Είναι νόμος σε αλλαγή προπονητή. Το... κοντέρ μηδενίζει. Και επί της ουσίας, με λίγη τύχη, όλοι μπορούν να έχουν δικαίωμα σε μια ακόμη ευκαιρία. Πόσο μάλλον σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, που για ένα ακόμη καλοκαίρι έχει αποφασίσει τόσες πολλές αλλαγές. Που τελικά ο νέος κόουτς θα πρέπει να «συναντηθεί» με καμία 40αρία (και βάλε) παίκτες ως τις τελικές του επιλογές.

Ο Μάρκο Σίλβα λοιπόν μέσα από αυτές τις τρεις πρώτες εβδομάδες προετοιμασίας έχει όντως εφαρμόσει το αυτονόητο. Δίνει ευκαιρίες χωρίς να κοιτάζει ονόματα και... βιογραφικά. Έχει αρχίσει να τακτοποιεί τις σκέψεις του. Και όσο οι μέρες περνούν , τόσο όλο αυτό παίρνει μορφή στο χορτάρι. Σε αυτή την 4-2-3-1 διάταξη που ακολουθεί από την πρώτη στιγμή.

Ο Ρομπέρτο στον άσο. Ο Ομάρ δεξιά. Ο Μιλιβόγεβιτς τώρα που επέστρεψε, δεδομένος στο «6». Ο Πάρντο δεξιά στην επίθεση, ο Φορτούνης με τον Τσόρι για την θέση πίσω από τον φορ. Ένας πρώτος «κορμός» πάνω στον οποίο χτίζει προοδευτικά τις ιδέες του. Η μισή 11άδα. Τα πρώτα κομμάτια του νέου παζλ.

Και μιας και η άλλη... μισή ακόμη είναι προς «συζήτηση» ή και προς αναζήτηση: Είναι ακριβώς οι δεύτερες ευκαιρίες που -ως εδώ- φέρνουν στην επιφάνεια, πρόσωπα, που δύσκολα θα περίμενε κανείς αυτές τις ημέρες στο ρόλο πρωταγωνιστικό. Ο αριστερός μπακ (!) Λεάντρο Σαλίνο! Ο box to box Ανδρέας Μπουχαλάκης. Ο πολύ καλός όσο έπαιξε και στα δύο ματς στην Ολλανδία, Τζίμι Ντουρμάζ. Και βέβαια ο Φράνκο Χάρα στην κορυφή της επίθεσης.

Μόνο κερδισμένοι και οι τέσσερις από την ως τώρα διαδρομή της προετοιμασίας. Ένα καρέ που αν είχε φύγει πριν καν η ομάδα ξεκινήσει φέτος, δεν θα είχε λείψει σε... κανέναν. Έμεινε όμως, και χάρη στην αλλαγή προπονητή και τις συγκυρίες που πάντα έχουν τη σημασία τους, δίνει μάχη για να αλλάξει τον παρανομαστή της παρουσίας του, σε φόντο ερυθρόλευκο.

Γιατί επιχειρεί «ολική επαναφορά» ο Σαλίνο; Γιατί εκμεταλλεύτηκε το momentum. Προπονητής Πορτογάλος που τον γνωρίζει καλά. Μαζουακού φευγάτος. Απώλεια ως και του περσινού back up (Γιαννούλης). Μεγάλη εμπειρία στην διαχείριση τέτοιων καταστάσεων από τον Βραζιλιάνο. Ε, δεν θέλει και πολύ. Ακόμη και όταν θα έρθει η ώρα να αποκτήσει ο Ολυμπιακός τον αντικαταστάτη του Μαζουακού (αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα ο Γάλλος μπακ φεύγει) άντε να τον... βγάλεις στην άκρη αυτόν τον Σαλίνο.

Γιατί κάνει το ίδιο ο Ντουρμάζ; Διότι ο «δανεισμός» του Ερνάνι αφορά μια κουβέντα που ως τώρα τραβά ήδη τρεις εβδομάδες. Αν ο Ολυμπιακός είχε πάρει τον Πορτογάλο, που είναι μακράν η πρώτη επιθυμία του Σίλβα, οι ευκαιρίες στον Σουηδό θα ήταν πολύ λιγότερες. Θα έπαιρνε 20άλεπτα στον επίλογο των ματς, εκεί όπου οι μαζεμένες αλλαγές δεν επιτρέπουν ούτε ρυθμό, ούτε... πολλά-πολλά. Δεν θα ξεκινούσε από την αρχή και δεν θα ήταν πρωταγωνιστής στα δύο κορυφαία (πρώτα) ημίχρονα με Τβέντε και Φέγενορντ. Δεν θα είχε ξαναμπεί με αυτόν τον τρόπο στη συζήτηση.

Γιατί ο Χάρα; Τα κουβεντιάσαμε αναλυτικά πριν από λίγες ημέρες σε ένα αντίστοιχο σημείωμα. Και όπως διαπιστώνει ο καθένας είναι 3 Αυγούστου και ο Αργεντινός συνεχίζει το... μονοπώλιο. Ο μοναδικός επιθετικός που δεν έχει χάσει ούτε προπόνηση σε αυτή την προετοιμασία. Ακόμη και ο Φινμπόγκασον δεν έχει προλάβει να κάνει σεφτέ. Και βέβαια είναι πάντα και το... άλλο. Με βάση τις εμφανίσεις του, ίσως συνολικά ο Αργεντινός, να είναι ο καλύτερος όλων, στα ως τώρα φιλικά ματς. Υπερπολύτιμος.

Και γιατί ο Μπούχαλος; Εδώ είναι που αποκτά ενδιαφέρον. Γιατί από την εξέλιξη με τον Έλληνα μέσο αναδεικνύεται μια άλλη «υπόθεση» πολύ σοβαρή στην διαχείριση του ρόστερ. Ο Σίλβα ανταμείβει την προσπάθεια του νεαρού μέσου, διότι προφανώς δεν βλέπει την ίδια διάθεση από τον ποδοσφαιριστή που θα έπρεπε αυτές τις ημέρες να έχει «αποδείξει» με την παρουσία του ότι είναι για την πρώτη γραμμή.

Άφαντος όμως ο Παϊτίμ Κασάμι. Στην προετοιμασία που λείπει ο τραυματίας Γιάννης Μανιάτης, που «κόπηκε» ήδη ο Σαμπού Γιαταμπαρέ, που δεν έγινε (κατόπιν επιλογής του προπονητή) η μεταγραφή του Πάπε Ντιόπ, ο Ελβετός μοιάζει εκτός διαδικασίας. Ο Κασάμι που αν οι αριθμοί είναι σωστοί έχει για τον δεύτερο χρόνο συμβολαίου του κάτι σε 1,2 εκατ. ευρώ αποδοχές. Ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του Ολυμπιακού και συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ένας τόσο ποιοτικός χαφ, τόσο ιδιαίτερος μέσος, που όμως έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα η μεγαλύτερη προσφορά του από εδώ και στο εξής θα ήταν μια μεταγραφή του. Αυστηρό, ίσως σκληρό, αλλά και πραγματικό. Το καλοκαίρι που θα μπορούσε να έχει και εκείνος μια δεύτερη ευκαιρία τον βρίσκει εξαίρεση σε έναν ολόκληρο κανόνα!