Μπορεί να τους χωρίζει μια ολόκληρη δεκαετία, ο Πογιέτ γεννήθηκε το 1967 και ο Γκαρσία δέκα χρόνια μετά, αλλά ποδοσφαιρικά υπάρχουν πολλά που τους ενώνουν και κυρίως μια φιλία, η οποία «γεννήθηκε» στις πρώτες ημέρες του El Canario στους Los Charruas.

Υπάρχουν κι άλλα πολλά που τους ενώνουν, όπως το Μοντεβιδέο, όπου γεννήθηκε ο Γκουστάβο κι ο Πάμπλο έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, η αγάπη για την μπάλα, το σκληρό στυλ παιχνιδιού που είχαν ως ποδοσφαιριστές, η φιλοδοξία να γίνουν μεγάλοι προπονητές. Ο νυν τεχνικός της Ένωσης μετράει σχεδόν 10 χρόνια στους πάγκους, ενώ ο Γκαρσία μόλις ξεκίνησε στην Κ-17 του ΠΑΟΚ να κάνει τα πρώτα του βήματα. Τους ενώνουν και οι… Δικέφαλοι, του νότου (τον Πογιέτ) και του… βορρά (Γκαρσία).

Ο «Τσε» του ΠΑΟΚ ανέκαθεν πίστευε και συνεχίζει να πιστεύει ακράδαντα, ότι ο συμπατριώτης του και πρώην συμπαίκτης του στην εθνική ομάδα «θα κάνει σπουδαία καριέρα ως προπονητής» θεωρώντας την παρουσία του στην Αγγλία ως ένα μεγάλο διαβατήριο για πολλές άλλες χώρες.

Υπάρχει σεβασμός, εκ μέρους του Γκαρσία, στην προσωπικότητα του Γκουστάβο Πογιέτ και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. «Θα πετύχει στην ΑΕΚ, να το θυμάστε», λέει χωρίς δεύτερη σκέψη. «Όχι, μόνο, θα πετύχει αλλά θα ανοίξει ο δρόμος και σε άλλους Ουρουγουανούς προπονητές να έρθουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη», λέει στο Gazzetta.gr.

Ο Πογιέτ μπορεί να βρήκε επαγγελματική στέγη στην Αθήνα και στην ΑΕΚ, αλλά αυτό δεν ενοχλεί τον Γκαρσία. «Είμαι χαρούμενος που μια ελληνική ομάδα δίνει τη δυνατότητα σ’ έναν συμπατριώτη μου προπονητή να εργαστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Η παρουσία τους στη Celeste

Το ημερολόγιο έγραφε 13 Δεκεμβρίου1997, όταν ο Γκαρσία έκανε ντεμπούτο στην εθνική Ουρουγουάης, απέναντι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για το Confederation Cup. Ο Πογιέτ δύο χρόνια πριν οδήγησε τους Los Charruas στην κατάκτηση του Copa America, ενώ το καλοκαίρι του ’97 είχε πάρει μεταγραφή από τη Σαραγόσα στην Τσέλσι. Ήταν από τους σταρ της εποχής.Φρόντισε, λοιπόν, να πάρει δίπλα του τον 20χρονο Πάμπλο, που μόλις είχε αφήσει το Μοντεβιδέο για τη Μαδρίτη και την Ατλέτικο. Έγιναν φίλοι και παρέμειναν ακόμη κι όταν ο ένας βρισκόταν στην Αγγλία και ο άλλος πότε στην Ισπανία και πότε στην Ελλάδα.

Πογιέτ και Γκαρσία συνυπήρξαν μια τριετία στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, με τέσσερις – πέντε κοινές συμμετοχές. Στα 33 του ο νυν τεχνικός της ΑΕΚ είχε χάσει, προ πολλού, τη θέση του στην εθνική ομάδα από τον Αλβαρο Ρεκόμπα και στις 26 Απριλίου 2000 έπαιξε για τελευταία φορά με την Celeste κόντρα στην Παραγουάη για τα προκριματικά του Μουντιάλ.

Ο Γκαρσία ήταν παρών στο αντίο του Πογιέτ. Επτά χρόνια, μετά, ο Πάμπλο θα πει το δικό του αντίο στους κόντρα στην Παραγουάη. Όπως, κι ο φίλος του… Μέτρησε 40 περισσότερες (66-26) συμμετοχές στην εθνική Ουρουγουάης με καλύτερη στιγμή την συμμετοχή στο Μουντιάλ του 2002. Τα χαμένα πέναλτι εναντίον της Αυστραλίας, στο μπαράζ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 και εναντίον της Βραζιλίας, στον ημιτελικό του Copa America ένα χρόνο αργότερα πάντα θα στοιχειώνουν τον El Canario.

Οι φίλαθλοι, ίσως, να έχουν την ευκαιρία να τους ξαναδούν σε λίγους μήνες στο Κατάρ και στο Παγκόσμιο Κύπελλο βετεράνων (35-50 ετών) ποδοσφαιριστών. Η Ουρουγουάη είναι μία από τις 16 ομάδες που θα πάρουν μέρος στο τουρνουά, με τους δύο άνδρες να είναι μέσα στην πρώτη επιλογή του κόσμου για την αποστολή της εθνικής ομάδας βετεράνων.

Οσοι, πάντως, θέλετε να θυμηθείτε στιγμές από την ιστορία της Celeste, δείτε το παρακάτω βίντεο: