο Ζέκα πρεσάρει αναγκάζει τον αμυντικό να κάνει λάθος η μπάλα έφθασε στον Πέτριτς από εκεί με την μία η μπάλα πήγε στον Καρέλη, που έχασε την ευκαιρία.

Από κει και πέρα είναι φανερό, ότι ο Στραματσόνι θέλει να κάνει τον Παναθηναϊκό μία συμπαγή ομάδα, που δεν θα δίνει ευκαιρίες στον αντίπαλο, με τις γραμμές να είναι κοντά και επιθυμεί να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα στην επίθεση και το δίδυμο Μπεργκ-Καρέλη, αλλά και τους Κλωναρίδη, Πέτριτς, όποτε παίζουν.

Όσον αφορά τον αγώνα με την Βέροια η παρουσία του Τελάντερ έδωσε μία σιγουριά στην άμυνα και ταίριαξε με τον Σάντσεθ. Εξαίρεση για τον Δανό ένα τσαφ, που έκανε, αλλά η μπάλα πήγε κόρνερ. Και ο Ισπανός ήταν καθοριστικός σε πολλές επεμβάσεις εντός περιοχής. Κέρδισε και το φάουλ, από το οποίο ήρθε το γκολ, κέρδισε και την πρώτη κεφαλιά στο καλοχτυπημένο φάουλ του Πράνιτς, Ο Καρέλης έβαλε το γκολ, που έδωσε το τρίποντο, ενώ ο Εσιέν στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε ελπίδα για τη συνέχεια. Έχει κλέψει την μπάλα και έχει σουτάρει στέλνοντας την μπάλα δίπλα από το δοκάρι στο 66, ενώ έχει βοηθήσει ειδικά και προς το τέλος του αγώνα με επεμβάσεις που έκανε(τέσσερις) εντός περιοχής και απομάκρυνε την μπάλα. Σίγουρα είναι φανερό, ότι του λείπει ο ρυθμός και τα τρεξίματα, αλλά η ελπίδα είναι, ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο και θα βελτιώνεται. Και ο Αμπέντ στο πρώτο ημίχρονο έκανε καλή εμφάνιση, αλλά δεν ήταν εύστοχος στην τελική ενέργεια, την τελική πάσα.

*Ο Δελφάκης έκανε μία καλή διαιτησία, αλλά και πάλι υπήρχε μία φάση, που δεν έκανε αυτό, που έπρεπε. Στο 67 ο Νέτο ανέτρεψε από πίσω τον Καρέλη, αλλά δεν είδε την δεύτερη κίτρινη(είχε δεχθεί άλλη μία σωστά στο 33), που θα άφηνε την ομάδα του με 10 παίκτες. Το λέω αυτό, διότι στο πρώτο μαρκάρισμα του Σάντσεθ, του έδειξε κίτρινη κάρτα στο 15. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

* Διαβάζω και ακούω, ότι το πέναλτι του Φινμπόγκασον στην Κομοτηνή ήταν πεναλτάρα. Συμφωνώ. Ήταν πεναλτάρα, κόκκινη στον Σερφά και απέλαση από την χώρα, διότι τόλμησε να πλησιάσει τον επιθετικό του Ολυμπιακού, που τον είδε κοντά του τρόμαξε και..έπεσε! Ο Ολυμπιακός δημιούργησε αυτό το ρεκόρ με τις συνεχόμενες νίκες, με νίκες που πήρε στα χαρτιά, με πέναλτι-μαϊμού και γκολ, που βάζει με χέρια. Αλλά ξέχασα. Τι μιλάω; «Φτιάξε ομάδα και μετά μίλα για την διαιτησία» θα μου πουν οι …φωστήρες. Η αλλιώς «όποιος έχει καλή ομάδα πρέπει να παίρνει πέναλτι, που δεν είναι και να σκοράρει μα χέρια». Υπάρχει και το άλλο: «Δεν έχεις ομάδα; Το βουλώνεις και δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς, όταν σου κλέβουν βαθμούς οι διαιτητές».. Αυτά ισχύουν ασφαλώς μόνο σε αυτή την χώρα, που ζούμε...