Η ελληνική έκδοση της Γιούβε του Κόντε

Αν κάπου στην Ιταλία, όπου βρίσκεται, είχε πρόσβαση στην τηλεοπτική μετάδοση του ΠΑΟΚ – Λοκομοτίβα, ο Αντόνιο Κόντε θα πρέπει να έπιασε τον εαυτό του να χαμογελά και να καμαρώνει τον πρώην συμπαίκτη του και πολύ καλό φίλο του Ιγκόρ Τούντορ. Να χαμογελά επειδή θα είδε στην τηλεόραση την πιο επίκαιρη αντιγραφή της δικής του Γιουβέντους: μια ομάδα με ασπρόμαυρες φανέλες, με τον αγαπημένο του σχηματισμό, το 3-5-2 και – κυρίως – με το σήμα κατατεθέν της δικής του Γιούβε, αυτή την ένταση στο παιχνίδι της, την ασφυκτική πίεση στη μπάλα πάντοτε με περισσότερους ποδοσφαιριστές από όσους είχε ως εναλλακτικές για να πασάρει την μπάλα ο αντίπαλος κάτοχός της.

Αν κανείς δεχθεί ότι αυτή η εμφάνιση, απέναντι στην Λοκομοτίβα, είναι δηλωτική της βασικής ιδέας που έχει ο Τούντορ για τον ΠΑΟΚ που επιχειρεί να χτίσει, τότε η πρώτη διαπίστωση είναι μια επιβεβαίωση της φήμης του και της αίσθησης που δημιουργούσε η πρόσληψή του και τα γεγονότα των πρώτων του ημερών με τη φόρμα του προπονητή. Ο Τούντορ προσπαθεί να δημιουργήσει μια κροατικοελληνική έκδοση της Γιουβέντους του Κόντε, στην οποία βάζει και τις δικές του πινελιές, και κυρίως την ιδέα του για την αλλαγή σχηματισμού κατά την εξέλιξη του αγώνα με εναλλαγή θέσεων των μεσοεπιθετικών του. Προφανώς αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού ο Κόντε υπήρξε μεγάλη επιρροή για τον Τούντορ, ο οποίος άρχισε να μελετά τη δουλειά του πρώην συμπαίκτη του στενά από το 2011.

Είναι παραπάνω από δύσκολο να τα καταφέρει ο Τούντορ. Και δεν μπορεί να το κάνει αν δεν τον βοηθήσουν τα αποτελέσματα. Κάτι ότι δεν γέμισε το μάτι των ΠΑΟΚτσήδων με συνέπεια να μην κάνει γκελ η ανακοίνωση της πρόσληψής του και – κυρίως – κάτι ότι έχει να δουλέψει με Ελληνες ή ελληνικής νοοτροπίας ποδοσφαιριστές, όλα αυτά ανεβάζουν στα ύψη τον συντελεστή δυσκολίας του εγχειρήματός του. Διότι για να φτιάξεις ομάδα που θα λειτουργεί εντός τερέν με το μαχαίρι στα δόντια πρέπει να τη μετατρέψεις σε στρατό. Στρατός ήταν η Γιουβέντους του Κόντε σε κάθε της δραστηριότητα, σε κάθε στιγμή της ζωής της, μέσα κι έξω από το τερέν, μέσα και έξω από τα αποδυτήρια, μέσα και έξω από τα ξενοδοχεία. Αυτό προσπαθεί τώρα να κάνει και ο Τούντορ: να επιβληθεί στους ποδοσφαιριστές του, να τους σπάσει τον τσαμπουκά ώστε να τους αναγκάσει να υπακούσουν στους κανόνες της ομάδας και να βάλουν το χαμηλωμένο τους “εγώ” στην υπηρεσία του “εμείς”. Για να τα πετύχει όλα αυτά με παίκτες που έχουν μάθει να ζουν στην “χαλαρά” φάση του πρόσφατου παρελθόντος, θα πρέπει να επιχειρήσει ρήξεις. Και θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες, σαν αυτή του Περέιρα. Θα το αντέξει αυτό ο κόσμος και η διοίκηση του ΠΑΟΚ αν τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι επιτυχή;

Αν τα καταφέρει ο Τούντορ, αυτός ο ΠΑΟΚ, με τόση ένταση στο παιχνίδι του, τόσο πιεστικά και πολυπληθή συντονισμένα μαρκαρίσματα και τόσο γρήγορη μετάβαση από την φάση της άμυνας στη φάση της επίθεσης είτε με γρήγορες κοντινές μεταβιβάσεις και ταχείς μεταφορές της μπάλας είτε με μακρινές μεταβιβάσεις θα είναι μια ομάδα έτοιμη να εκραγεί, ειδικά στην Τούμπα. Κατά συνέπεια αυτή η ομάδα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Βέβαια εκτός από τύχη και αποτελέσματα που θα του δώσουν ώθηση και θα τον ανεβάσουν στα μάτια των παικτών και στη συνείδηση του κόσμου, ο Τούντορ θα χρειαστεί και παίκτες. Είναι αναγκαία η αντικατάσταση ορισμένων “μνημονιακών” ποδοσφαιριστών με παίκτες που θα είναι συμβατοί με τη φιλοσοφία του προπονητή και θα έχουν την ποιότητα, την εμπειρία και την προσωπικότητα για να συμβάλουν στην επιτυχία του αγωνιστικού πλάνου ώστε να ανεβάσουν το αγωνιστικό επίπεδο του ΠΑΟΚ.