Όταν αφήνεις τον χρόνο να περνά…

Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός σε περισσότερα από 20 ματς του ελληνικού πρωταθλήματος θα συναντά κλειστές άμυνες. Οπότε, οι Πειραιώτες πρέπει να βρουν τρόπο να τις διασπούν χωρίς να αφήνουν τον χρόνο να περνά, ούτε να πετούν ευκαιρίες…

Κόντρα στη Λιβαδειά, ο Πάρντο στο 8’ ήθελε να γίνει ήρωας. Αντί να δώσει μια απλή πάσα σε δύο αμαρκάριστους συμπαίκτες του, προτίμησε να κάνει το δύσκολο και να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων μια εξαιρετική ευκαιρία για την ομάδα του. Αν εκεί είχε γίνει το 0-1, τότε θα βλέπαμε άλλο ματς.

Αλλά επειδή δεν βρισκόμαστε εδώ για να γράφουμε για τα… αν, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να σκοράρει ούτε νωρίς, ούτε στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, στο καλό του διάστημα.

Και επειδή δεν «καθάρισε» το ματς, έμπλεξε και το σημαντικότερο προβλημάτισε με την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου. Έπρεπε να φτάσουμε στο 81’ για να δούμε ευκαιρία από τον Ολυμπιακό και αναφερόμαστε φυσικά στο δοκάρι του Ντοσεβί. Μέχρι τότε, οι Πειραιώτες είχαν την κατοχή, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην αντίπαλη άμυνα. Οι ακραίοι δεν βοήθησαν και μόνο ο Φορτούνης προσπαθούσε με ατομικές κυρίως ενέργειες να γίνει απειλητικός.

Ο χρόνος περνούσε και εν τέλει, ναι μεν η τύχη ευνοεί τους δυνατούς, αλλά για να τα λέμε όλα, κοιμήθηκε ο Θεός για να γίνει το 0-1. Το γεγονός αυτό, πρέπει να προβληματίσει τον Σίλβα και τους παίκτες του, προκειμένου στη συνέχεια η ομάδα να παρουσιαστεί σαφώς καλύτερη και σαφώς πιο ελκυστική.

Φυσικά και δεχόμαστε, ότι ακόμα είναι νωρίς και χρειάζεται χρόνος για να «δέσει» η ομάδα και να βγάλει αυτοματισμούς. Οπότε θα περιμένουμε, να δούμε τα επόμενα ματς και το σημαντικότερο, θα υπάρχει χρόνος για να δουλέψει ο Σίλβα στις αδυναμίες της ομάδας.