Αν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…

Πριν τον αγώνα της εθνικής, είχα σχολιάσει την υπεραισιοδοξία που έβλεπα στις τάξεις της ομάδας μας για το παιχνίδι στην Ουγγαρία. Και εξηγούσα το πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή της, μνημονεύοντας απλά τα αποτελέσματα της Ουγγαρίας στους εντός έδρας επίσημους αγώνες της την προηγούμενη τετραετία.

Οι Ούγγροι σε αυτό το διάστημα είχαν κατά βάση νίκες (μεταξύ των οποίων και με Σουηδία και Τουρκία), ελάχιστες ισοπαλίες (μία με τη Ρουμανία), ενώ είχαν ήττες μόνο από την Ολλανδία και, εντελώς συγκυριακά (αφού κέρδιζαν ως το 80’ με 1-0) από τη Βόρεια Ιρλανδία. Οπότε, το εύλογο δεν ήταν ένα διπλό της Ελλάδας, αλλά μία νίκη της Ουγγαρίας η, μάξιμουμ για μας μία ισοπαλία.

Κι έτσι κι έγινε. Φέραμε μία ισοπαλία, που όπως αποδείχθηκε μέσα στο παιχνίδι ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούσαμε να πάρουμε! Τώρα, αν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αυτό είναι άλλο θέμα. Δηλαδή, πως θα κέρδιζε χθες η εθνική μας; Επειδή είχε κατοχή της μπάλας; Παρακάτω; Το τελευταίο μας χαρτί παίζαμε, δεν θα παίζαμε επιθετικά; Όμως, για να κερδίσεις, πρέπει να κάνεις φάσεις. Εμείς τι φάσεις κάναμε; Εμείς πραγματικές φάσεις φάγαμε, πραγματικές φάσεις δεν κάναμε!

Η Ουγγαρία, που σημειωτέον είχε και περισσότερες τελικές, ακόμη και περισσότερα κόρνερ, ήταν αυτή που απειλούσε, όταν έβγαινε μπροστά. Δεν ήταν η Ελλάδα. Η Ουγγαρία είχε δύο-τρεις καθαρές φάσεις για γκολ, άσχετα αν αστόχησαν οι παίκτες της, από ιδανικές θέσεις για σκοράρισμα, μέσα από την περιοχή, ακόμη κι από τη μικρή. Η Ουγγαρία είχε και τα δύο καλύτερα σουτ του αγώνα, αρχικά με τον Ντζούτζακ και στο τέλος με τον Πίντερ του Λεβαδειακού-τα εξουδετέρωσε ο Καρνέζης.

Αυτή είναι η αλήθεια, εκτός κι αν δεν θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε, ούτε καν να τη δούμε. Η Ελλάδα είχε απλά μία καλή διάθεση και εικόνα χθες-αλλά δεν είχε καθαρές φάσεις για γκολ. Ούτε χθες, για την ακρίβεια. Δεν είχε καν καλά σουτ για να απειλήσει τον αντίπαλο (39χρονο) τερματοφύλακα, που δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε μία δύσκολη επέμβαση! Η εθνική μας είχε κάποιες καλές σέντρες από πλάγια (κύρια με τον παθιασμένο Τοροσίδη και τον Σταφυλίδη) και κακές η, αποτυχημένες τελικές του Αθανασιάδη. Και δύο σουτ του (δραστήριου) Φετφατζίδη και του Κατσουράνη από θέση βολής, χωρίς όμως ουσιαστικά αξιώσεις.

Έτσι, δεν μπορείς να κερδίσεις, παρά μόνο αν έχεις μεγάλη τύχη και σου κάτσει εσένα μία φάση και δεν κάτσει καμία στον αντίπαλο. Η εθνική μας χθες έπαιξε πραγματικά καλά, κι όχι απλά με ανούσια κατοχή της μπάλας, μόνο πέντε λεπτά, τα πέντε πρώτα του β΄ ημιχρόνου. Μόνο τότε είχε ένταση το παιχνίδι της. Όλα τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Αλλά με πέντε λεπτά καλής μπάλας, δεν μπορείς να κερδίσεις σε τέτοιο επίπεδο και τέτοιας σημασίας παιχνίδια...