Μέχρι και το logo της Ντόρτμουντ είναι λυπημένο...

Η δική της ιστορία είναι γεμάτη από μεγάλες στιγμές, αλλά και πολύ δύσκολες ημέρες. Από την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης, μέχρι τα πρόθυρα της διάλυσης και την χρεοκοπία. Αλλά πάντα είτε στην μία περίπτωση, είτε στην άλλη ήξερες ότι θα είναι εκεί και θα υπάρχει ως μεγάλο club χάρη στον κόσμο της.

Το γήπεδο στο οποίο παίζει η Μπορούσια Ντόρτμουντ ξεχειλίζει από 80 χιλιάδες φίλους της, κάθε φορά που η ομάδα αγωνίζεται. Ξεχειλίζει από 80 χιλιάδες φίλους της που με πάθος εκδηλώνουν την αγάπη και την συμπαράστασή τους στο club, ανεξάρτητα από την θέση που είναι, ανεξάρτητα από το ποδόσφαιρο που παίζει, ανεξάρτητα από το αν διεκδικεί τίτλους ή όχι. Είναι εκεί πάντα 80 χιλιάδες άνθρωποι γιατί είναι εκεί πάντα η αγαπημένη τους Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Τις επόμενες εβδομάδες αυτό το γήπεδο θα ζήσει μία από τις πιο δύσκολες στιγμές του, και το κοινό στον πλανήτη ποδόσφαιρο, είναι βέβαιο, θα νιώσει το μεγαλείο ενός αποχαιρετισμού. Διότι αν οι φίλοι της Ντόρτμουντ ξέρουν να αποχαιρετούν όσους αγαπάνε, με τον τρόπο που ξέρουν να αγαπάνε, τότε αυτό που έρχεται είναι ένα τσουνάμι αγάπης, αναγνώρισης, ευγνωμοσύνης, ένα τσουνάμι γεμάτο από έντονα συναισθήματα που θα πλημμυρίσουν τις οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών σε όλο τον πλανήτη.

Σημειώστε από τώρα την ημερομηνία και μην κανονίσετε τίποτα για εκείνο το απόγευμα. Σάββατο 23 Μαίου του 2015 η Ντόρτμουντ θα δώσει τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της κόντρα στην Βέρντερ Βρέμης με προπονητή τον Γιούργκεν Κλοπ. Εκείνο το απόγευμα η οικογένεια της Ντόρτμουντ και 80 χιλιάδες φίλοι της θα αποχαιρετήσουν τον δικό τους άνθρωπο, τον Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος αποφάσισε μετά από 7 χρόνια υπέροχης διαδρομής, ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσει. Οτι η ομάδα δεν έχει να πάρει κάτι άλλο από αυτόν, όπως ανακοίνωσε βουρκωμένος και γεμάτος συγκίνηση.

Ο Κλοπ δεν είναι απλά ένας σπουδαίος προπονητής για την Ντόρτμουντ, δεν είναι ένας προπονητής που της άλλαξε την ιστορία, είναι η ίδια η μορφή της σύγχρονης Ντόρτμουντ. Αν σήμερα κάποιος φίλος του ποδοσφαίρου, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι' αν ζει, πάρει μέρος σε ένα από εκείνα τα τεστ ζωγραφικής που κάνουν οι ψυχολόγοι, και το ζητούμενο είναι να ζωγραφίσει σε μία κόλλα χαρτί πώς φαντάζεται την Ντόρτμουντ, τότε είναι σίγουρο ότι θα την κάνει άνδρα με ξανθό καρέ μαλλί, μεγάλα γυαλιά και τεράστιο χαμόγελο. Αυτό είναι ο Κλοπ για την Ντόρτμουντ και ταυτόχρονα αυτή είναι και η Ντόρτμουντ για τον Κλοπ.

Πριν ακριβώς από δύο χρόνια, την επομένη της μυθικής πρόκρισης της Ντόρτμουντ επί της Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, είχα γράψει εδώ στο gazzetta για αυτόν τον υπέροχο όχι μόνο προπονητή, αλλά κυρίως άνθρωπο, ένα κείμενο με τίτλο “Ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Μέρκελ...”. Ψάχνοντας στοιχεία για τον Κλοπ τότε και διαβάζοντας δεκάδες κείμενα και συνεντεύξεις του, αισθάνθηκα ότι τον γνώρισα καλύτερα, ότι τον κατάλαβα και ως προπονητή και ως άνθρωπο. Υπό αυτή την έννοια η απόφαση του να φύγει τώρα από την Ντόρτμουντ μπορώ να πω ότι δεν με εξέπληξε. Αισθάνθηκα ότι ήταν το απολύτως λογικό, το απολύτως φυσιολογικό. Και νομίζω ότι ο Κλοπ το ανακοίνωσε τώρα, αλλά επί της ουσίας το είχε αποφασίσει εκείνο το βράδυ στις αρχές του Φλεβάρη μετά το ματς με την Αουγκσμουργκ. Τότε είχα γράψει για “Το μεγαλείο της κατάρρευσης της Ντόρτμουντ...” και για τον Κλοπ που έφτασε η ώρα να αποχωρήσει...

Εκείνο το βράδυ από τις δικές του (μη) αντιδράσεις, ήταν φανερό ότι το κοινό κεφάλαιο Ντόρτμουντ – Κλοπ έκλεισε. Απέμενε να μπει η τελευταία σελίδα. Την έβαλε ο ίδιος ο Κλοπ και την έβαλε ως ο καλύτερος συγγραφέας αυτού του υπέροχου παραμυθιού που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια. Διότι όπως λένε οι μεγάλοι συγγραφείς “η πρώτη σελίδα είναι αυτή που κάνει το βιβλίο σου να πουλήσει, αλλά η τελευταία είναι πιο σημαντική γιατί είναι αυτή που θα πουλήσει και το επόμενο σου βιβλίο”.

Η τελευταία σελίδα που έβαλε ο Κλοπ σε αυτή την σχέση αγάπης, λατρείας με την Ντόρτμουντ ήταν τόσο όμορφη που μπορεί όπως διάβασα επιτυχημένα στο twitter να έκανε ακόμη και το logo της Ντόρτμουντ να λυπηθεί (από εκεί βρήκα και το σχετικό logo της φωτογραφίας), αλλά επιβεβαίωσε με τον πιο τρανό τρόπο ότι ο Γιούργκεν Κλοπ εκτός από ένας μεγάλος προπονητής είναι κι' ένας σπουδαίος άνθρωπος που ξέρει, πότε και πως να αποχωρίζεται αυτό που αγαπάει... Οπως ακριβώς είχε κάνει και με την πρώτη μεγάλη αγάπη του τη Μάιντς, ή όπως έκανε με την πρώτη σύζυγό του. Και με τις δύο δεν έπαψε ποτέ να έχει σχέση αγάπης και σεβασμού, όπως δεν θα πάψει ποτέ να έχει και με την Ντόρτμουντ όποια κι' αν είναι η επόμενη ομάδα του.

Οπως άλλωστε δήλωσε ο ίδιος “έχω ήδη τρία εισιτήρια διαρκείας της Ντόρτμουντ, εδώ γύρω θα είμαι πάντα...”