2 Μαρτίου 2003... Η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια κρατάει στο «Ντέλε Αλπι» το 2-2 και απέχει δευτερόλεπτα από το να πανηγυρίσει την πρόκριση στους «8» του Champions League. Ετσι νόμιζε... Στην τελευταία επίθεση του αγώνα, όμως, η μπάλα θα πάρει ύψος μετά από μια λάθος απομάκρυνση, ο Πάβελ Νέντβεντ θα κάνει στην άκρη και ο Ιγκόρ Τούντορ θα σουτάρει στην κίνηση και θα στείλει την Γιουβέντους στους προημιτελικούς. Ηταν η κορυφαία στιγμή του ψηλού (1,93μ.) ως Μπιανκονέρο. Η διχρωμία που τον έκανε γνωστό στο ποδόσφαιρο, τον έπλασε ως χαρακτήρα, του έδωσε χαρές, τον πίκρανε. Η διχρωμία που του δίνει τώρα την ευκαιρία να αφήσει το στίγμα του ως προπονητής.

Η ποδοσφαιρική ιστορία του Ιγκόρ Τούντορ άρχισε στα τμήματα υποδομής της Χάιντουκ Σπλιτ. Πέρασε από όλα τα στάδια μέχρι να φτάσει, στα 17 του, στην πρώτη ομάδα αλλά εκεί δεν έμεινε για πολύ. Για καλό, όμως. Παραμονές του Μουντιάλ του 1998, ο 20χρονος Κροάτης παίρνει μεταγραφή για την Γιουβέντους μετά την εισήγηση του Μαρτσέλο Λίπι στον Λουτσιάνο Μότζι. Ο «Πολ Νιούμαν» του calcio εκτίμησε τα σωματικά προσόντα του Τούντορ και θεώρησε ότι θα ήταν μια πολύ καλή λύση για την άμυνα. Δεν έκανε λάθος...

Ο Τούντορ δούλεψε αρκετά, πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Κάρλο Αντσελότι (που ανέλαβε τον Φεβρουάριο του '99) και έφτιαξε όνομα ως σκληρός αλλά και καθοριστικός. Δεν έβαλε πολλά γκολ, δεν ήταν άλλωστε αυτή η δουλειά του, αλλά όσα έβαλε ήταν σημαντικά. Κορυφαίο όλων, φυσικά, αυτό με την Λα Κορούνια, όταν πλέον αγωνιζόταν ως αμυντικό χαφ στη δεύτερη θητεία του Λίπι στο Τορίνο. Εκεί, ο Κροάτης παρέμεινε ως τον Ιανουάριο του 2005, όταν ο Φάμπιο Καπέλο αποφάσισε ότι δεν τον υπολογίζει και τον έστειλε δανεικό στη Σιένα.

Τα 6,5 χρόνια στους Μπιανκονέρι, πάντως, ήταν αρκετά για να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του. «Στη Γιούβε καταλαβαίνω πόσο σημαντική είναι η νίκη», έλεγε και ξανάλεγε στις λίγες συνεντεύξεις που έδωσε ως ποδοσφαιριστής. Οι σχέσεις του με τους δημοσιογράφους, άλλωστε, δεν ήταν ποτέ καλές. «Συνέντευξη; Φυσικά, ανυπομονώ να σου δώσω το τηλέφωνο μου...», είχε απαντήσει κάποτε σε σχετικό αίτημα. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, ο Κροάτης είναι δύσκολος άνθρωπος, δυσκολόπιστος και ειρωνικός απέναντι στους δημοσιογράφους ενώ δε διστάζει να τα βάλει με όλους, αν νιώσει ότι αδικείται.

Οπως, για παράδειγμα, ένιωσε το καλοκαίρι του 2007, όταν -έχοντας μείνει εκτός δράσης για όλη την σεζόν λόγω τραυματισμών- η Γιουβέντους αποφάσισε να μην του ανανεώσει το συμβόλαιο. «Το ξέρω ότι δεν είμαι κάποιο σύμβολο αλλά δεν είμαι ούτε μηχανή που χαλάει... Η Γιούβε, όπως φαίνεται, σε αγαπάει όσο της είσαι χρήσιμος. Μετά όχι»... Αυτά τα παράπονα, όμως, θα ξεχαστούν με το πέρασμα του χρόνου, όταν θα επιστρέψει στο Τορίνο για να πάρει προπονητικές γνώσεις.

Η ποδοσφαιρική καριέρα του Ιγκόρ Τούντορ έλαβε τέλος το 2008, σε ηλικία μόλιε 31 ετών, λόγω των συνεχών τραυματισμών. Η Χάιντουκ ήταν η τελευταία ομάδα της καριέρας του και αυτή από την οποία αποφάσε να ξεκινήσει ως προπονητής. Με την ιταλική επιρροπή, όμως, να συνεχίζεται... Ο Τούντορ ανέλαβε βοηθός προπονητή του Εντι Ρέγια τον Αύγουστο του 2009 αλλά αποχώρησε πριν το τέλος της σεζόν και συγκεκριμένα μετά την απόφαση του Ρέγια να φύγει για να αναλάβει την Λάτσιο.

Τον Δεκέμβριο του 2011, όμως, ο Κροάτης επιστρέφει στην Χάιντουκ για να αναλάβει την ομάδα κάτω των 17. Η πρώτη του κίνηση ήταν να φύγει για Τορίνο, όπου έμεινε για λίγες μέρες προκειμένου να παρακολουθήσει τις προπονήσεις της Γιουβέντους, η οποία λίγους μήνες πριν είχε προσλάβει τον Αντόνιο Κόντε. Οι δυο τους ήταν κολλητοί όταν ήταν συμπαίκτες και ο τρόπος σκέψης τους συνεχίζει να είναι κοινός, αν σκεφτούμε ότι το βασικό σύστημα που δοκίμαζε ο Τούντορ στο ξεκίνημα του στους μικρούς της Χάιντουκ ήταν το 3-5-2. Το αγαπημένο του Κόντε στη Γιουβέντους, στο επίσημο κανάλι της οποίας είχε μιλήσει ο Κροάτης κατά την παραμονή του στο Τορίνο τον Δεκέμβριο του 2011, εξηγώντας και την προπονητική φιλοσοφία του...

Επιθετικότητα, physical game, όχι παράλληλα ποδόσφαιρο, ταχύτητα... Αυτά θέλει ο προπονητής Τούντορ -όπως έχει πει ο ίδιος- και αυτά είναι που τον οδήγησαν στην πρώτη (και μοναδική ως τώρα) μεγάλη του στιγμή στους πάγκους. Την κατάκτηση του κυπέλλου της Κροατίας το 2013 με την Χάιντουκ, την οποία είχε αναλάβει τον Απρίλιο του 2013. Με την ομάδα που υποστήριζε από πιτσιρικάς προσπάθησε να σπάσει την κυριαρχία της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στο πρωτάθλημα, πίστεψε ότι θα τα κατάφερνε την σεζόν 2013-14 μετά από πολύ καλό ξεκίνημα αλλά δεν το πέτυχε, αποφασίζοντας να παραιτηθεί πριν λίγους μήνες (Φεβρουάριο). Μέχρι να γίνει αυτό, βέβαια, είχε προλάβει να τσακωθεί ξανά με τους δημοσιογράφους. Είπαμε, η συγκεκριμένα... ράτσα ανθρώπων δεν είναι η αγαπημένη του.

Τώρα, σε μια περίοδο που έψαχνε για μια μεγάλη πρόκληση, αυτή του παρουσιάζεται μέσα από τον ΠΑΟΚ. Με το περιβάλλον να είναι... μπιανκονέρο, θα νιώσει άνετα από νωρίς. Με τον χαρακτήρα του και το πάθος του, σίγουρα θα νιώσουν άνετα μαζί του οι οπαδοί. Το θέμα είναι να πανηγυρίζουν στο τέλος της σεζόν. Δεν θα είναι εύκολο αλλά ξέρει πολύ καλά πόσο σημαντική είναι η νίκη. Από Μπιανκονέρι το έμαθε αυτό...