Κι ο Τούντορ όμως με σαρδέλες προσπαθεί να φτιάξει δείπνο με αστακούς

Περίπου δύο μήνες πίσω, την 1η του περασμένου Οκτώβρη, ο Ιγκορ Τούντορ κέρδιζε το χειροκρότημα και ανανέωνε την εμπιστοσύνη της Τούμπας στο πρόσωπό του επειδή μόλις είχε δείξει, απέναντι στην Ντόρτμουντ, μια έκδοση του ΠΑΟΚ σαν αυτή που είχε στο κεφάλι του, η οποία έμοιαζε ελκυστική και έδειχνε να έχει προοπτική. Είχε μόλις επανεμφανίσει, μετά από καιρό, μια ομάδα όμοια με εκείνη που είχε περίπου καταπλήξει την κοινωνία των φίλων του ΠΑΟΚ στις 23 Ιουλίου με το παιχνίδι της απέναντι στην Λοκομοτίβα. Από εκείνη την εμφάνιση, απέναντι στην Ντόρμουντ, ο Τούντορ έφτασε στο τραγικό χθεσινό πρώτο ημίχρονο απέναντι στην Γκαμπάλα. Εφτασε δηλαδή να εμφανίσει ίσως την χειρότερη έκδοση ομάδας που έχει δει ο ΠΑΟΚ από τα χέρια του και στην εξέλιξη του παιχνιδιού, όπως και μετά από τη λήξη του, ο Κροάτης έδωσε την εντύπωση ότι σηκώνει τα χέρια ψηλά ή ότι έχει τόσο θολωμένο κεφάλι που δεν βλέπει πλέον καθαρά τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει για να φτάσει να παρουσιάζει σταθερά σε κάθε παιχνίδι την ομάδα με την ένταση και το πνεύμα που είχε ο ΠΑΟΚ του στα καλά παιχνίδια που έχει κάνει επί των ημερών του.

Τι έπαθε ο Τούντορ; Οπως καλά προέβλεπε τον καιρό που τον επέλεγε ο Φρανκ Αρνεσεν, ο Κροάτης πληρώνει στη δεδομένη στιγμή το κόστος της απειρίας και της έλλειψης παραστάσεων που έχει ως προπονητής, δηλαδή την έλλειψη εμπειρίας για να διαχειριστεί μια κρίση και να γυρίσει την κατάσταση. Το ήξερε αυτό ο ΠΑΟΚ, δηλαδή ο τεχνικός του διευθυντής τον καιρό που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ήταν προτιμότερη επιλογή να επενδύσει σε έναν ουσιαστικά πρωτόπειρο προπονητή και “να τον φτιάξει” από το να διαλέξει έναν φιλόδοξο αλλά και πεπειραμένο προπονητή (που θα κόστιζε πολύ ακριβότερα) ή έναν έμπειρο με περιορισμένες φιλοδοξίες, ο οποίος δεν θα ήταν πολύ συμβατός με το φιλόδοξο πλάνο του ΠΑΟΚ να δημιουργήσει μια νέα ομάδα και να καλλιεργήσει ποδοσφαιριστές.

Ο Τούντορ θέλησε να φτιάξει ένα copy&paste της Γιουβέντους του Κόντε σε δομή, αγωνιστική φιλοσοφία και νοοτροπία. Η βάση της επιτυχίας του 3-5-2 του Κόντε όμως έλειπε από τον ΠΑΟΚ. Αυτό το μοντέλο απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και ποδοσφαιριστές που έχουν τις βάσεις σε αυτόν τον τομέα από το παρελθόν. Ο Τούντορ και ο Αρνεσεν δεν βρήκαν καινούργιους τέτοιους, παρά μόνο έναν, τον Ροντρίγκες. Και επειδή με το που ανέλαβε ο Τούντορ είχε μπροστά του επίσημα παιχνίδια, η φυσική κατάσταση δεν ήρθε ποτέ στο απαιτούμενο επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ έτρεξε και έπαιξε πιεστική άμυνα και ποδόσφαιρο της υψηλής έντασης μόνο στα πρώτα παιχνίδια, δηλαδή όσο μπορούσαν να διαρκέσουν οι μπαταρίες ποδοσφαιριστών που δεν φορτώθηκαν από μια υψηλής έντασης θερινή προετοιμασία. Και τώρα που έχει αφαιρεθεί η ένταση από τα πόδια και τα πνευμόνια τους, οι ίδιοι ποδοσφαιριστές μοιάζουν με σκιές και δημιουργούν ένα κακέκτυπο της ομάδας που εμφανίστηκε το καλοκαίρι.

Η ιστορία του Κόντε στη Γιουβέντους έδειξε ότι η σκληρή πειθαρχία αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αποτελεσματικότητα του ποδοσφαίρου αυτής της φύσης με το δικό του 3-5-2. Ο Τούντορ προσπάθησε να την δημιουργήσει και να την επιβάλει. Για μια σειρά από λόγους που σχετίζονται με την ιστορία του ΠΑΟΚ των προηγούμενων ετών και την νοοτροπία που αυτή έχει δημιουργήσει, ο Κροάτης δυσκολεύτηκε και δυσκολεύεται πολύ περισσότερο από όσο φανταζόταν σε αυτή την προσπάθεια. Η Γιούβε του Κόντε, κι ας ήταν γεμάτη από σταρ, λειτουργούσε και συμπεριφερόταν με στρατιωτική πειθαρχία στην γηπεδική ζωή της επειδή λειτουργούσε και συμπεριφερόταν έτσι και στην εξωγηπεδική ζωή της. Για την ώρα στον ΠΑΟΚ ο Τούντορ δεν το έχει κατορθώσει αυτό (κάπου εδώ θυμήσου αν θέλεις τι έγραφα τον Ιούλιο).

Για να φτάσει να παρουσιάσει την Γιουβέντους που είχε στο μυαλό του ο Κόντε έκανε μια σειρά από επιλογές ποδοσφαιριστών που πληρούσαν τα κριτήρια σε βάθος αρκετών διαφορετικών μεταγραφικών περιόδων. Ο Τούντορ με τον Αρνεσεν είχαν μόνο μία μεταγραφική περίοδο. Και επειδή καθυστέρησαν πολύ και έχασαν χρόνο, προχώρησαν σε βεβιασμένες κινήσεις, των οποίων το κόστος πληρώνουν μέχρι σήμερα. Ο Τσίμιροτ δεν έχει παίξει, ο Λέοβατς μπαινοβγαίνει, ο Χαρίσης τραυματίστηκε, ο Σάμπο δεν έχει προσαρμοστεί, ο Κοροβέσης δεν παίζει. Και κάπως έτσι η μόνη ουσιαστική προσθήκη μέχρι σήμερα είναι ο Ροντρίγκες. Θα ήταν και ο Μπερμπάτοφ αν ταίριαζε με το 3-5-2, ή τουλάχιστον αν ο ΠΑΟΚ είχε έναν ποιοτικό επιθετικό με ικανότητα και τεχνική για να λειτουργεί ως περιφερειακός και να συνδυάζεται με τον Βούλγαρο. Αλλά αντί αυτού που περιγράφω, ο ΠΑΟΚ έχει τον Κλάους.

Εδώ που βρίσκεται, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει εκπλαγεί από όσα του έχουν συμβεί στο πρώτο τετράμηνο της μεταβατικής αυτής σεζόν. Ηξερε ότι προσλαμβάνει έναν άπειρο προπονητή που θα χρειαστεί τον χρόνο του και για να προσαρμοστεί αλλά και για να ωριμάσει. Διαπιστώνει ότι αστόχησε σε μια σειρά από μεταγραφικές επιλογές. Και κάπως έτσι εξηγείται ως φυσιολογική η σημερινή αγωνιστική εικόνα του. Το ερώτημα που κρύβει την απάντηση για την επόμενη ημέρα είναι το τι ακριβώς θέλει να κάνει ο ΠΑΟΚ. Αν σκοπεύει να ακυρώσει τον σχεδιασμό που έκανε προ 4μηνου, πρέπει να αλλάξει σχέδιο, να ξαναψάξει έτοιμο προπονητή και έτοιμους ποδοσφαιριστές και να προχωρήσει στην ριζική ανακαίνισή του με στόχο να κάνει πρωταθλητισμό την επόμενη σεζόν. Αν έχει καταλάβει ότι ο χρόνος θα κάνει τον προπονητή του αποτελεσματικότερο, ειδικά αν αυτός δουλέψει με ποιοτικότερους παίκτες από αυτούς που βρήκε ή του έφεραν, τότε επιμένει και υπομένει, σε μια κακή σεζόν, προκειμένου να μην αφήσει την χρονιά να πάει εντελώς χαμένη. Σε μια σειρά από αγώνες στο πρώτο διάστημα της σεζόν, ο Τούντορ έδωσε μια σειρά από δείγματα αποτελεσματικότητας των μεθόδων του. Δείγματα που σε ψήνουν ότι με καλύτερους στόπερ, με έναν καλύτερο δεξιό μπακ, με έναν καλύτερο δημιουργικό μέσο και έναν επιθετικό που συμπληρώνει τον Μπερμπάτοφ θα μπορούσε να παρουσιάσει έναν ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ.

Ποιος θα τα κρίνει όμως όλα τα παραπάνω; Αυτός που προσέλαβε σε μια νύχτα τον Αγγελο, τον οποίο προόριζε για επίτιμο πρόεδρο και τον ανακοίνωσε προπονητή; Αυτός που σε μια νύχτα επινόησε τον Κάκο προτού το μετανιώσει, σκέφτηκε τον Κούδα για γενικό αρχηγό στην ηλικία των 70 ετών και καταλήγει στον Νίκο Βεζυρτζή που ήταν γενικός αρχηγός του ΠΑΟΚ πριν από 40 χρόνια;

Το κυριότερο αγωνιστικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι το ότι δεν ξέρει πώς θέλει να το κάνει αυτό που ο Ιβάν Σαββίδης οραματίζεται να κάνει. Θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, θέλει να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο τελευταίας τεχνολογίας αλλά δεν έχει την γνώση και, παρά την 12ετή και βάλε εμπειρία του ως ιδιοκτήτης ομάδας, δεν έχει την αντίληψη για τον ιδεατό τρόπο λειτουργίας μιας ομάδας που θέλει να γίνει πρωταθλήτρια. Οι καλές ομάδες δεν κυκλοφορούν, δεν πωλούνται σε συσκευασία. Δημιουργούνται. Γι' αυτό και αν δεν βρει και αν δεν εμπιστευθεί έναν δημιουργό ο Σαββίδης θα συνεχίσει να ξοδεύει πολλά και θα συνεχίσει να αποχωρεί προβληματισμένος από την Τούμπα με διάθεση να τα αλλάξει όλα και να πάρει ριζικές αποφάσεις, όπως επαναλαμβάνουν κάθε δίμηνο τα σχετικά ρεπορτάζ.

Κάποτε ο Φερνάντο Σάντος είχε αναγκαστεί να περιορίσει στο ελάχιστο τις δημόσιες εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη επειδή είχε τολμήσει να του πει φωναχτά του ΠΑΟΚ αυτό που έπρεπε να ακούσει προκειμένου να αλλάξει νοοτροπία. Του είχε πει το “θέλουμε γεύμα με αστακούς, αλλά εμείς έχουμε ψαρέψει μόνο σαρδέλες”. Ακόμη και αν κάποιους τους πλήρωσε για αστακούς, ο Ιβαν έχει στα αποδυτήριά του κυρίως σαρδέλες. Προτού τον κρίνει ως σεφ τον Τούντορ, θα πρέπει να του ψωνίσει και μερικούς αστακούς.