Για να είμαστε δίκαιοι με τον τρόπο που χειρίστηκε την κατάσταση ο Υφυπουργός Αθλητισμού, προφανώς και κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ούτε ποιο είναι το επόμενο ματς στο καλεντάρι του, ούτε πότε θα διεξαχθεί. Την άλλη εβδομάδα θα συζητηθεί η επανέναρξη της Σούπερ Λιγκ. Χωρίς να έχει ξεκαθαρισθεί αν συνεχίζουμε από εδώ που σταματήσαμε ή αν η αγωνιστική που αναβάλλεται αυτό το Σαββατοκύριακο θα πάει για αργότερα. Και ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού: Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά πότε θα λάβει χώρα και ο επαναληπτικός του κυπέλλου με την ΑΕΚ.

Όπως και να έχει; Λογικά υπάρχει ένα 10ήμερο μπροστά δίχως αγώνες για την ομάδα του Περέιρα. Ένα διάστημα που μπορεί να πάρει ανάσες από το... οδοιπορικό του Φλεβάρη (8 ματς σε 26 ημέρες), που μπορεί να βρει χρόνο για μια σειρά από κανονικές προπονήσεις («είχα μόλις 1,5 εβδομάδα για να δουλέψω με την ομάδα μου από τη στιγμή που κάθε 3-4 μέρες έχουμε ματς» είπε ο Πορτογάλος χθες στη συνέντευξη Τύπου). Που μπορεί τέλος πάντων να ηρεμήσει. Εντός του Ρέντη.

Αυτό το 10ήμερο όμως συνολικά ο οργανισμός που ακούει στο όνομα Ολυμπιακός θα το περάσει με τη... σκιά των όσων προηγήθηκαν πάνω από το κεφάλι του. Μια σύντομη σούμα: Ένας ευρωπαϊκός αποκλεισμός-χαρακίρι από μια ομάδα της... σειράς. Ήττα από τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο. Ισοπαλία σαν ήττα με την ΑΕΚ στον πρώτο προημιτελικό. Και ισοπαλία και στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Όλα αυτά σε 18 ημέρες όπου το μοναδικό νικηφόρο αποτέλεσμα ήταν το 3-0 με τον Εργοτέλη.

Δεν έχει σημασία πλέον ο τρόπος με τον οποίον ήρθαν αυτά τα αποτελέσματα. Είναι τέτοια η πίεση που ασκείται σε ένα κλαμπ επιπέδου του Ολυμπιακού, υπό αυτές τις προϋποθέσεις, που κάθε φυσιολογικό επιχείρημα μοιάζει με... φτηνή δικαιολογία.

Προχθές για παράδειγμα. Έβγαλαν αντίδραση οι Ερυθρόλευκοι στο χορτάρι. Είχαν ένα εξαιρετικό πρώτο 20άλεπτο το οποίο από μόνο του θα μπορούσε να φτάσει για να... διαγραφεί το 2-0 του πρώτου ματς υπέρ των Ουκρανών. Ακόμη και όταν έμεινε με δέκα παίκτες, από την αψυχολόγητη ενέργεια του Μιλιβόγιεβιτς πάλι το προσπάθησε. Δεν μπόρεσε όμως όχι μόνο να φέρει τα πάνω-κάτω αλλά ούτε να βάλει ένα τέλος στο σερί των αρνητικών αποτελεσμάτων παρότι προηγήθηκε με 2-1 στο 90΄. Και ο επίλογος είναι πλέον γνωστός καθώς και όσοι δεν τον άκουσαν «live» τον αντίκρισαν στα πρωτοσέλιδα. Η «αλλιώς ονειρευόμαστε» επιταγή της κερκίδας. Του κόσμου που επί 90΄λεπτά στάθηκε δίπλα στην ομάδα. Αλλά στο φινάλε έστειλε το δικό του καθαρό μήνυμα.

Δικαιολογημένο αν αντιληφθεί κάποιος ότι εκείνη τη στιγμή η κερκίδα αντιδρούσε για τη... σούμα και όχι για αυτό το 2-2 με τη Ντνίπρο. Για την ποιότητα αλλά και την αποτελεσματικότητα του φετινού ρόστερ. Για το γεγονός ότι εξαιρώντας τα ματς με Ατλέτικο και Γιουβέντους δεν «ευχαριστήθηκε» ένα αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη. Για αυτό το τελευταίο... φαινόμενο κάθε πρώτη απόπειρα ευκαιρίας του αντιπάλου να καταλήγει στα δίχτυα σου κλπ. Ακόμη και χωρίς ευκαιρία μάλιστα μπορεί ο Ολυμπιακός να δεχθεί γκολ. Το έβαλε μόνος του ο Σιόβας στο Κίεβο, ο Μαζουακού στη Λεωφόρο κλπ. Τρομερά πράγματα. Γιατί καμία φορά όταν πάει κάτι στραβά, πάνε όλα στραβά!

Αμφισβήτηση λοιπόν προς όλους. Για τις επιλογές της διοίκησης, για τον νέο προπονητή. Για τις μεταγραφές του Γενάρη, για εκείνες του καλοκαιριού και πάει λέγοντας. Νόμιμο δικαίωμα κάθε παρατηρητή. Και είναι δεδομένο ότι ο αυστηρότερος αλλά και ο δικαιότερος κριτής για μια ομάδα είναι πάντα ο οπαδός της. Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα στον Ολυμπιακό προσθέτοντας μια τέτοιου είδους πίεση. Καλύτερα αποκλείεται. Οι Ερυθρόλευκοι έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα για να κατακτήσουν ένα ακόμη πρωτάθλημα. Και έχουν και το δικαίωμα να επανορθώσουν στο κύπελλο μέσω της ρεβάνς με την ΑΕΚ. Υπάρχουν προϋποθέσεις νταμπλ στον ορίζοντα. Υποστήριξη λοιπόν χρειάζεται λοιπόν τη δεδομένη χρονική στιγμή. Όχι... καταδίκη.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όταν έρθει η ώρα δεν πρέπει να ανοίξει η κουβέντα σε όλα τα επίπεδα. Όπως επιβάλλεται. Πρέπει να παρθούν γενναίες αποφάσεις στον Ολυμπιακό με θέα στο αύριο. Χάθηκε η εξασφαλισμένη θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ σε ενάμιση χρόνο από τώρα. Έρχεται τη νέα χρονιά ένα δεδομένα δυσκολότερο πρωτάθλημα καθώς από τη μια επιστρέφει η ΑΕΚ, από την άλλη δυναμώνει ο ΠΑΟΚ και βέβαια υπάρχει πάντα και ο Παναθηναϊκός. Οι Ερυθρόλευκοι πρέπει να φτιάξουν ένα σύνολο ανάλογο των κυβικών τους αν θέλουν να παραμείνουν στην πρωτοκαθεδρία. Ομάδα. Όχι να αλλάζουν κάθε χρόνο είκοσι παίκτες. Κανονική ομάδα. Με κορμό, ξεκάθαρους ρόλους, με ποδοσφαιριστές καλύτερης ποιότητας. Με έναν προπονητή που μπορεί να το κάνει. Και βέβαια με «τεχνοκράτες» του ποδοσφαίρου ικανούς να χτίσουν ένα τέτοιο οικοδόμημα.