Το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στην Sportday

Στην Καρδίτσα, οι διοικούντες την Αναγέννηση, ένα πολύ ιστορικό σωματείο που μετράει 111 χρόνια σημαντικής παρουσίας στα αθλητικά δρώμενα απο το 1904 κατάφεραν να μπουν στην τελική ευθεία για να μετατραπεί το δικό τους το "σπίτι" στην περιοχή του Σταυρού, σε ένα ολοκαίνουργιο προπονητήριο. Το έργο αυτό θα αναβαθμίσει τη δουλειά που γίνεται στην ομάδα και φέρει το όνομα "Γεώργιος Μπαζής". Για όποιον δεν ξέρει τον λόγο που ονομάζεται έτσι μια ματιά στο παρελθόν αρκεί για να αντιληφθεί πρόκειται για έναν αληθινό θρύλο της ομάδας.

Ο Μπαζής που καταγόταν από την περιοχή στην οποία είναι τώρα το προπονητικό κέντρο, τον Σταυρό, κατέχει ακόμη και σήμερα ένα αξιοζήλευτο ρεκόρ στην ιστορία των πρωταθλημάτων της χώρας μας.

Για να μάθουν λοιπόν και οι νεότεροι στην πόλη και να ξέρουν γιατί η διοίκηση της ομάδα επέλεξε να δώσει το όνομα του σε αυτό το έργο, πρέπει να γίνει αντιληπτό πως ο Γιώργος Μπαζής δεν ήταν μόνο επί σειρά ετών στην δεκαετία του '70 , ο βασικός τερματοφύλακας της Αναγέννησης αλλά ένας από αυτούς που η μοίρα επιφύλαξε τη σπάνια τύχη να πετύχει κάτι ανεπανάληπτο μέχρι τις μέρες μας!

Ηταν βασικότατος όλα τα χρόνια που η Αναγέννηση πρωταγωνιστούσε εκείνες τις σεζόν αλλά ειδικά μια από αυτές το 1972-73, την βοήθησε τα μέγιστα και παραλίγο να βρεθεί
στην Α' εθνική. Τελικά έμεινε πίσω από την Λάρισα (που ανέβηκε τότε για πρώτη φορά στην ιστορία της στα σαλόνια) αλλα οι επιδόσεις του ήταν τόσο σπουδαίες που κράτησαν την Αναγέννηση κοντά στην κορυφή για να παλέψει μέχρι και δύο ματς πριν το τέλος για την άνοδο!

Τότε η Β' εθνική διεξαγόταν με τρεις ομίλους και μόνο η πρώτη ομάδα ανέβαινε και ο Μπαζής απέκρουσε 11 πέναλτι (και γλίτωσε ακόμη ένα όταν έπεσε σωστά αλλά η μπάλα βρήκε το δοκάρι) δημιουργώντας ένα αξεπέραστο ρεκόρ για όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες του ελληνικού πρωταθλήματος. Μάλιστα κράτησε 21 φορές (σε σύνολο 38 ματς) ανέπαφη τη εστία του το 72-73, κάνοντας όλη την ποδοσφαιρική πιάτσα να ασχοληθεί με την περίπτωση του εκείνο το καλοκαίρι. Ο Πανιώνιος έκανε πρόταση που απορρίφθηκε και συνεχίζοντας στην Αναγέννηση βοήθησε την ομάδα να παλέψει ξανά για την άνοδο το 1973-74 και το 1974-75 όταν τερμάτισε τελικά δεύτερη πάλι πίσω από τον Απόλλωνα Σμύρνης! Το 1976 έφτασε μια ανάσα απο τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, όταν τον είχε επιλέξει ο Άγγλος προπονητής Λες Σάνον αλλά την τελευταία στιγμή οι απαιτήσεις της ομάδας του χάλασαν το deal.

Έφυγε, πρόωρα από την ζωή το 1999 χτυπημένος από την επάρατη νόσο σε ηλικία μόλις 46 ετών. Εκείνη η ομάδα της Αναγέννησης ήταν υπό την καθοδήγηση του αληθινού δάσκαλου-προπονητή Νίκου Πάγκαλου, του ανθρώπου που δημιούργησε και την εκπληκτική Δόξα Δράμας της δεκαετίας του 50, μια καλοδουλεμένη ενδεκάδα που ήξερε τις ιδιαιτερότητες της κατηγορίας. Διέθετε πολλούς καλούς παίκτες με τον νεαρό Σπύρο Θώδη να ξεχωρίζει. Μετά από έξι χρόνια μεταγράφηκε στην ΑΕΚ όπου αγωνίστηκε με αρκετή επιτυχία. Σημαντική παρουσία σε εκείνες τις σεζόν είχαν τα δύο αδέλφια Τάντου (ο Δημήτρης και ο Μιχάλης) ο Ντέμος που σημείωνε αν και χαφ αρκετά γκολ, ο Πίτσαβος, ο Κρομμύδας, ο Σταυρουλάκης, ο Παπανικολάου, ο Τσαπέρας, ο Πέτσας, ο Πλακιάς και ο Μαργούτας.

Πολλοί λένε πως αν τότε οι δυο σύλλογοι της περιοχής, η Αναγέννηση και ο Α.Ο. Καρδίτσας έκαναν πέρα τις αντιπαλότητες και συγχωνεύονταν, τότε δεδομένα θα είχε παίξει η ενωμένη ομάδα στη μεγάλη κατηγορία!

Η σημαντική κίνηση με την ονοματοδοσία αποδεικνύει πως υπάρχουν διοικήσεις οι οποίες σέβονται την κληρονομιά που παρέλαβαν και ειλικρινά η ευχή μου είναι να βρουν μιμητές!